Stronger

H58

'Daar komt een auto aan.' Zegt Alice plotseling en we staan allemaal op. De auto stopt vlak voor me en ik kijk naar de persoon die uitstapt.

'Voordat je in de auto stapt moet ik je vragen naar een vergunning voor die wapens.' Zegt de agent en ik knik kort.

'Die zitten in mijn portemonnee en die ligt, hoop ik, in het huis.' Zeg ik en ik geef alle wapens aan de agent.

'Mag ik dit mes wel bij me houden? Dan kan ik me nog een beetje verdedigen.' Zeg ik en ik zie dat de agent twijfelt maar hij knikt. Ik haal opgelucht adem en mijn wapens worden in de kofferbak gelegd.

'Mag ik het mes wel hebben wanneer we in de auto zitten? Dan voel ik me iets veiliger.' Vraagt de agent en ik geef het mes zonder te twijfelen.

'Tuurlijk.' Zeg ik en ik stap in de auto.

'Waarom gaan we eigenlijk naar het huis?' Vraagt de agent en ik kijk naar zijn gezicht wanneer hij aan het rijden is. Het is een jonge man. Rond de 25 denk ik.

'Mijn spullen liggen er nog.' Zeg ik en hij kijkt even verbaasd.

'Hoezo dat dan?'

'Ik ben ontvoerd en vastgehouden in dat huis. Daarna ben ik ontsnapt.' Zeg ik en ik zie de blik op het gezicht van de agent veranderen.

'En je knie?'

'Schotwond.'

'Van wanneer?'

'Gister ochtend. Zelfde reden.' Ineens rijden we sneller. De agent rijd naar het huis van Gabe en ik stap uit.

'Is dit het huis?' Vraagt hij en ik knik.

'Zover ik weet, ja.' Ik krijg het mes terug en ik stop hem in mijn bh. Ik pak mijn krukken en ik loop naar de voordeur. Ik probeer een sleutel van de sleutelbos en voor mij gelukkig, heb ik meteen de goede.

'Jow, Gabe. Nu al terug? Heb je die bitch ook mee?' Ik pak het mes uit mijn bh en ik hinkel naar de keuken. Niemand.

'Gabe? Ben je je tong verloren of zo?' Vraagt de jongen en ik hoor dat hij opstaat.

'Je weet dat er verder niemand is. Toch?' Hij loopt richting de keuken en ik ga snel achter de deur staan. De jongen komt binnen en ik grijp en van achteren vast. Ik druk het mes tegen de keel van de jongen en zijn ademhaling is gehaast.

'Waar zijn mijn spullen?' Fluister ik dreigend in zijn oor. De jongen hapt naar adem en hij likt een keer zijn lippen.

'Ik heb geen idee waar je het over hebt. En waar is Gabe?' Vraagt de jongen.

'Gabe zit vast en je weet precies waar ik het over heb.' De agent zit nog in de auto na mijn commando. Ik heb hem gezegd dat ik iets uit het raam zou gooien als signaal dat ik hulp nodig had.

'Waar zijn mijn spullen?' Schreeuw ik in zijn oor en ik zie dat hij schrikt van mijn reactie. Hij wijst naar een deur en ik duw hem erheen. Ik hinkel achter hem aan en hij doet de deur open. Achter de deur zit een kas vol met wapens. Ik grijp er een uit en ik gooi hem uit het raam. Het raam breekt kapot in scherven en ik hoor een deur dichtslaan.

De jongen neemt gebruik van mijn afwezigheid en hij pakt een wapen. In een snelle beweging heeft hij het wapen tegen de slaap van mijn hoofd geplaatst en ik kan geen kant op. De agent komt binnen en schrikt van het beeld dat hij nu ziet.

'Laat haar gaan.' Zegt hij duidelijk maar ik zie dat hij iets trilt. Hij heeft nog nooit in deze situatie gezeten. Fijn. Sarcasme.

'Nooit.' Zegt de jongen grijnzend en ik kijk naar boven.

'Dacht het niet dat ik zo dood ga.' Zeg ik duidelijk en ik pak de jongen vast bij zijn hoofd. Ik trek hem over mijzelf heen en ik gooi hem op de grond. Ik houd mijn hand op en ik krijg een paar boeien aangegooid.

'Jij bent aangehouden.' Zeg ik simpel en ik bind hem vast aan het aanrecht. Ik pak een revolver uit de kast en ik laad hem. Ik stuur de agent naar boven om te onderzoeken of er nog anderen zijn in het huis.

'Waar zijn mijn spullen?' Vraag ik nog een keer en ik richt het wapen op de jongen.

'Ze zijn in de kelder.' Zegt hij en ik knik. Ik pak mijn krukken, die ik in de hoek van de keuken heb neergezet. Ik loop naar boven en ik tref gesloten deuren aan. Ik probeer ze te openen en ik hoor een schot van iets verderop komen. Ik kijk naar de deur en ik zie de agent staan. Hij heeft het slot kapot geschoten en opent de deur nu. Ik kijk naar het wapen in mijn hand en ik richt het op het slot. Ik schiet het slot kapot en ik hoor een gil uit de kamer komen. Ik ruk de deur open en ik tref iets aan wat ik nooit had gedacht.

Ik laat een gil horen en ik hinkel de kamer in. Ik zoek naar iets wat de meiden kan helpen maar ik kan niets vinden.

Ik zie hier 30 meiden aan hun armen hangen aan het plafond! Ze kijken me doodsbang aan en ik heb het niet meer. Ik ga op mijn been staan en ik voel pijn door mijn knie komen. Ik ren door de kamer heen.

'Hoe kan ik jullie naar beneden halen?' Schreeuw ik en ik kijk naar een meisje dat boven me hangt. Ze ziet er slecht uit en ze is heel bleek.

'Net buiten de kamer is een schakelaar.' Zegt ze zwak en ik ren de kamer uit. Bloed voel ik over mijn been lopen en ik haal de schakelaar over. Ik ren de kamer weer in en net wanneer ik de deurpost over loop zie ik een sleutel hangen. Ik pak mijn telefoon en de sleutel en ik bel 112.

'112 noodgevallen. Waarmee kan ik u helpen?'

'Er hangen hier 30 meiden. Ik heb ambulances nodig. Ik weet niet waar ik ben maar ik weet wel dat de politie het weet. Ik ben Sterre Trust.' Zeg ik snel en ik hoor gehaast getypte op een computer.

'30 meiden zij je?' Vraagt ze en ik knik.

'Ja.' Zeg ik snel wanneer ik doorheb dat ze me niet kan zien.

'Ik zie hier veel vermissingen. Sommigen lang anderen kort.' Zegt de vrouw aan de telefoon en ik begin met de eerste meiden verlossen van de kettingen.

'Ze zien er zwak uit. Uitgeput en uitgehongerd.' Zeg ik en ik hoor dat de vrouw weer aan het typen is.

'Als het helpt. Het huis van Gabe.' Zeg ik en ik hoor dat het getypte meteen stopt.

'Ik stuur zoveel mogelijk ambulances uw kant op.' Zegt ze en ik bedank haar net voordat ik ophang. Ik laat zoveel mogelijke meiden los en ik zie heel veel meiden huilen.

'Dank je. Je weet niet hoeveel dit voor ons betekend.' Zegt een van de meiden huilend.

'Ik weet het wel. Ik was hier gisteren ook nog.' Zeg ik en ik zie meiden verbaasd kijken.

'Die herrie kwam van jou?' Vraagt een van de meiden en ik knik.

'Ik ben in mijn knie geschoten toen ik de school van mijn broer inrende.' Zeg ik en ik zei de meiden schrikken.

Zou ik ook doen.