Book 1: Sore (Completed)

Chapter 44: Jealous

Pagkauwi namin sa sariling bahay ni eros. Silent lang kami. Walang kumikibo. Walang may gustong magsalita. Walang may gustong kausapin ang isat-isa.

How could the silence be so loud?

Naglalakad patungong kwarto si eros. Napahinto naman ako sa pagsara ng pinto sa main door.

I saw someone from a far. Kahit nasa loob siya ng kotse ay kilala ko na iyon kung sino. Siguro, ganito pala talaga kapag close kayo nang ilang taon.

Napalabas ako at isinara muli ang pinto. Nilapit ko siya.

Nasa loob lang siya ng kotse na nakatingin sa akin kanina pero ngayon ay nakayuko na sa manobela. Para bang natutulog. I don't know. It was sad and gloomy. Just with the thought, I think I have to ask if he's okay at least. After all, Markus was ther when I'm at my worst.

"Markus." Tawag ko at kumakatok sa bintana niya.

He saw me and he immediately opened it.

"Get in."

What?

"O-okay ka lang?" Tanong ko kasi iba ang tono ng boses niya.

He sighed and look at me.

"Do I even look okay to you? If it wasn't obvious, villas. You're fired." Walang buhay niyang sabi.

Hindi man lang siya lumabas sa kotse para kausapin niya ako ng maayo. He closed the door and I wad shock. Mas nabigla ako nung bigla niyang pinaandar ang kotse niya.

At humarorot paalis.

Naiwan ako nun nang nakatayo at di makapaniwala.

Galit ba siya sa akin?
Bakit?
Wait, may nagawa ba akong mali?

And now, I'm fired.
I'm fucked up.
I'm screwed.

Napatakbo ang daliri ko sa buhok ko ay hinawi ito. Sumasakit ang ulo ko sa mga nangyayari ngayon.

Bumalik ako sa bahay ni eros. Nagulat ako nung makita ko siyang nakaupo sa sala. As if he was waiting for me.

"Si markus ba yon?" Sabi niya.

Wala akong dahilan para magsinungaling. Kaibigan ko lang din naman si Markus eh.

"Oo."

His face expression changed.

"We we're just talking." I said. Baka kasi akalain niyang mayroong something sa amin ni markus. Lalong-lalo na kung noon man ay nagpapanggap kami na kasal.

"Did I ask?"

Napangiwi ako.

"Galit ka ba?" I asked back.

"No." Sabi niya at tumayo papunta sa kwarto.

Selos ba to? Really?

Sumunod ako sa kanya at niyakap siya sa likoran.

"I know you're mad." I said and hugged him tight. Naramdaman kong napabuntong-hininga siya.

"I'm sorry." I added.

Nag-ooverthink na siya.
Ganito kasi ang situation namin. He's afraid I might escape and leave him. Again.

Hindi ko na din alam kung hanggang kailan ang paghihirap o paglalaban ito. Mahirap kasi lumalaban ka para sa bagay na gustong-gusto mo.

Lord, give me a sign. Please.

Is this worth it?
Do i really want this?
I'm losing hope.
I'm so weak.

Gusto kong mawawala na ang sakit. Nakakasakal na.

Humarap sa akin si eros at hinawakan ang magkabila kong pisngi.

"Don't give up on us, sweet." He said.

Imagine, a man like him.
A man who always want me back in his life. Kahit ilang beses ko na siyang iniwan, sinaktan, pinaiyak at pinagsisinungalingan.

I don't deserve this. He's perfect for me.

I melted when he suddenly kissed me and hugged me after that. Napapayakap na din ako sa kanya.

We used to be all smiley before. What happen to us now? Is this some kind of a destiny's game?

Tumango-tango ako bilang sagot.

Eros. Sana... Sana kayanin natin to.