Stronger

H73

Ik zucht een keer terwijl ik mijn kamer binnenloop. Ik loop meteen door naar de douche en stap daar naar binnen. Ik zet de kraan aan en voel de ijskoude stralen op mijn rug vallen. Ik gil het een keer uit en bedenk me dan pas dat ik mijn kleren nog droeg. Ik trek mijn kleren uit terwijl ik om mezelf moet lachen.

'Sukkel die ik ben.' Zucht ik lachend en ik zeep mijn lichaam en haar in. Ik spoel het allemaal weer uit en eindig mijn doucheroutine. Ik stap onder de douche uit en droog me af. Ik loop naar mijn kast en kleed me aan. Wanneer ik een shirt aantrek hoor ik mijn telefoon afgaan in mijn slaapkamer. Ik loop erheen en neem op.

'Heey, Sterre. Hoe was de training?' Vraagt Daniël aan de andere kant van de lijn.

'Hey, het was wel oké. Ik heb niet echt meegetraind. Ik heb vooral gelopen. Mijn been weer aansterken. Waarom bel je? Of ben je gewoon geïnteresseerd?' Vraag ik en ik ga op mijn bed zitten.

'Ja, nou... tuurlijk ben ik geïnteresseerd maar eehm... ik... mijn...' Daniël zucht een keer maar ik houd mijn mond dicht. Hij moet het zelf zeggen en ik ga er niet om vragen.

'Mijn moeder belde. Ze wil een etentje met jou bij mijn ouders thuis.' Oké. Dit is nieuw.

'Ja. Tuurlijk. Ik ga wel mee. Wanneer?' Vraag ik en het blijft even stil.

'Morgen, 17:30 uur.' Zucht Daniël en ik knik.

'Sterre, ik weet dat je nu knikt maar onthoud dat ik niet zie wat je doet wanneer we aan het bellen zijn.' Ik hoor hem kort lachen.

'Je kent me te goed. Is goed ik zal klaarstaan. Kom je me halen?' Vraag ik en ik rol met mijn ogen wanneer ik geen reactie krijg.

'Ik zie je morgen Daniël.' Hij begint te lachen wanneer hij doorheeft dat hij hetzelfde doet als ik.

'Slaap lekker, schat.'

'Slaap lekker, hun.' Ik hang op en loop snel nog naar beneden om te eten.

'Sterre?' Hoor ik uit de woonkamer en ik loop erheen.

'Ja?'

'Morgen moet je alleen eten. Max gaat naar wat vrienden en ik moet avondwerken.'

'Ooh geeft niet. Ik ga morgen eten bij Daniëls ouders.' Zeg ik en ik zie dat mijn moeder en Max zich naar mij omdraaien.

'Hij heeft het nog nooit over zijn ouders gehad.' Zegt Max met een onzichtbaar vraagteken boven zijn hoofd.

'Klopt. Hij heeft niet veel contact met zijn ouders en broer. Het gaat nu alleen weer beter tussen ze.' Max knikt goedkeurend en draait zich weer om naar de tv.

'Have fun, but not to much fun.' Zegt hij en mijn moeder lacht kort.

'Ga maar eten en dan naar bed. Veel plezier alvast.' Ik knik en eet snel iets waarna ik naar bed ga. Ik val meteen in een diepe slaap.

'Uugh.'

Ik laat een gefrustreerde kreun horen. Ik sta op en loop naar de voorkant van het lokaal.

'Kunnen we iets leuks gaan doen?' Vraag ik aan de docent. Hij haalt zijn schouders op.

'Ik weet niet wat je wil doen, maar ga je gang.' Ik denk even na en kijk uit het raam.

'We gaan muziek maken.' Zeg ik en even later zitten we met de hele klas in het muzieklokaal.

'Oké, en nu?' Vraagt een van de jongens en ik ga achter de piano zitten. Ik sla een noot aan en automatisch speel ik verder op die noot. Uiteindelijk speel ik He's a Pirate uit de film Pirates of the Caribbean. Na een tijdje hoor ik ook andere instrumenten en uiteindelijk spelen we het lied nog een keer met alle instrumenten. Af en toe horen we iemand lachen en we klinken echt goed. We eindigen het lied en dan lachen we allemaal kort.

'WoW. Jullie zijn echt goed.' Zegt onze docent dan en iedereen knikt instemmend.

'Eigenlijk wel, hè?' Hoor je van een paar kanten en ik merk dat iemand naast me gaat zitten. Ik kijk even en voel dat Daniël mijn handen pakt. Hij legt mijn handen op een paar toetsen en ik sla ze tegelijk aan. Ik hoor de noten en ik begin met spelen. Iedereen gaat om de piano zitten terwijl ik begin te zingen. Ik hoor ook dat iemand nog op de viool en iemand anders gitaar speelt, achter me.

'Heart beats fast

Colors and promises

How to be brave

How can I love when I'm afraid

to fall

But watching you stand alone

All of my doubt

Suddenly goes away

Somehow

One step closer

I have died everyday

Waiting for you

Darling don't be afraid

I have loved you for a

To use daily years

I'll love you for a

Thousand more.' Ik zing het lied van Cristiana Perri af en ik zie dat mensen met tranen in hun ogen zitten.

'Hoe kan jij A Tousand Years zo goed zingen?' Vraagt iemand en ik kijk naast me. Daniël kijkt me aan met liefde in mijn ogen en ik haal mijn schouders op.

'Ik heb altijd al wel redelijk kunnen zingen.' Zeg ik als antwoord op de vraag van een van de meiden.

'Redelijk? Meid, jij wint The Voice worldwide met gemak.' Zegt ze en dan gaat de bel. Ik begin te blozen en kijk haar aan.

'Hoe ben je daar zo zeker van?' Vraag ik onzeker en ze pakt haar tas.

'Ik weet het zo zeker omdat mijn tante het heeft gewonnen en ik vind persoonlijk dat jij beter zingt.' Zegt ze en ze loopt langzaam het lokaal uit.

'Fijn weekend.' Zegt ze nog over haar schouder en dat verdwijnt ze in de mensenmassa.

'Hey.' Hoor ik Daniël in mijn oor zeggen en ik voel zijn armen om me heen.

'Klaar voor vanavond?' Vraagt hij en ik haal mijn schouders op.

'Meh. Laten we zeggen dat ik je ouders niet ken en dat ze waarschijnlijk veel vragen aan me gaan stellen en dat ik zeer nerveus ben en dat ik niet zeker weet of ik de goede antwoorden wel ga geven en dat ik het dan verkloot voordat ze me echt kennen en dat ik misschien boos wordt wanneer ze een vraag gaan stellen over mijn verleden, wat een gevoelige snaar is...' ratel ik en ik hoor Daniël lachen.

'Het komt wel goed. Mijn ouders zijn echt heel aardig als het eropaan komt.' Zegt hij en hij knuffelt me van achteren. Langzaam krijg ik een lach op mijn gezicht en stop ik met me zorgen maken. Hij heeft vast wel gelijk.