Stronger

H57

'Tuurlijk.' Zegt Niels en hij doet de deur verder open. Ik hinkel terug naar de keuken en ik ga tegen de muur leunen. Niels en de agent lopen ook de keuken binnen.

'Goedenavond. Het spijt me als ik jullie stoor tijdens het eten.' Zegt de agent.

'Het geeft niet hoor. Mag ik vragen wat u hier komt doen? En wilt u misschien iets te drinken?' Vraagt Melanie en ze staat al op om iets te pakken.

'Nee, dank u vriendelijk maar toch moet ik nee zeggen. Ik kom hier omdat er een klacht is gekomen.' We kijken de agent allemaal verbaasd aan.

'Waarover is er een klacht gekomen?' Vraagt Bastiaan meteen en de agent draait zijn hoofd zijn kant op.

'Het is een klacht van ene Gabe. Hij wilde zijn achternaam niet geven. Het gaat over een meisje die zijn vrienden in elkaar heeft geslagen. Ze heet Sterre Trust. Het gebeurde gisteren.' Zegt de agent.

'Die schoft!' Sis ik tussen mijn tanden door. Ik bal mijn handen tot vuisten en mijn knokkels worden spierwit.

'DIE KLOOTZAK!!!' Schreeuw ik en ik sla hard met mijn vuist in de muur.

'Kunt u hem?' Vraagt de agent geschrokken.

'2 maanden geleden heeft hij me gekidnapt en me aan mijn polsen en enkels opgehangen aan het plafond. Ik ben gisteren ontsnapt.' Zeg ik woedend en ik sla met mijn andere vuist ook in de muur.

'En nu komt hij met zo'n zielig verhaaltje aanzetten? Wat heeft hij tegen mij?' Zeg ik en mijn woede word erger. Ik voel een hand op mijn schouder maar ik sla hem er vanaf.

'Laat me los!' Zeg ik en ik hinkel naar mijn krukken die in de hal staan. Ik trek mijn jas aan en ik ga de deur uit.

'Waar ga je heen?' Hoor ik Daniël achter me roepen maar ik loop snel door. Ik verdwijn in de nacht en ik hoor nog dat de agent me terug roept. Ik negeer alles om me heen en ik loop naar het park waar ik wel eens heb getraind.

Ik loop het park in en ik ga naar de boom. Ik ga aan de boom hangen en begin met mezelf op te trekken. Ik doe het zo snel mogelijk en zo veel mogelijk. Wanneer ik bij de 150 ben hoor ik stemmen.

'Ze moet hier zijn. Het is Sterre. Wanneer ze boos is gaat ze trainen.' Hoor ik Daniël zeggen en ik haak de krukken met mijn voeten vast. Ik trek mezelf op en ga hoog in de boom zitten.

'Sterre?' Hoor ik verschillende stemmen roepen maar ik laat me niet zien. Plotseling zie ik een schaduw onder de boom verschijnen. Net op dat moment glijd mijn voet weg. De krukken vallen naar beneden en ik ook. Ik kan me nergens aan vasthouden en ik val zo'n 10 meter naar beneden. Op het laatste moment voel ik een tak en ik klem mijn hand er stevig omheen. Omdat ik met mijn hoofd naar beneden viel, komt mijn volle lichaamsgewicht op het ene takje te hangen. Ik verlies grip en ik val weer. Ik word gelukkig gevangen en ik kijk in het gezicht van mijn redder.

'Gabe.' Zeg ik en ik neem een ademteug.

'DANIËL!!!' Schreeuw ik heel hard en lang. Gabe begint meteen met rennen maar ik heb het niet meer. Ik ga iets omhoog en ik ga verder met schreeuwen. Nu alleen niet een naam. Nee, nu bezorg ik gehoorbeschadiging. Gabe laat me vallen en ik tackel hem met mijn goede been. Ik spring bovenop hem en ik duw hem tegen de grond.

'Sterre. Laat hem los.' Schreeuwt iemand achter me maar ik ram vol mijn mijn vuist in zijn gezicht. Ik sla hem een gebroken neus en ik begin hem te fouilleren. Ik word van Gabe af getrokken maar ik vecht me een weg terug naar hem. Ik vind uiteindelijk 3 wapens, 4 verschillende soorten messen en mijn mobiel. Ook vind ik een paar sleutels. Waarschijnlijk van het huis waar ik in was opgesloten.

'Ik zie geen vergunning voor het bezit van een van de wapens. Moet u hem dan niet aanhouden, agent?' Vraag ik poeslief en ik ga rechtop zitten.

'Dit is de Gabe waar ik het over had. Hij heeft aangifte gedaan tegen u.' Zegt de agent en ik word weer van Gabe afgetrokken.

'Ja en dit is ook de Gabe waar ik het over had. Hij heeft mij gekidnapt.' Zeg ik en ik kijk naar Gabe.

'Hoe kan je dat bewijzen?' Vraagt de agent en een van mijn handen wordt in de boeien geslagen.

'Dat is mijn telefoon. Toets de code maar in. 192017.' Zeg ik en de agent pakt mijn telefoon. Hij zet hem aan en ik zie het beeldscherm oplichten. Zodra de telefoon aan is word hij volledig overladen met berichten. Ik zie niet veel maar aan de melodieën te horen zijn het mijn vrienden en familie die berichten hebben gestuurd.

'Dat is mijn telefoon. De mensen die vooral berichten hebben gestuurd zijn mijn moeder, mijn broer Max, Daniël, Alice, Niels, Sophie, Jack, Melanie, Sander, Nathalie en Bastiaan.' Zeg ik en ik zie dat de agent met open mond naar mijn telefoon aan het staren is. Hij zet hem weer uit en geeft hem aan mij. De boeien worden weer weggehaald en Gabe word vastgebonden. Ik loop naar de wapens en dan zie ik iets opmerkelijks. Overal staan mijn initialen op!

'Ze zijn van mij.' Mompel ik en ik druk alles in de handen van Melanie. Ik loop hinkel naar Gabe en de agent en ik grijp Gabe vast bij zijn keel.

'Hoe kom jij aan mijn revolver? En mijn andere wapens?' Vraag ik en ik zie de agent verbaasd opkijken. Gabe begint te lachen en ik grom in zijn gezicht.

'Sterre, Sterre, Sterre toch. Weet jij eigenlijk wel wat jij allemaal in die sporttas van je hebt zitten?' Vraagt hij en hij begint nog harder te lachen.

'F*CK!' Schreeuw ik en ik hinkel naar Daniël. Ik pak de krukken die hij vast heeft en ik loop naar de agent.

'Weet u het adres van Gabe?' Vraag ik nadat hij Gabe in de auto heeft gezet, die hij blijkbaar heeft meegenomen.

'Ja, maar wat heeft u daar te zoeken?' Vraagt hij en hij loopt om de auto heen om in te stappen.

'Mijn spullen.' Zeg ik enkel en hij pakt zijn telefoon. Hij toetst iets in en blijkbaar gaat hij bellen.

'Ja, met mij. Ik wil dat je Sterre Trust ophaalt van het park en dat je haar meeneemt naar het huis van Gabe.'

'Ja, dat park.'

'Huiszoekingsbevel.' Dan hangt hij op en gaat hij in de auto zitten.

'Er komt zomenteen een van mijn collega's je ophalen. Je mag je spullen halen. De klacht is ingetrokken.' Zegt hij en ik hoor Gabe nog hevig protesteren voordat de autodeur dicht is. De auto rijd weg en ik pak mijn wapens.

'Hij gaat boeten!' Zeg ik en ik laat me op het gras zakken. Dit kan nog wel even duren.