Book 1: Sore (Completed)

Chapter 30: Engagement

Hindi ko alam kung anong nangyari pero hindi ako makapaniwala na nalaman na ng mga mama at papa ko. Mabilis nilang malaman at alam na alam ko kung sino ang dahilan.

Si erian. He's talkative. He never changed.

Napatingin ako sa cellphone kong nagring ng ika-limang beses. Hinayaan ko lang at si markus naman ay naiinis nang nakatingin sa akin. Nasa hotel kami. Since ayokong umuwi. Di ko nga sana gusto na malaman pa nila. I want to remain silent. Just like what happened 1 year ago.

"Answer the call, villas." Sabi niya ng hindi nakatingin sa akin habang abala naman siya sa pagbabasa mga paperworks niya.

How come I'm unemployed. May maigagasto naman naman ako. Pero i just wasted my time over some major problem that I'm currently having.

"It's my family."

"Maybe they missed you."

"Missed me? They sent me away from them. Pathetic fam."

"You're one of that fam." He said.

"Screw it, harrison." Inis kong sabi. Pinapaalala niya pa talaga sa akin na kapamilya ko na ang ex ko. I don't know nga kung matatawag ko ba siya na ex ko na hindi naman kami naghiwalay o nagkausap man lang. Umalis lang ako. Iniwan ko lang siya. Hindi ako nagparamdam at ako pa tong may ganang magalit sa kanya, no? I know.

"Just fucking pick up the phone, villas. It's loud." Sabi ko.

I sighed and then picked it up.

"Hello?" I said.

"Vea..."

Napakunot ang noo ko. It's him. It's eros. It's him, fuck.

I immediately end the call. Hindi ko kaya. I promised him. Although I broke it. No, i broke him.

Napahinto ako at napaisip na naman. Am i pathetic? Mahal niya pa ba ako? Kasi ako, kahit isang taon na ang lumipas nung pinili kong iwan siya. Para lang sundin ang kagustuhan ng mama ko. Ginawa ko para sa kanila. Pero palagi nalang ba ganito? Paano ako? Paano ang kaligayahan ko?

Maya-maya pa ay mayroon na akong natanggap na mensahe. Binuksan ko ito at binasa kaagad.

Mama:
Umuwi ka pala. Come home.

Napakunot ang noo ko. Bakit hindi sila galit? Di ba gusto nila na umalis ako at magpakalayo-layo? Kung hindi man yun ang gusto ni mama then si papa yun.

"Nakakunot ka dyan?" Sabi ni markus. Ngayon ko pa lang napansin na malapit na pala siya sa akin ngayon. He was staring down at me.

"They knew I'm here. They want me to go home." Sabi ko ng wala man lang buha. Na para bang pagod na ako sa pagsasalita.

He just put his hands on his pocket.

"Then, go."

"Why would i?" Sabi ko kaagad.

"It's your home." Sabi niya.

"That home broke my real home." Sabi ko. I'm talking about eros being my home. And that happened.

"I'll drive you there." He said and now? Kinuha na niya ang sudi niya at nagsuot na ng jacket. I cannot believe this.

"Mark naman eh." Sabi ko. "Samahan mo ako."

His face was priceless.

"Heck, no."

I pouted. I'm not being cute. I just feel like I'm about to cry right now. It's suffocating me.

"Markus, please." Sabi ko.

"I thought you'll help me." I added.

He just sighed an pinch my nose absentmindedly.

-

*ding dong*

The door opened and erian surprised us... Both.

"Geez dude! You're really are clingy! Meet the parents na to." Sabi niya habang nakipag fist bump kay Markus was just smirking and goes with the flow.

Hindi ko lang talaga maintindihan kung anong iniisip ni erian.

"Erian..." Sabi ko.

Napatigil naman siya sa pagsarado sa pinto nung nakapasok na kami. Para kasing may celebration.

"Oh, te vea?"

"Anong meron?" Sabi ko.

Ngumiti lang siya.

"Engagement party kasi ni kuya actually."

Para akong nabingi sa narinig ko galing sa bibig ni erian. Sa wala pang Segundo, bigla na lang akong hinatak ni markus palabas.