Stronger

H66

Ik sta op en ik loop naar het podium. Ik zet een glimlach neer en ik vraag welke nummers we moeten spelen.

'Kan je nog een nummer van Guns N' Roses?' Roept iemand en ik kijk naar de jongens.

'Kennen jullie Knockin' On Heaven's Door?' Vraag ik en ik zie de jongens verbaast kijken. Ik zing een stukje en de jongens herkennen het weer.

'Ooh, die.' Zegt Jack en hij begint met drummen. De anderen doen ook mee en ik zing het lied. De zaal begint ook mee te doen en ik merk dat de avond over een half uur zou moeten stoppen.

'Nog een nummer van Guns N' Roses doen?' Vraag ik de zaal in en iedereen begint te juichen.

'Oké, Paradice City is de laatste die ik aan lyrics ken.' Zeg ik tegen de jongens en ze knikken. We spelen het lied en dan doen we nog een nummer van Black Veil Brides.

'Nog een verzoek nummer?' Vraag ik en ik zie mensen denken.

'Hollywood Undead Bullet.' Word er geschreeuwd en ik kijk de jongens aan.

'Ik ken het nummer maar niet heel goed.' Zeg ik en ik zie de jongens knikken.

'Ik zoek het wel even op. Doe eerst een ander nummer.' Zegt Alice en ik denk even na. Ik noem een nummer en even later krijgen we de tekst en de muzieknoten van Bullet. We spelen het lied en ik zie dat veel mensen het raar vinden. Het lied is te vrolijk voor de tekst. Het is wel een leuk lied.

Uiteindelijk spelen we een uur te lang en is iedereen moe.

'Heel erg bedankt voor uw aanwezigheid en een goede avond en terugreis gewenst namens de hele school.' Zeg ik in de microfoon en iedereen begint naar de uitgang te lopen. We zingen nog een paar nummers zodat het niet helemaal stil is. Er komen nog mensen naar ons toe om ons te bedanken en we vinden het allemaal heel leuk. Wanneer iedereen weg is, ruimen we de spullen netjes op. We helpen ook de andere dingen opruimen en daarna gaan we naar huis.

'WoW. Nooit gedacht dat school leuk kon zijn.' Zegt Daniël wanneer we in de auto zitten en ik sla hem.

'School kan echt wel leuk zijn!' Zeg ik.

'Ja, dat is waar. Zeker nu jij er weer bent.' Zegt hij en hij pakt mijn hand vast. Hij knijpt er even in en ik geef een kneepje terug.

'Ik wil je nooit meer kwijt.' Zegt hij en hij geeft me een kusje.

'Kijk naar de weg, sukkel.' Zeg ik en ik duw hem lachend terug. Daniël focust zich weer op de weg maar hij houd mijn hand wel vast.

Na een tijdje parkeert Daniël de auto voor mijn huis en ik denk er niet over na. Ik stap uit de auto en ik pak mijn krukken. Ik loop naar de andere kan en trek de deur van Daniël open.

'Mee.' Zeg ik kort en Daniël stapt braaf uit. Ik loop voor hem uit en doe de deur van mijn huis open.

'Jij rijd niet meer naar huis vanavond.' Zeg ik wanneer hij de deur sluit en achter me aan sluipt naar boven om mijn moeder en Max niet te storen in hun slaap. Ik loop mijn slaapkamer in en ik zet de krukken in de hoek naast de deur. Ik hinkel naar mijn kast en gooi de deur open. Ik zet mijn hoed netjes weg en ik laat mijn haar los over mijn schouders vallen. Ik kleed me snel uit en net wanneer ik mijn pyjama aan wil doen slaat Daniël zijn armen om me heen.

'Niet doen. Je bent te mooi daarvoor.' Zegt Daniël hees in mijn oor en hij tilt me op. Omdat hij me voor zich optilt voel ik zijn six-pack op mijn rug en ik haal diep adem. Hij legt me op het bed neer en ik draai me om. Ik kijk in zijn gezicht en ik zie lust en liefde. Hij gaat boven me hangen en hij kust me zachtjes. Hij leunt op 1 arm en met zijn andere hand gaat hij langs mijn gezicht. Ik leg mijn handen op zijn borst en trek zijn shirt uit. Ik draai ons om en ik doe het shirt aan.

'Jij moet morgen naar school.' Zeg ik en ik pak mijn telefoon van het nachtkastje. Ik zet een wekker en ik ga naast Daniël liggen.

'Jij bent gemeen.' Zegt Daniël en hij stapt uit bed. Hij trekt zijn schoenen en broek uit en gaat dan weer naast me liggen.

'Helaas kan ik niet boos op je blijven.' Zegt Daniël zacht en hij geeft me een kusje op mijn wang. Hij slaat zijn armen om me heen en hij wenst me een goede nacht.

'Slaap lekker.' Zeg ik en ik sluit mijn ogen. Ik leg mijn hoofd op Daniëls borst en ik geef hem een kusje. Wanneer ik zeker ben dat hij slaapt sta ik langzaam op. Ik hinkel naar beneden en ga op de bank zitten. Ik zucht een keer en ik ga languit liggen. Ik leg mijn armen onder mijn hoofd en kijk naar het plafond.

"Waarom moesten ze mij allemaal hebben? Wat is er zo anders aan mij dan aan andere mensen? Ben ik echt zo speciaal? Of bedenken ze het allemaal maar? Ik heb een vader in de gevangenis en een te hard werkende moeder. Ik heb een geweldige maar domme broer op het gebied van liefde. Ik ben 10 keer van school veranderd zonder resultaat. Ik heb mezelf los moeten laten en een machine moeten bouwen om ervoor te zorgen dat ik geaccepteerd te worden. Ik ben ontvoerd en ik ben er met een schotwond vanaf gekomen. Iedereen kent me en dat is iets wat ik dus niet wil. Ik wil mezelf kunnen zijn en dat kan ik nu niet door alle wonden die ik heb. Lichamelijk en geestelijk."

Tranen beginnen te lopen en ik heb niet door dat er iemand van de trap afloopt. Mijn moeder loopt de kamer binnen en ze loopt meteen naar me toe. Ik heb mijn handen voor mijn ogen en de tranen stromen.

'Wat is er meisje? Wat doe je hier om half 3 's nachts?' Vraagt mijn moeder en ik voel haar zachte handen op mijn huid. Ze trekt me in een knuffel en ik huil langzaam uit in haar armen.

'Ik moest denken. Waarom ik mama? Waarom ik?' Huil ik en ik weet dat mijn moeder het antwoord niet weet. Ze laat me helemaal uithuilen en helpt me daarna naar boven. Wanneer ik in mijn kamer kom merk ik meteen dat Daniël een nachtmerrie heeft. Hij licht in mijn bed te rollen en slaat woedend om zich heen. Hij is helemaal stil en ik weet gewoon dat hij niet blij is. Na een tijdje begint hij te grommen. Ik hinkel naar het bed en ik pak Daniëls hand vast. Ik knijp erin en ik voel dat hij wat rustiger word. Hij schiet omhoog en zijn ogen staan wijd open.

'Sterre?' Vraagt hij meteen gestrest. Hij kijkt gespannen om zich heen en trekt me tegen hem aan wanneer hij me ziet staan.

'Waar was je?' Vraagt hij een beetje boos.

'Beneden. Ik moest even denken.' Zeg ik zacht en ik ga in bed liggen. Daniël gaat naast me liggen en we praten nog een tijdje. Ik zing nog een paar liedjes en daarna gaan we slapen.

Ik wordt wakker van een wekker en ik zet hem snel uit.

'Daniël, wakker worden. Je moet naar school.' Zeg ik zacht en ik laat me op ik laat me op hem vallen. Daniël schiet wakker en hij kreunt.

'Ik blijf vandaag wel bij jou.' Zegt hij en hij slaat zijn armen om me heen.

'Nee, jij gaat naar school.' Zeg ik en ik stap uit zijn armen.

'Ik wil niet.'

'Je moet.' Zeg ik en ik zie dat ik een melding heb op mijn telefoon.

'Ben weer ziek. Gisteren was de koorts weg en voelde ik me echt weer goed. Nu ben ik misselijk. 🤒🤒🤒 Wil je weer 😷 zijn?' Sophie is weer ziek.

'Had je maar niet naar school moeten gaan gisteren.' Stuur ik terug en ik hinkel naar mijn kledingkast. Ik trek er wat nette maar comfortabele kleding uit en ik trek he aan.

'Daniël haalde me over. En ik voelde me een stuk beter.' Stuurt Sophie.

'Daniël, kan je me zo naar Sophie brengen?' Vraag ik en ik zie dat hij weer ligt te slapen.

Sukkel. Nu moet hij ook nog nablijven.