Stronger

H46

Ik voel dat ik word omgedraaid en kort daarna voel ik een trap in mijn buik. Ik vlieg naar achteren en ik rol tot een klein bolletje. Aangezien de aula schuin afloopt, rol ik als een bolletje nog verder door naar beneden. Halverwege heb ik geen energie meer en ontspan ik mijn spieren. Ik hoor niets meer van het fijt dat het pauze is want het is muisstil. Dan hoor ik een paar hakken op me af lopen. Halverwege stop het geluid en kort daarna hoor ik haastige voetstappen op me af lopen.

'Heey, blijf helder.' Hoor ik een vriendelijke stem zeggen en ik voel dat ik om gedraaid word. Ik hoor dove voetstappen van verschillende mensen op me afstappen. De handen die me nog geen seconde geleden om draaiden verdwijnen van mijn huid.

'Blijf uit haar buurt.' Hoor ik de stem van het meisje zeggen die me net omdraaide, maar dan boos en dreigend. Ik open moeizaam mijn ogen en ik zie dat de jongens wapens vasthebben. Ik ga langzaam rechtop zitten en negeer de pijn in mijn knie en buik. Ik sta op en ik probeer hoever ik kan gaan met mijn knie.

'Ik zei: BIJF UIT HAAR BUURT!' Schreeuwt het meisje dat voor me staat wanneer de jongens doorlopen. Ze word neergeslagen door de voorste en ik merk de woede die door me heen gaat. Ik laat de kettingen die ik tot nu toe vast had los en ik voel dat ze naar beneden vallen. Ik hoor ze op de grond kletteren en de jongens en het meisje kijken mijn kant op.

'Hoe kan jij nog staan?' Vraagt een van de jongens ongeloofwaardig.

'Woede.' Zeg ik enkel en ik sla de jongen die vooraan staat vol in zijn gezicht met de kettingen. Hij valt achterover en hij blijft daar even liggen. Dan komen de anderen op me af. Ineens staat een grote groep met kinderen voor mijn neus en ik zie dat er een paar meiden en jongens op mij en het vriendelijke meisje afgaan. De jongens pakken mij vast bij mijn armen en het meisje word omhoog geholpen.

'Laar me gaan! Ik moet die klootzakken nog een lesje leren.' Schreeuw ik tegen de jongens die mijn vast hebben.

'Nee, jij moet kalmeren en naar het ziekenhuis.' Zegt de jongen links van me en ik kijk hem woedend aan.

'Geef me je mobiel!' Zeg ik dood wanneer ze me op een tafel hebben gezet en ik kijk ze woedend aan.

'Hier.' Zucht hij en hij geeft de telefoon aan mij. Ik typ een nummer in en ik bel het direct.

'Hallo, met Evelien de Groot van de politie. Kan ik u ergens mee helpen?' Vraagt Evelien.

'Heey, Evelien. Hier je oude vriendin. Ik heb heel veel agenten nodig hier en ook een paar ambulances. Kan dat?' Vraag ik en ik weet de reactie al.

'Sterre? Alles komt eraan. Waar ben je?' Vraagt Evelien verbaasd.

'De school van Max ken je toch?' Vraag ik en ik hoor Evelien typen. Evelien is een oude vriendin van mijn moeder en ze kwam vaak op bezoek, toen het nog niet kompleet uit de hand liep met mijn vader. Daarna werden haar bezoekjes minder.

'Daar ben je dus?' Vraagt ze voor de zekerheid.

'Ja.'

'Oké, alles komt nu jou kant op.' Zegt ze en ik hoor haar nog snel een paar dingen intypen.

'Dankje.' Zeg ik snel en dan hang ik op. Een van de meiden had inmiddels de schoolzuster gehaald en zij zit naar mijn knie te kijken.

'Ik moet de kogel weghalen.' Zegt ze terwijl ze een pincet pakt. Ik zie iemand staan in de hoek van de aula en ik kijk hem recht in zijn ogen aan. De jongens volgen mijn blik en ik voel de jongens mijn armen pakken.

'Blijf zitten, Sterre.' Zegt een van de jongens en ik kijk hem verbaasd aan.

'Hoe de f*ck ken jij mijn naam?' Schreeuw ik verbaasd zijn kant op.

'Ik ben Xander. De beste vriend van Max. Hij heeft het vaak over je. Dit zijn trouwens Derek en Lisa. Ook beste vrienden van Max.' zegt Xander en ik kijk met open mond naar de drie 18 jarigen voor mijn neus. De zuster zet het pincet in mijn knie en ik laat geen traan lopen. De kogel is verwijdert en ik zie Victoria naar Max lopen. Zodra ze haar hand naar hem uitsteekt heb ik het niet meer.

'BLIJF MET JE GORE POTEN UIT ZIJN BUURT, BITCH!!!" Schreeuw ik woedend en ik maak een beweging om op te staan. Xander en Derek doen hun best om me tegen te houden maar ik trek me los. Ik ren naar de andere kant van de aula, de pijn in mijn knie negerend. Ik ren vol tegen Victoria op en ik beuk haar aan de kant. Ze gilt maar ik trek me er niets van aan.

'Waag het niet om nog een keer een vinger naar Max uit te steken of nog een woord tegen hem te zeggen. Geloof me, ik verbouw je gezicht zo erg dat je eruit ziet als een gesmolten Barbie. Heb je me gehoord?' Vraag ik dreigend en ik wacht geduldig op antwoord.

'Sterre...' Hoor ik iemand achter me mompelen en ik voel een paar armen om me heen en ik hoor iemand tegen mijn rug aan snikken en ik maak de armen om me heen los. Ik draai me om en ik kijk in het gezicht van Max.

'Max...' Ik trek hem in een knuffel en ik voel dat er iemand aan mijn knie zit. Ik zet mijn been beter neer en dan begin ik ook te snikken. De afgelopen 2 weken leken snel maar ze waren slopend en pijnlijk. Ik hoor dat er een paar schoten gelost worden en ik voel een paar handen op mijn hoofd.

'De politie en de ambulances zijn er.' Zegt Lisa en ik kijk langzaam op. De schoolzuster is inmiddels klaar met mijn knie en ik sta langzaam op samen met de hulp van Max en Derek. Ik hinkel naar de aula en ik word gevloerd door een van de jongens die me ontvoerd heeft.

'Bitch, je bent van ons!' Sist hij naar mij en ik trap hem vol in zijn gezicht met mijn goede voet.

'Ik ben van niemand!' Sis ik woedender terug. Ik word ophoog getrokken door Derek en Max en ik hinkel naar de jongens en meiden die voor me hebben gevochten.

'Het spijt me voor de pijn die ik jullie heb bezorgt. Ik wou dat ik de tijd terug...' Begin ik maar ik voel een paar armen om me heen. Het worden er steeds meer en er ontstaat een groepsknuffel.

'Het maakt niet uit. Jij zou het ook voor een van ons doen.' Zegt een meisje die recht voor me staat. Ik kijk langzaam om me heen en ik zie dat iedereen meestemt.

'Max, waag het niet om hier weg te gaan. Je hebt een geweldige school met geweldige kinderen.' Zeg ik en ik trek hem in een knuffel.

'Ik heb je gemist Sterre.' Zegt Max.

'Ik jou ook.' Fluister ik terug en dan hoor ik geschreeuw van de jongens die me ontvoerden. Ze vinden dat ze niets fout hebben gedaan en bla, bla, bla. Je weet wel. Ik hinkel achter ze aan naar buiten en ik hinkel naar de agent in leiding.

'Hier is denk ik het adres van waar ze me hebben vastgehouden, de afgelopen weken.' Zeg ik en ik kijk naar de agent.

'Weken? Je bent 2 maanden vermist geweest! Wie heeft je verteld dat het weken waren?' Vraagt de agent en ik kijk hem geschrokken aan.

'Die klootzak...' Ik wil weglopen en in de auto stappen om naar het huis rijden om Gabe neer te slaan wanneer ik word opgetild  en naar een ambulance word gebracht.

'Jij gaat naar het ziekenhuis.' Zegt de verpleegbroeder en hij zet me neer in de ambulance. Ik mompel nog een paar scheldwoorden maar ik stribbel niet tegen. Ik voel de ambulance wegrijden.

Wanneer we bij het ziekenhuis zijn word ik helemaal onderzocht door Frank.

'Wat is er nu eigenlijk gebeurd? Ik heb dit nog nooit gezien.' Zegt hij en ik zucht een keer diep.

'Ik ben ontvoerd en ze hebben me vastgeketend aan het plafond. Ik ben toen weggerend maar ik werd in mijn knie geschoten. Daarna hebben de verpleegbroeders met grover dan grof geweld de kettingen en de cirkels moeten verwijderen rond mijn polsen en enkels.' Vertel ik en ik kijk Frank rustig aan die de wonden verbind.

'Frank? Mag ik samen met Anne naar de andere kant van het ziekenhuis?' Vraag ik ineens en Frank laat zijn spullen geschrokken vallen.

'Je wilt WAT?'