Stronger

H9

'Ziet er goed uit hoor. Ervaring?' Vraagt Veronique.

'Ja. Dat kan je waarschijnlijk zien aan mijn eigen wond.' Reageer ik.

'Ja eigenlijk wel.' Zegt ze. Ze steekt haar hand uit en ze gaat voorzichtig langs met haar vingers.

'Ga eens zitten alsjeblieft.' Ik ga bij Daniël op schoot zitten omdat hij het dichtste bij zit.

'He, ik ben geen stoel.' Roept hij.

'Stil jij.' Reageert Veronique. Ze pakt een lampje en komt dan voor me zitten. Ik draai mijn hoofd zodat het makkelijker is voor Veronique om te kijken.

'Zou iedereen de kamer kunnen verlaten? Ik wil graag even met Sterre praten. Onder 4 ogen!' Zegt ze.  Even kijkt iedereen mekaar aan maar dan geeft Daniël me een prikje in mijn zij.

'Wij gaan wel naar de volgende les. We zien haar zo wel weer terug.' Zegt hij dan. Ik sta op zodat hij weg kan en hij neemt iedereen met zich mee. Sophie zet nog snel mijn tas in de hoek van het kamertje neer en ik zie Melanie haar jas aan doen.

'Lokaal 10. Nederlands.' Zegt Nathalie voordat ze de deur sluit. Ik glimlach als een bedankje.

'Waarom trok Melanie haar jas aan?' Vraag ik.

'Ze is ziek. Ik heb haar gebeld. Jullie kwamen met zijn 6en en ik kan dan wel wat hulp gebruiken. Ze is hier met de auto gebracht.'

'Oké. Waarom wilde je met me praten?'

'Die wond. Hij is meerdere keren open gegaan vanuit het midden en daarom is hij uitgebreid tot wat hij nu is. Ik wil weten waarom. En ik wil de waarheid.'

'Op mijn vorige school werd ik gepest en sloegen ze me in elkaar. 3 keer per week gemiddeld. Ze sloegen me vaak op dezelfde plekken. En ik zit op kickboksen en soms kan er ook een ongeluk gebeuren bij de hockey, voetbal of bij het turnen.' Vertel ik dan maar.

'Oké maar dan zou de wond tijd hebben in het weekend. Die heeft hij zo te zien niet gekregen.'

'Klopt, maar ik wil daar eigenlijk niets over kwijt.' Zeg ik.

'Ik zou het heel graag willen weten maar als je het echt niet wil zeggen dan zeg je het niet. Weet alleen wel dat dit gesprek onder ons blijft en dat ik altijd hier voor je ben. Oké?'

'Ja, zal ik doen.'

'Was dat alles? Ik hoor namelijk in de les te zitten en ik wil niet te veel missen.' Vraag ik.

'Ja, ga maar. Het is wel grappig. De meeste mensen blijven hier zo lang mogelijk om zo min mogelijk lessen te hebben.' Zegt ze.

'Weet ik. Daarom werd ik dus ook gepest. Ik ben een echt heel braaf meisje die nooit iets fout wil doen. Nou ja... Tot nu dan. Bedankt voor het verzorgen van de jongens. Ik waardeer het niet eens als de enige.' Zeg ik lachend.

'Geen probleem en zorg goed voor ze.'

'Ik kan niets beloven.' Ik pak mijn tas en doe de deur vast open.

'Doeg.' Zeg ik.

'Doei.' Krijg ik terug. Ik doe de deur dicht en begin te lopen naar lokaal 10. Ik kom aan en ik klop op de deur.

'Binnen.' Hoor ik en ik doe de deur open. Ik krijg alle blikken op me gericht. Ik negeer ze allemaal.

'Aah, jij bent dus Sterre. Ga maar snel zitten.' Ik doe de deur dicht en ik loop naar de plek naast Daniël. Als ik langs de docente kom leest ik nog snel de naam op de computer. Mevrouw Hogeschool.

Ik neem plaats naast Daniël.

'Alles oké?' Vraagt hij nadat ik mijn boeken heb gepakt.

'Ja. Hoezo niet?' Antwoord ik.