Book 1: Sore (Completed)

Chapter 31: Shit

Minsan sa buhay.
May mga bagay na hindi natin inaasahan. Parang kahapon lang ay masaya ka na at sa kinabukasan, para ka nang isinira.

Binuo lang para saktan.
Para sirain.
Para paiyakin.
Para wasakin.

Siguro sumpa.
Siguro ito lang talaga ang para sa akin. In the end, ako pa din yung nagtitiis.

Markus shaked my shoulders.

"Vea, listen." Is it just me or he's finally calling me vea? Not villas anymore.

Dahan-dahan kong inangat ang ulo ko para pantayan ang titig niya. Mas lalong humigpit ang paghawak niya sa mga balikat ko.

"Listen to me, you have to move on."

Napalingon ako sa kinaroonan ni erian na nagulat at naguluhan nung bigla nalang akong hinatak ni markus palabas at inalog-alog.

"Ate vea, okay ka lang?"

"She's fine." Sagot ni markus. Hinarap niya ulit ako at hinawakan sa kamay habang ako...

Hindi ko maipaliwanag.
Si eros may engagement party? Bakit ganun?

Anong nangyari?

"Let's go inside and face the storm together." Sabi niya in a very warm voice.

Para na lang akong halos mapaiyak sa mga nangyayari. Pero pinipilit ko na huwag iiyak.

Hindi ko kaya.

Napansin kong napatingin si markus sa akin pero I didn't look back. And then, he held my hands real real tight.

Naglakad kami pabalik sa loob ng bahay.

"Okay ka lang?" Simula ni erian. Actually naka poker face ako. Tumango lang ako at hindi na ako nag-abalang tanggalin ang kamay ni markus sa kamay ko kahit na baka akalain nila na may relasyon kaming dalawa kahit wala naman.

"Its a sort of a pool party pero... Nasa second floor ang mga tao ngayon. Where the piano of eros lies. Remember?" Sabi pa niya. Para niyang sinasadyang sabihin sa akin.

Bakit masakit?

Erian guided us sa party.

"The party started just a minutes ago. Kaya I'll find you seats na lang."

Once again, he guided us.

Pagtingin ko sa di kalayuan, wala pa rin naman si Eros. Wala ang presensya niya. All i can see is his father and... Mom. Smiling infront of the crowd.

"Here."

Napaupo kami ni Markus kasama sina Edward, Ender and any other.

The boys was quiet all of a sudden. Mas nakatutok sila kay markus na hanggang ngayon nakahawak sa kamay ko.

"Ate V-Vea..." Edward awkwardly said. He smiled at me. Pero papilit.

Ender just watched markus hands. Studying it quietly.

"Edward...

"You're home!" Edward almost shouted. Kaya naman half of the people na andito ay napatingin sa amin.

Split second and markus and i heard a random whispers. Both positive and negative. It was a combination. And I hate it.

"But first of all, let us welcome my daughter..."

Napahigit ako sa hininga ko. Anong nangyayari?

Halos lahat nang taong andito sa engagement party na to ay nasa akin na ang attention. Hindi ko alam kung saan ako titingin. Basta as soon as nung nakapasok na kami sa lugar na ito ay inaacknowledge agad ang presensya ko.

Hindi ko man lang kayang magpakita ng ngiti sa kanila.

"Vea Villas..."

Nung narinig ko ang pangalan ko ay nakarinig ako ng pagbasag. Parang may nagagalit. Napalingon ako sa taong galit na tumungo sa labas ng bahay nato. At iyon pala ay si fred. Anong ginagawa niya dito?

Nanlaki lang ang mga mata ko sa nakita ko. Si fred. Bakit siya andito. Hindi na niya ako nakita pero kitang-kita ko siya. Padabog siyang umalis sa lugar at nawala. Hinanap ng mga mata ko ang iba pang presensya ng tao. Wala naman si Farrah. Pero I saw Fe. 

What the hell is going on?

Di ba nila alam na si mama ay buhay? Or maybe mom and dad are still hiding the fact. Forcing everyone to believe na patay na si Veronica Villas dahil siya na ngayon si Kristina Conte. Ganun ba? Baka nga.

Baka hanggang ngayon, ang conte family lang ang nakakaalam. 

"Vea? Are you there?"  Rinig kong tawag ni Papa. Napatingin ako kay markus at sa mga boys. Hindi ko alam kung may mali ba o ano pero para kasing may pinapahiwatig ang mga tingin nila. At hindi ko iyon nagustuhan.

"Sabihin mo lang sa akin kapag hindi mo na kaya, we can escape." Markus said as he held my hand under this girly table.

"Uhhh... alam kong andito yung anak namin ni kristina but actually, nandito na ang main event. No, help me welcome..." Simula ni Papa. He's so cruel. He's torturing me.

Napatayo ako ng wala sa oras habang hawak-hawak pa din ang kamay ni markus. Para ko na siyang kinaladkad pero kailangan na talaga naming lumabas. I have to go. Ayoko. Hindi ako handa. 

He's getting married.

fuck.

It should've been me.

"Vea, calm down."

And as papa announced the future groom and bride's name. My tears streaming down immediately. I was schock.

"Eros conte and Farrah Festin." Papa said in a very very cheerful voice. 

Napahinto ako.

Hindi ako makagalaw.

Pahigpit na rin ng pahigpit ang hawak ni markus sa kamay ko.

Napakagat ako sa labi ko.

"Shit."I cursed under my heavy breath. 

And as i just stood there crying, markus suddenly hugged me from behind.