Book 1: Sore (Completed)

Chapter 46: Teardrops on my beer

The next thing that happened was blurry and horrible.

Eros and I fought against all odds. We didn't think much. Basta alam naming dalawa na ipinaglaban namin ang isat-isa. Mahirap minsan isipin na para nang wala na kaming pag-asa. But we still fight for our love.

Naiisip ko sa mga panahon na paulit-ulit kaming sinasabihan nina mama at papa na maghiwalay na lang. At ano ano pa. Pero eros insisted.

Naiinis ako sa sarili ko.

Naiisip ko kasi na pinapahirapan lang namin ni eros ang sarili namin. Kung kaya lang namin tanggapin ang lahat, okay na.

Naramdaman ko na to noon pa.
Kaya minsan, kapag lumalaban si eros ay mananahimik na lang ako. Kasi mismo ako, pagod na.

Naiinis ako sa pangalawang rason na ang dali-dali kong mawalan ng pag-asa. Ang dali-dali kong bumitaw. Ilang beses ko nang binitawan si eros noon. At ngayon? Mas naiinis ako sa sarili ko kasi sa kabila ng lahat na pagsisikap ni eros na maging legal at official kami ay ganito na naman ako.

I'm in the middle if giving up.

I don't deserve him.

-

Napagdesisyonan kong umalis muna sa bahay. Eros already fall asleep. But i left him a note saying, 'Labas muna ako saglit.'

Gusto ko lang huminga.
Ang atmosphere kasi sa bahay ni eros at sa bahay kung saan ang pamilya namin ay nakakapanghina. Nakakasakal na nakakaloka.

I sighed for the 5th time.

"Hey."

Halos mapatalon ako sa paglingon ko sa lalaking nagsalita sa may likoran ko.

"Fred?" I said.

He clenched his jaw. And walked near me.

"Long time no see." Sabi niya.

Nasa isang lugar ako kung saan matatanaw mo ang lugar. Parang nasa isang bundok tapos makikita mo sa ibaba ang night lights ng mga building at iba pa.

Nakaupo ako sa gilid ng daan dun. Too bad wala ako nakabili ng beer man lang.

"Sorry, I'm a mess." I said at napayuko pagkatapos.

Napalingon ako sa tabi ko nung makita kong napaupo din si fred doon.

"Here." Sabi niya sabay bigay sa akin ng isang can of beer. Nice. Kaagad ko yung tinanggap pagkatapos ay binuksan tapos ininom.

Napasinghap ako ng hangin pagkatapos.

Ang pait.
Parang buhay ko.

"Salamat." Sabi ko and he just smiled at me.

Ininom ko na ang beer.
Napatingin sa kawalan at inisip kung ano na ang mga pinaggagawa ko sa buhay ko.

"I heard what happened."

"Yeah." Yun na lang ang tangi kong naisagot. Wala akong mood para isipin na naman at pagusapan ang sitwasyon na hinaharap namin ni eros.

Sa totoo lang?

Pagod na ako.

"Magkapatid na nga kayo diba?" Sabi ni fred. It tore my heart.

Oo, magkapatid na.

I cursed underneath my breath.

"Oo."

"Alam mo, isa lang yan eh." He began. I don't want to listen.

Hindi ako lumingon sa kanya kahit alam ko na nakatingin siya ngayon sa akin. Bakit ba kasi siya andito? Bakit niya ako kasama?

Ika nga nila, gusto mong mapag-isa pero gusto mo ding may makausap o makasama man lang.

"World is about accepting."

Narinig ko na yan.
Naiinis na ako.
Nakakaurat.

"Stop, fred." I said breathing heavily.

"I was just saying..."

"No, you're just stating the obvious, fred. And it didn't help!" I raised my voice kaya naman nanlaki ang mata niya.

I continue.

"Masasabi niyo lang na, yan, tanggapin nga kasi ang putang inang katotohanan kasi kailangan pero damn it! You can never understand us unless it happens to you!"

"Ate, I was just trying to comfort you."

"Bullshit! Even eros can't. He can't. He didn't know that I'm already breaking apart going agaisnt my mother."

I spilled and I froze.

"Gusto kong tapusin pero pagod na pagod na ako."

I hear fred sighed.

"Halata naman..."

Nilingon ko siya ng naiinis ang mukha.

"Halata naman talaga,e. Your life's fucked up." He said.

I beamed.

It is fucked up.

"Pero hindi mo man lang ba naisip?"

Napalingon ako sa kanya. Ano pa bang bagay ang mga Hindi ko naisip?

"Ang alin?"

Umiwas siya ng tingin.

"Alam mong pagod na pagod ka na nga. Pero, si eros?" Sabi niya dahilan para manigas ako sa kinauupuan ko.

"Sinong mas pagod na sa inyong dalawa?" He asked.

I was speechless.

"Kung pagod ka na, paano pa kaya si eros?" Sabi pa niya.

Para niya akong sinasampal sa mga salita niya.

Napaiyak ako. Kusang lumabas ang mga mabibigat na luha sa mga mata ko. Na para bang gustong gusto na nitong lumabas.

I sobbed and covered my face with the beer.

Nahihiya na ako sa sarili ko.

In the middle of crying, I said the myself.

"I fucking don't deserve him."

And fred rested his arms around my shoulder and comforted me.