Stronger

H56

Ik sluit mijn ogen en ik ontspan me volledig. Ik zak langzaam weg in het water en ik hoor Daniël grinniken.

'Verdrink niet.' Zegt hij nog net voordat mijn oren onderwater komen te liggen. Ik blijf even drijven maar dan zink ik weer. Ik voel dat Daniël mijn hoofd vasthoud. Ik blijf voor een lange tijd liggen totdat ik het wel weer genoeg vind.

'Zullen we eruit gaan? Kijken wat er zo belangrijk was voor Sophie?' Vraag ik terwijl ik rechtop ga zitten.

'Ja, is goed.' Mompelt Daniël. Hij pakt de shampoo die ik gepakt had en begint mijn haren te wassen. Ik grinnik maar ik laat het wel gebeuren. Dan wast hij mijn haar weer uit en ik stap uit het bad. Ik droog me af en ik hinkel de badkamer uit. Ik hinkel naar de kledingkast van Daniël en ik pak er ondergoed, dat ik eerder al een keer hier had gelaten, en een van Daniëls joggingbroeken. Ik doe alles aan en dan hinkel ik de kast weer uit. Ik zie Daniël net uit de badkamer lopen. Ik kijk even waar mijn bh ligt, totdat ik iets op mijn hoofd af zie vliegen. Ik vang het en ik zie dat het mijn bh is.

'Thanks.' Zeg ik en ik hinkel verder door de kamer heen. Ik pak Daniëls shirt en trek het, nadat ik mijn bh aan heb gedaan, ook aan. Daniël heeft zich inmiddels ook aangekleed en ik maak een handstand. Ik loop op de kop naar de trap en ik ga naar beneden. Ik voel meteen dat ik mijn trainingen heb gemist.

'Weet je zeker dat dit een goed idee is?' Hoor ik Daniël nog vragen.

'Dit noem ik training, maar misschien is het toch geen goed idee.' Geef ik toe en ik zie dat Daniël voor me klaar staat. Ik laat me in zijn armen vallen en ik kom weer omhoog.

'Dank je.' Zeg ik en Daniël lacht even.

'Je bent mijn vriendin. Dit is mijn baan als vriendje.' Zegt hij terwijl hij de trap afloopt.

'Daar is het schattige koppel weer.' Zegt Alice en de anderen lachen. Ik spring uit Daniëls armen en ik ga op de bank zitten. Ik zit naast Sophie en ik kijk haar aan in haar ogen.

'Dat heb je niet... Nee... Maar.... Jij bent zo braaf.' Zegt ze en iedereen kijkt mijn kant op.

'Ik dacht dat je zo moe was.' Zegt Nathalie en ik kijk haar kort aan.

'Ik snap het wel. De hormonen...' Begint Melanie maar ze wordt afgekapt door Alice.

'Het is schattig, oké. Zij zou ons niet zo verbaasd aankijken als wij het hebben gedaan. Ik ben blij voor je Sterre. En ik ben ook blij voor jou Daniël.' Zegt Alice en ik kijk de meiden aan.

'Ik ben blij dat jullie het allemaal snappen.' Zeg ik en ik werp een blik op de jongens. Ze kijken mekaar allemaal met dezelfde blik aan.

'WTF IS HAPENING?' Schreeuwen ze met zijn allen in koor.

'Simpel. Daniël en Sterre hebben het gedaan.' Zegt Melanie droog.

'Dat is toch niet zo moeilijk om te begrijpen.' Zegt ze er snel nog achteraan. De jongens snappen het en ze geven Daniël een schouderklopje.

'Lekker man.' Zeggen ze en Daniël begint licht te blozen.

'Geef toe Bastiaan. Jij en Nathalie doen het elke avond wel als het meezit.' Zegt Daniël zodat wij niet meer in de spotlight staan.

'Nou de afgelopen maanden niet meer. Niemand was in the mood voor iets wat maar lijkt op sex. Een kus op de wang was waarschijnlijk het enige wat er gedaan werd.' Zegt Nathalie en de rest knikt instemmend.

'We hebben je gemist, Sterre.' Zeggen ze allemaal en ze geven me allemaal een knuffel.

'Sophie, wat was er zo dringend?' Vraag ik en de meiden staan allemaal op.

'Meekomen!' Zeggen ze in koor en ik sta snel op. We lopen naar de keuken en daar ga ik weer zitten.

'De jongens zij dicht bij elkaar jarig en we willen een verrassing organiseren. We weten alleen niet wat.' Zegt Sophie en ik begin te glunderen.

'Ik heb een heel leuk idee maar het kost een voortuin.' Zeg ik en ik zie de meiden al een beetje teleurgesteld kijken.

'Ik heb een baan. Als ik daarvan 80% opzij schuif...' Zegt Melanie en ik zie dat Alice knikt.

'Dat kan ik ook doen.'

'Ik ook. Maar dan kan ik minder vaak uitgaan.' Zegt Nathalie en ik begin zacht te lachen.

'Nathalie. Wat heb je liever? Een avond uit of een heel blij vriendje die je neukt tot diep in de nacht?' Vraag ik. Ik zie de anderen lachen om mijn taalgebruik. Alles even plat zeggen zorgt ervoor dat Nathalie over is.

'Goed.' Zegt Nathalie en ik weet nu al wat er gaat gebeuren vanavond.

'Oké, misschien kan ik nog een baantje vinden en met een paar weken kan ik weer meedoen met kickboksen. Daar kan ik bij winst geldprijzen mee winnen.' Zeg ik en ik zie de meiden geschrokken kijken.

'Jij gaat nog niet vechten hoor!' Zegt Melanie geschrokken.

'Ik zei met een paar weken.' Zeg ik duidelijk en ik zei dat iedereen opgelucht ademhaalt.

'Maar wat is je idee eigenlijk?' Vraagt Alice.

'We beginnen met...' Zeg ik en ik leg het hele plan uit.

We lopen de woonkamer weer in en ik ga op de bank liggen met mijn hoofd op Daniëls schoot.

'Waar hebben jullie het over gehad?' Vraagt hij meteen en ik schud mijn hoofd.

'Daar kom je vanzelf wel achter.' Zeg ik en ik draai een kwartslag waardoor ik naar de tv kan kijken. Daniël laat het erbij en gaat met zijn handen door mijn haar.

'Wat gaan we eten vanavond?' Hoor ik nog net iemand vragen voordat ik in slaap val.

'Sterre. Wakker worden.' Hoor ik iemand fluisteren en ik open vermoeid mijn ogen.

'Wat is er?' Vraag ik met een schorre stem en ik kijk Daniël aan. Hij heeft een kleine glimlach op zijn gezicht en hij gaat nog steeds met zijn hand door mijn haar.

'We gaan eten.' Zegt hij en ik zucht even diep. Ik ga langzaam rechtop zitten en ik kijk om me heen. Er is verder niemand in de woonkamer en de lichten staat allemaal uit. Uit de keuken komen allemaal stemmen. Ik sta op en ik leun op Daniël om evenwicht te houden tijdens het lopen. Zodra ik de keuken binnenstap valt me iets op. Niels is er niet.

'Waar is Niels?' Vraag ik meteen en de anderen kijken me verbaasd aan.

'Ik ben bij de voordeur.' Hoor ik Niels zeggen en ik hinkel zijn kant op. Ik zie dat hij de deur opent en ik zie een politieagent te voorschijn komen.

'Goeden avond. Mag ik even binnenkomen?'