Book 1: Sore (Completed)

Chapter 8: Markus

"Are you stalking me?" I said.

I was holding my breath when he just passed by.

Bakit siya pumasok sa room nato?

"Hoy, bata." Sabi ko.

"Good morning, everyone. I'd like to introduce myself." Sabi niya sa mga taong sa tingin ko ay mga parents din na nasa loob na ng room 305 na ito. Napahigit ako sa hininga ko nung napatingin siya sa akin bago pa man siya magsulat.

Napataas ang kilay ko.

Nanatili pa rin akong nakatayo sa may pintuan nang di makapaniwala sa nakikita ko ngayon.

Pinapanuod ko siyang may isinusulat sa pisara.

Markus Jason Harrison

My lips parted.

"I'm Mr. Markus Jason Harrison. I graduated here in JCB University. I'm a masteral teacher majoring Mathematics. But, I was assigned to teach other subjects in this class and at the same time their adviser."

I blinked twice.

Nanlambot ang tuhod ko sa mga pinagsasabi niya. Wow. Just wow. I thought he's a student. Or worst, a stalker. Kailan pa ako naging assumera.

He bowed to every parents in front of him and I was ashamed of myself standing by the door.

"I apologize that I'm late. I was busy with my schedule. This is actually my first time handling a class. I'm also studying law."

Plenty of 'wows and awes' were flying.

"Yes, I am studying law. I actually handled 8 classes everyday from 7:30 to 5:30. From 6:00 in the evening to 8:00PM naman ay ang oras ko para mag study sa Law. And lastly, 8:30 to 9:30 ay ang pagbigay oras ko sa ginagawa kong thesis ko ngayon." He said.

Napanganga na talaga ako ng bonggang-bongga.

"Excuse me, sir Harrison. If I'm not mistaken, ikaw po ba yung suma cum laude dito sa JCB University? Before? When you graduated?"

Napaayos siya sa necktie niya.

"Yes, ma'am."

And now, nagsipalakpakan ang mga tao sa kanya.

"Nakakaproud naman yan." Sabi nung matandang babae.

"Malamang proud na proud ang parents mo sa mga achievements mo ngayon sa buhay." Sabi nung isa pang matandang babae.

Ghad.

Nanunuod lang talaga ako sa kanila. Para namang di nila ako napapansin.

"Yes, I graduated as suma cum laude here in JCB University. When I was in elementary, I graduated as a clas Valedictorian. In high school, here also in JCB University I graduated as Valedictorian. And as suma cum laude in college. I'm also running as Magna Cum Laude in Law school."

Another claps.

"But, unfortunately I don't have my parents with me anymore."

There was a pinch inside me when I heard his statement. Naalalako kasi si mama.

Nanglaho ang mga ngiti at masasayang mukha ng mga tao.

Siya rin.

"I lost my parents when I was 17. The day of my high school graduation." He stated.

I blinked again.

"And did that made you stronger?" Isang matandang lalaki ang nagtanong.

He just nodded.

"They were both the happiest when they knew I'll graduate as valedictorian." He said.

Nanahimik ang lahat.

Malamang kasi ramdam na ramdam ag sakit sa mga salitang inilabas niya sa mga bibig niya ngayon. His eyes was cold but his sorrow was obvious. Still.

"I'm sorry, let's drop that topic." He said, cooly.

I cleared my throat.

"So, i think kilala niyo na ako?" Sabi niya. There was a humor in his voice kaya naman napatawa sandai yung mga ibang parents na dumaraos para sa homeroom meeting dito.

"So, may gusto pa ba kayong malaman tungkol sa akin?" Sabi niya sprading his arms like he is open for random questions. No wonder his studying law. He's good at speaking to many.

Someone raised their hand.

"Yes ma'am?" He said.

Nangangawit na talaga ang paa ko. Di naman akl tumataho sa pinto. Naadisplay talaga ang pagkakatao na makikita talaga nila ang presensya ko pero di nila ako pinapansin.

Napakagat na ako salabi ko kakaisip na adviser pala to ni Fred. Ang laking kahihiyan.

Sumasakit narin ang ulo ko sa kanina na sinabihan ko siya na stalker. Fcvk. Lamunin na sana ako ng lupa.

"May lucky girl na ba?" Sabi nung matanda.

They all laughed expect him. Mapait lang siyang napangiti.

"Nope." Sabi niya dahilan para mag -awww  naman ang mga matatanda.

"Why?" Someone asked.

"Some people said that, the Markus can't get the girl." Sabi niya. Nakakunot na naman ang noo.

"That ain't true kid. I'm markus too. But I got the girl." Sabi nung lalaki sa huling chair nakaupo sa room.

Markus grinned.

"Yeah, I got the girl but left me." Sabi niya. He sighed.

Napakagat na naman ako sa labi ko nang parang mararadaman ko na talaga ang pagkatay ng varicose veins sa legs ko.

"Let's begin the meeting." He said.

Nakita niya ang presenya ko ulit. At napangiti ako ng di oras sa kanya. Wala, seryoso parin mukha niya.

"I'd like to announce na isa akong teacher, not a stalker. Please don't assume immediately but ask." Sabi niya pa.

Alam ko para lang rin naman sa akin ang announcement niyang iyon.

"You may sit down, Miss--?" Sabi niya at halos manlambot na naman ang tuhod ko nang mapatitig siya sa akin. Ang taas. Ang lalim ng titig. Para akong tutunawin.

Galit yan malamang. Mapagkamalan ba namang stalker. Nahiya na talaga ako kaya napayuko ako pagkatapos kong sabihin sa kanya ang pangalan ko.

"Vea. Vea Villas."

"Nice meeting you, Miss Vea Villas."