Book 1: Sore (Completed)

Chapter 6: Goodnight, sweet.

I stayed 2 days sa bahay ni Eros. Hinahanap na nga ako ni Fred. Kung babalansehin din naman, si fred naman talaga ang uri ng tao na may kaunting awa sa isang katulad ko.

And because nagpupumilit na si eros na umuwi muna ako dahil baka hinahanap na ako at baka nag-alala na sa akin ang pamily ko daw kuno.

At dahil hindi naman ako makakapag pa matigas ng ulo kapag si eros na ang nagsabi. Yun na yun. Wala na  akong magawa. Iniisip ko tuloy na parang may balak siyang sirain ang kaligayahan ko na makasama muna siya.

Pero nangingibabaw naman ang mensahe na kailangan ko na ring umuwi kasi sa tingin niya nag-alala na ang pamilya ko.

Ewan ko na lang.

Hinahatid niya ako ngayon pauwi, actually may kotse naman talaga siya pero mas pinili niyang maglakad lang. Ganun siya na uri na pagkatao.

As we walk side by side, he rested his arms around my shoulders.

"Okay ka lang ba sa bahay niyo?" He asked. I just nodded. Okay na lang.

"I guess." Sabi ko.

Although, hanggang ngayon di niya naman talaga alam ang pinaka-rason kunh bakit nga ba ako naglasing nung gabing iyon. And it just happened that I'm reflecting na sa mga desisyong nagawa ko kaya naman nakaramdam ako na pagka-miss sa presensiya niya.

"Di ka ba nila pinapa-out of place?"

I have fred naman. So yeah. Minsan.

"Hindi naman." Sabi ko na lang. I don't want him to think about it that much.

He kissed my hair.

"Nawalan ka ng trabaho, ano na plano mo?" Sabi niya.

I smiled. "It'll be my problem."

"It will be my problem too." He said and I rolled my eyes at him.

"What?" He asked, confused.

"It's non of your business, Eros Conte." I said.

"Your my girlfriend, Vea Villas." Sabi naman niya dahilan para mapahinto ako sa paglalakad at siya rin.

"Girlfriend?" I repeated.

He nodded and kissed my cheeks.

"Look." I began.

"And look, pumasok ka na sa bahay niyo. Gabi na." He said after me.

Napatingin ako sa paligid at di ko napansin na nakarating na pala kami. Inalis ko yung kamay niya sa balikat ko at tinignan siya ng nakakunot ang noo.

"Kailan kita makikita ulit?" Sabi ko.

Napakalaki na ngiti ngayon ang pinapakita niya.

"Anytime. Just call me, sweet." Sabi naman niya. Good, kasi walang wala na ako sa panahon ngayon.

"Paano kung ako naman ang iiwan mo?" I said and that rendered him speechless.

Gosh.

He turned into a stone.

"Vea..." He started. He look pale. Ngayon ko lang napagtanto. Or maybe dahil sa bigla kong pagbaliktad sa nangyari.

I mean, hindi naman sa iniisip ko na gagawa siya ng revenge sa nagawa ko noon. Hindi siya ganun na uri ng tao.

"Sorry, I..." Sabi ko. Para kasi akong timang. Kung ano ano nalang ang pinagsasabi ko nang hindi man lang makapag-isip muna nang maayos bago sabihin. Minsan, ganun ako.

He held my hands and squeeze it.

"Hinding-hindi ko yun gagawin sayo. Remember that."

And just like that, naging kalmado na ako. I froze. I was speechless.

Gosh.

Do i even deserve this guy? He's perfect.

Mas hinigpitan niya ang paghawak ng kamay ko. Ngayon naman ay magkaharap kami na nakaseryoso ang mga mukha.

"Hinding-hindi kita iiwan."

Napangiti ako.

How could he be this so sweet?

"Hinding-hindi kita kakalimutan." Sabi pa niya.

I remained silent.

I don't want to answer.

I want him to keep on saying things like that to me. Kasi pakiramdam ko, ako na yung pinakaswerteng babae sa mundo. That's what I like kumbaga.

"Sige. Gawin mo yan ha." Sabi ko.

Ngumiti lang siya saka ginulo ang buhok ko.

"Make sure that you will never leave me again, too." Sabi ko.

"Sige na, pumasok ka na."

"Okay." I said.

Naglakad kami ng kaunti papunta sa gate. Mayroong poste ng ilaw roon at doon kami tumayo.

"Bye." He said.

Sinimangutan mo siya.

Napataas naman siya ng kilay.

"Ah." Sabi niya na para bang mayroon na rin siyang naalala  kaya naman napatawa lang ako. Cute.

"See you." Sabi niya sa akin.

"Naalala mo na rin." Sabi ko.

Ayoko kasi sa salitang 'bye'. Alam na rin naman niya yun noon pa. Maybe, nakalimutan niya lang talaga. It's been a year already.

"Sige." Sabi ko.

Paalis na ako sa harapan niya para pumasok na sa loob nang bigla niya akong hinatak pabalik sa harap niya at sa malakas ng paghatak niya ay kaagad niya akong niyakap ng napakahigpit.

"Pag may problema, pinag-uusapan yan ha. Di iniinom." Sabi niya pa. Pabulong na nga halos.

I just nodded.

"Isipin mo na lang ako kapag nag-iisa ka." Sabi naman niya.

Nanatili pa rin kaming magkayakap.

"Oo na." Sabi ko. Inaantok na rin kasi ako. Ilang beses din kaming... Nvm.

Ginulo na naman niya ang buhok ko nang umalis na siya sa yakap at hinalikan ako sa labi.

I thought he'll wait for my response pero nagmamadali na siya. He puller out immediately.

"Go." He said.

"Psh. Fine." Sabi ko. "Ingat ka pauwi."

Nagsimula na siyang maglakad paalis at kumaway-kaway ng kamay.

"Goodnight, sweet." Sabi niya. Halos pasigaw na nga na sabi niya sa akin habang palayo na siya ng palayo sa pinanggagalingan ko.

Ang landi niya pa rin. Kahit papano.

"Goodnight din."