Stronger

H62

Ik til mijn hoofd op en ik kijk om me heen. Ik lig nog steeds in de keuken. Ik sta langzaam op en ik pak mijn krukken. Ik loop naar boven en ik zie dat iedereen in de kamer van Daniël zit. Daniëls hoofd is verbonden en ik haal opgelucht adem. Er zitten 2 agenten op de grond en de anderen zitten er in een kring naast.

'We hebben andere adressen gevonden voor de verkoop van vrouwen.' Zegt 1 van de agenten.

'Zijn jullie er al geweest?' Vraag ik en ik loop de kamer in. Iedereen kijkt mijn kant op en ik zie de agent die de melding gaf, knikken.

'Ja, 100 meiden in totaal. Ze hingen niet aan het plafond maar ze waren er wel slecht aantoe. Ze zijn weer terug bij hun familie of in het ziekenhuis.' Zegt hij.

'Dit is een van de grootste gebeurtenissen in de geschiedenis van de 21e eeuw. Journalisten willen allemaal een interview met agent Horris. Hij is nieuw en hij kan de druk die hij dan heeft niet aan. Hij heeft ons doorverwezen naar Sterre Trust maar we hebben haar nog niet kunnen bereiken.' Zegt de andere agent.

'Dan zit je hier goed.' Zeg ik terwijl ik naast Daniël ga zitten. Ik steek mijn hand uit.

'Sterre Trust. Aangenaam.' Zeg ik en de agenten nemen mijn hand aan.

'Agent Delson en agent Black. Aangenaam.' Stelt agent Delson zichzelf en zijn collega voor.

'We zijn blij dat we u eindelijk hebben kunnen vinden, Sterre.' Zegt agent Black en ik glimlach.

'Zeg maar gewoon je. Ik zou het heel leuk vinden om een interview te geven.' Zeg ik en ik leun tegen Daniël aan.

'Ik wil het alleen niet alleen doen. Ik wil dat de andere meiden ook aanwezig zijn.' Zeg ik. De agenten kijken me kort aan en vragen dan om mijn telefoon nummer. Ik geef hem en dan vertrekken ze.

'Wat gaan we eten?' Vraag ik zuchtend en ik voel meer moeheid komen. We zitten nu al een paar uur niets te doen en ik heb honger.

'We hebben nog restjes van gisteren en er is vast nog wel wat chips en andere snacks.' Zegt Melanie en ik knik.

'Hapjes avond.' Zeg ik kort en de anderen knikken.

'Dan doen we dat.' Zegt Niels en we pakken het eten. We beginnen te snoepen en na een paar uur val ik in slaap.

Ik word langzaam wakker en ik zie op mijn mobiel dat het 10 uur is. School heeft me weer naar huis gestuurd toen ik gisteren naar school ging. Ik mag niet meer komen voor de lessen maar ik moet vanavond optreden voor de kennismakingsavond.

Ik sta langzaam op en ik kijk verveeld om me heen. Ik ben weer thuis en ik ben alleen. Ik heb gezegd dat ik niet meer zo vaak bij Daniël blijf slapen totdat ik weer helemaal beter ben. Waarom? Anders meld hij iedereen af voor school en komen ze er bijna nooit meer. Tot nu toe zijn we elke dag nog thuis gebleven. Ik loop zelf al heel erg achter maar ik wil niet dat mijn vrienden er dan ook onder lijden.

Ik hinkel naar de badkamer en ik begin met mijn lichaam te wassen met een washandje. Ik mag het gips niet natmaken maar ik moet wel schoon blijven. Zolang ik dit elke dag doe komt het allemaal goed.

Ik droog me weer af en ik kijk op mijn mobiel of ik een melding heb. Wanneer ik zie dat het niet zo is kleed ik me snel aan en bel ik naar de kapper.

'Heey. Met Sterre Trust. Ik heb een vraag. Is het mogelijk dat ik vanmiddag kom zodat mijn haar geknipt en gewassen kan worden?' Vraag ik nadat er is opgenomen.

'Ja, dat kan prima. We hebben rond 5 uur nog wel een gaatje.' Zegt ze en ik beantwoord de laatste vragen die ze heeft en dan hang ik weer op. Ik loop naar beneden en ik maak snel een ontbijt klaar. Net waneer ik wil beginnen zie ik het beeldscherm van mijn telefoon oplichten. Ik heb een bericht. Ik ontgrendel snel mijn mobiel.

'Heey, zin om bij me langs te komen? Ben ziek. 🤒' Ziek. Sophie is ziek. Dat komt niet voor zover ik weet.

'Tuurlijk, ga even ontbijten dan ben ik er met een uurtje.' Stuur ik terug en ik eet snel mijn eten op. Ik sla nog een glas cola achterover en dan doe ik mijn schoenen aan. Ik weet dat cola in de ochtend niet goed is maar daar heb ik vandaag schijt aan.

Ik pak mijn jas en mijn krukken en ik doe de deur op slot nadat ik ze van het kastje in de hal heb gedaan en de deur uit hinkelde.

Ik loop snel naar het huis van Sophie, wat nog best wel ver weg is, maar het maakt mij niet veel uit. Ik kijk om me heen en ik begroet iedereen die langsloopt met een vriendelijke lach en een "goedemorgen". Ik merk al snel dat ik vrolijk ben vandaag.

Wanneer ik wacht voor het stoplicht, komt er een meisje naast me staan. Ik herken haar ergens van maar ik weet niet waarvan. Ik glimlach en ik begroet haar.

'Ben jij Sterre Trust? Of lijk je gewoon veel op haar?' Vraagt ze plotseling en ik kijk haar kant op. Ze is ongeveer 14 jaar en ik heb geen idee waar ze vandaan komt.

'Ja, ik ben Sterre Trust. Mag ik vragen hoe jij mij kent?' Vraag ik simpel en ik zie haar naar me kijken.

'Ik ben Tirza. Ik zit op hockey. Je bent mijn voorbeeld wanneer je speelt. Vooral wanneer je die draai doet, waarbij je de bal in het haakje legt en dan heel snel wegdraait.' Zegt ze en ze draait een rondje om haar as. Ik glimlach naar het meisje en ik zie dat ze echt heel veel van hockey houd.

'Ik kan hem wel aan je leren, wanneer ik weer op de been ben.' Zeg ik en ik zie dat Tirza naar mijn been kijkt.

'Waar moet je heen?' Vraag ik wanneer ik zie dat het stoplicht op groen springt. Ik begin met lopen en ik merk dat Tirza achter me aanloopt.

'Ik moet naar een vriendin. Ze heeft mijn boeken nog en ik had geen zin om te fietsen.' Zegt ze wanneer ze naast me loopt. Ze noemt de straatnaam en ik zeg dat ik daar ook heen moet.

'Maar zou je echt mij die draai willen leren?' Vraagt ze en ik knik.

'Tuurlijk. Kom anders een keer kijken bij een wedstrijd van mijn team. Ik mag nog niet spelen maar ik ben wel een hulp coach. Ik ben daarom vaak aanwezig. Je kan veel technieken opdoen wanneer je kijkt naar het spel van een ander.' Zeg ik en ik zie dat ze begint met glunderen.

'Dat lijkt me zo gaaf.' Zegt ze dan en ik zie dat we er bijna zijn.

'Uit mijn hoofd moet mijn team zaterdag rond een uur of 12 spelen, gewoon thuis. Misschien kan je dan wel komen kijken.' Zeg ik en ik zie dat Tirza aan het denken is.

'Ik moet laat in de middag pas dus ik denk dat het wel kan. Hoe kan ik jullie vinden?' Vraagt ze en ik denk na over het team waar ik inspeel.

'We roepen vaak met cijfers. Bijvoorbeeld: 2, opstelling 2. Klaar en GO. Van die dingen. Het zijn opstellingen met veel techniek en wisselingen. Iedereen went er na een tijdje aan. Ieder seizoen moeten we het weer aan een nieuwe speler uitleggen maar als je kijkt naar ons team dan zie je dat het wel werkt. En je hoort mijn stem overal wel. Ik schreeuw nogal.' Zeg ik en ik zie dat we de straat inlopen van Sophie en de vriendin van Tirza.

'Ik denk dat ik het begrijp. Code taal en de stem van Sterre. Got it!' Zegt ze en dan nemen we afscheidt. Ik loop het tuinpad van Sophie op en ik bel snel aan.