Stronger

H22

'Wat gaan we in de tussentijd doen?' Vraagt Sophie.

'Misschien kunnen we een spel doen. Wie kent een leuk spel om nu te doen?' Vraag ik.

'Anders begint iemand met een zin en de ander moet er een zin aanplakken dan krijg je een grappig en onlogisch verhaal.' stelt Alice voor.

'Of we doen spookverhalen?' Zegt Nathalie.

'Ik begin wel.' Zegt Niels.

'Er was eens een berghut.'

'Nee, joh. Je meent het. Er zijn berghutten.' Flap ik eruit. Iedereen begint te lachen.

'Sorry Niels. Dat was niet de bedoeling. Ga verder.'

'Dus een berghut. Daarin woonde een oud vrouwtje en zij kwam een keer per jaar in het dal om boodschappen te doen. Ze haalde eten voor maar een dag. Ze at alles op onderweg naar haar hutje en dan had ze het jaar daarop niets om te eten. Op een bepaalde dag zou ze weer moeten komen, maar ze kwam niet, ze kwam een dag te laat. Ze kocht een paar appels en dat is alles wat ze haalde. Nog diezelfde middag kwam ze terug. Ze hield iedereen daar gevangen en ze begon de mensen te roosteren, op een man na. Hij liep naar haar toe. Hij begon met haar te praten. En weet je wat zij deed? Ze at hem op.' Voor het dramatische effect was Niels helemaal stil. Niemand begint te gillen en het is helemaal stil. Dan kom ik aan met een "duh duh Duhhh". Iedereen begint weer te lachen.

'Laten we maar geen verhalen doen. Anders blijf ik maar duh duh duuuhhh'en. En ik kan dat nu al niet meer.' Zeg ik lachend.

'Wat stel jij dan voor?' Vraagt Niels beledigt.  Ik denk na en na een tijdje heb ik het. Ik loop het huis in en ik loop naar de slaapkamer van Daniël. Ik pak wat kleding en ik doe het aan. Dan loop ik naar mijn tas en haal ik er het boxje eruit dat ik had gekocht na de weddenschap. Ik loop naar beneden. Ik pak mijn mobiel en ik zet wat muziek op. We zingen allemaal gezellig rond het vuur en dan gaat de bel. Ik loop naar de voordeur en ik doe hem open.

'Hallo, ik heb 10 pizza's op de naam van Daniël.' Zegt de jongen van ongeveer 18 jaar. Hij kijkt me verveeld aan en dan fluit hij even.

'Lekker ding.' Zegt hij. Nu kijkt hij me flirterig aan. Ik geef hem een bitchklep.

'Wil je je geld nog?' Vraag ik boos.

'Ja.'

'Krijg je niet.' Ik pak de pizza's uit zijn handen en ik gooi de deur dicht. Ik loop weer naar buiten en iedereen kijkt me raar aan.

'Die knal klonk niet vriendelijk.' Zegt Sophie en ze pakt een paar van de dozen over.

'Hij klonk eerst heel chagrijnig en dan kijkt hij omhoog en zegt zo onbeschoft als het maar kan "lekker ding". Toen pakte ik de pizza's af en smeet ik de deur dicht.' Iedereen kijk me geschrokken aan.

'Heb je dat echt gedaan?' Vraagt Daniël geschrokken. Ik kijk hem aan.

'Ja duh. Wat had ik anders moeten doen? Met hem staan flirten?' Daniël zwijgt. Ik deel de pizza's uit.

'Eigenlijk is dit een echte Sterre actie.' Zegt Melanie.

'Hoezo?' Vraagt Sander.

'Ze is direct en bot op de momenten dat zij dat nodig vind. Het is raar maar het is zoals Sterre is. Daar kan je niets aan veranderen.' Ze kijkt Sander aan en hij heeft niets meer te zeggen.

'Het is waar.' Zeg ik en ik prop een stuk pizza in mijn mond.

'Bijvoorbeeld nu, ik heb geen zin om met jullie te praten. Ik wil pizza.' Ik begin wild pizza in mijn mond te proppen en iedereen begint te lachen.

'Sterre kijk nou naar jezelf. Je ziet er niet uit.' Zegt Nathalie moeder achtig. Ik kijk haar boos aan en ik prop nog meer pizza in mijn mond. Dan steek ik mijn tong naar haar uit. Ze steekt haar tong ook uit.

'Hee, die kan je kwijtraken dus ik zou hem maar snel terug doen van waar hij vandaan kwam.' Zegt Bastiaan tegen Nathalie. Nathalie steekt haar tong nu naar hem uit en hij kijkt haar stil aan.

'Ik claim deze meid. Ze heeft pit en lef.' Zegt Bastiaan. Nathalie kijkt hem raar aan.

'Ik neem Melanie wel.' Zegt Sander en hij kijkt haar aan. Ze word helemaal rood en ze knikt als teken dat het goed is.

'Ik neem Sophie wel en dan heeft Niels Alice.' Zegt Jack en Sophie kijkt hem spottend aan.

'Waarom worden wij verdeeld zonder dat we er zelf iets van weten?' Vraagt Alice geschrokken.

'Het gaat over het slapen. En rustig, als er ook maar een klacht komt over de jongens dat zijn ze er geweest. Hebben jullie dat begrepen jongens?' Vraag ik met een bedriegende ondertoon. Ze knikken heftig en we eten rustig onze pizza's op. Dan doven we de vuurkorf nadat we de pizza dozen erin hebben verbrand. Op deze manier hadden we geen afval.

We lopen allemaal naar boven.

'Als er ook maar iets is. Jullie kunnen bij mij terecht, goed?' De meiden knikken en dan gaan ze naar de jongens hun kamers toe. Ze krijgen wat kleding om aan toe doen en dan hoor ik een beetje gepraat en gelach uit alle kamers komen. Ik loop Daniëls kamer binnen en hij licht op bed ik kleed me snel om in de badkamer en dan spring ik op het bed. Ik sprong er zijwaarts op en ik val per ongeluk boven op Daniël. Hij kijkt me aan maar dan draait hij ons om en ik lig nu onder.

'Hallo meneertje draai draai. Wat zijn uw plannen vandaag?' Hij komt iets dichterbij met zijn hoofd. Dan blijft hij hangen op iets van 2 cm hoogte boven mijn gezicht. Dan gaat hij weer omhoog. Hij laat zich vol op me vallen.

'Moest dat pijn doen?' Vraag ik spottend. Daniël begint te lachen maar hij blijft wel op me liggen. Ik pak de deken en ik doe hem over ons heen. Ik doe mijn armen om Daniëls hoofd en ik draai ons op onze zij. Ik sla een been om zijn middel en ik doe mijn ogen dicht. Daniël slaat zijn armen om me heen en zo vallen we in slaap.

Ik word langzaam wakker en ik lig nog steeds in de zelfde houding met Daniël in mijn armen. Hij slaapt nog. Ik kijk naar hem zolang hij nog slaapt. Wanneer hij slaapt dan is hij zo schattig. Hij is rustig en vredig. Hij heeft een kleine glimlach op zijn gezicht. Ineens komen Sophie en Jack de kamer in gehuppeld. Ik maak een gebaar dat ze stil moeten zijn en Sophie komt zachtjes mijn kant op.

'Ik ben verliefd, maar daar gaat het niet om. We kunnen ontbijten dus maak de schone slaapster wakker en ga dan naar beneden. De meiden hebben de jongens leren koken.' Ik knik en ze verlaten de kamer rustig. Ik ga met mijn hand zachtjes over zijn hoofd en ik begin met mijn nagels zachtjes door zijn haar. Langzaam word hij wakker.

'Goedemorgen.' Zeg ik tegen hem.  Ik stop me mijn nagels over zijn hoofd heen gaan en hij pakt mijn hand en legt hem weer op zijn hoofd.

'Niet stoppen.' Zegt hij met een ochtend stem.

'Maar we moeten ontbijten.' Zeg ik lachend.

'Boeit me niet. Het is fijn.' Zegt hij weer. Ik ga verder maar dan begin ik echt honger te krijgen.

'Daniël ik heb nu echt honger.' Hij zucht maar hij laat me niet los. Hij draait ons om en hij hangt nu boven me.

'Ik niet.' Zegt hij koppig.

'Ik wel.' Hij blijft boven me hangen. Dan ben ik er een beetje klaar mee.

'SOPHIE. HELP ME. HIJ WIL NIET MEE!' Schreeuw ik naar de deur. Voetstappen volgen en even later zijn ze bij de deur. Sophie komt binnenstormen.

'Laat haar gaan.' Probeert ze serieus te roepen en ze neemt een aanloop en doet een 1 of andere rugby tekkel. Daniël rolt van me af en ik sta op uit bed. Sophie springt op en samen lopen we naar beneden.

'Zo Daniël wakker gekregen?' Vraagt Jack plagend. Sophie neemt plaats naast Jack.

'Ja. Maar hij wil niet mee.' Zegt ze dan. Daniël komt op dat moment de keuken binnen.

'Het was een mooie tekkel hoor sooph.' Zeg ik.

'Ja. Dat is waar.' Zucht Daniël.

'Dank u vriendelijk.' Zegt Sophie nadat ze opgestaan is en een buiging maakt. We beginnen allemaal te lachen en dan gaan we verder met het ontbijt. Wat voor dag zal het nu eens worden.