Manyak Sevgilim

35. Bölüm; Son

Bölüm şarkısı Kaçak - Ölünür mü

Mutlaka dinleyin. Çünkü bu şarkı geçiyor bölümde. Ceyhun'um diyor.

Bölümde ki yardımları için canımın parçası, biricik ablam @elifkylmz 'a teşekkürler. Seni çoook seviyorum ablam <3

Bölümü okurken bana küfüretmeyin Dram'ın kralını yaptımm :D

Neyse çok konuştum. Ben ağladım, sizde ağlayın tamam mı ? :D

İYİ OKUMALAR..

-MİRA'NIN AĞZINDAN-

Cesaret, Bazen sadece korkak ruhunuzun tek bir hareketine bakar.

Ölüm, Bazıları için berbat birşeydir. Bazıları içinse sadece bir ödül.

Şuan bir tepenin kenarında benliğini kaybetmiş bir beden ile dikiliyorum. Yükseklik korkum olmasına rağmen buradan atlamayı göze alabilecek kadar sarhoş ve çaresizim. Arkamda ise uğruna ölümü göze aldığım, sevdiğim, aşık olduğum adam var. Ölüm ne kadar berbat olabilir ki ? İhanet kadar can yakar mı ? Kıvrandırır mı adamı ? Yaşarken ölmekten daha beter olabilir mi sizce ? Ruhsuz bir beden olursun sadece.

Peki ya ben ölümü nasıl hayal etmiştim ? Ya yaşlanıp sevdiklerimin yanında ölmeyi, ya da herhangi bir zamanda sevdiğim adamın kollarında. Peki ya nasıl öleceğim ? Derin sularda, yalnız başıma. Beni şuan kimse anlamıyor değil mi ? Aptal, Gerizekalı, Bir erkek için değer mi diyorsunuz içinizden. Ama kimse bilmiyor ki içimde kopan fırtınaları. Anlamıyorlar. Anlayamıyorlar.

İntihar mıydı benimkisi ? Yoksa esaretten  kurtuluş mu ? İnsan nefes alıp verir ve böyle hayatta kalır. Peki ya nefesini kaybederse ne olur ? Durun ben söyleyeyim; Aldığı her nefes, nefes borularını yakar geçer. Ciğerleri sızım sızım sızlar. En ufak bir hava için Allah'a yalvarır ve beyine oksijen gitmediği için bir süre sonra ruhsuz bir bedene dönüşür. Peki ya Ceyhun benim nefesim değil miydi ? O zaman niye yaşıyorum ki ? Benim nefesim başkalarının ciğerlerini dolduracakken yaşamak için direnmenin ne faydası vardı ki ?

Evet şuan ecelim gelmedi fakat ben kendimi ölüme atıyordum. Pişman mıydım, hayır. Kurtarılacak mıydım, belki. Korkuyor muydum, kesinlikle. Ölecek miydim, şüphesiz. Bu yaptığım intiharda başka birşey değildi. Güçlü bir kız olmama rağmen en hassas noktam Ceyhun'du ve onu kaybetmek ölümden daha beterdi.

İntihar edenleri Allah cennetine kabul etmezmiş. Dünyada ki cehennemi tatmış insan gerçek cehennemden korkar mıydı sizce ?

Ceyhun'a doğru döndüm ve o an aklıma Emre Aydın'ın Bitti Tebrikler şarkısı geldi ve beni en çok etkileyen kelimeyi ona bahşettim.

"Ne demiş Emre Aydın.." dedim ve gözlerimi tekrar gözlerine sabitledim. "Benden aldıkların, neden benden fazla ?" dedikten sonra biraz onu inceledim ve birden önüme döndüm ve yüzümü yere doğru eğdim. "Sizi öyle görmeye dayanamam Ceyhun. Buna katlanamam. Kâbuslarımın gerçekleşmesine seyirci kalamam. Hastaneye gittiğimde o cehennemde kaybolacağıma, denizin maviliklerinde kaybolmaya razıyım. Işte bizim sonumuz böyleymiş. Kendine yeni bir hayat kur. Hoşçakal." dedim ve aylardır kendimde bulamadığım bir cesaretle ayağımı kaldırdım. Mavi bir boşluğa adım atıp cehennemle buluşacakken o ilahi sesi duydum.

"HAYIRR MİRAA!!" Üzgünüm sevgilim dayanamıyorum ışte. Bu kadar yakınımdayken bir o kadarda uzak olmana katlanamıyorum. Bu bize kaderin oynadığı bir oyundu sadece. Oynadık ve bitti. Şimdi perdenin kapanma vakti. Lütfen.. Lütfen kurtarma beni. Birdaha bu cesareti bulamam kendimde. Bırakta bir kere öleyim. Son ölümüm olsun bu.