(FHS#1) Braylee wants to make her friends happy, Denver wants to get some sleep. She's hell-bent on making the world a better place while he's desperate for some rest.
When their paths crossed on a midnight bus ride, he finally found the remedy in h...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Braylee
Pagbalik ko sa dorm namin, nadatnan ko sina Riley at Piper sa kwarto. Gaya ng dati, abala na naman ang dalawa sa harap ng salamin; they're both busy putting white face masks on their skin, whatever that is.
"Saan ka galing? Did you buy food?" tanong ni Piper habang nakaharap parin sa salamin at nakatingin lamang sa reflection ko.
"B, hindi ka man lang ba nagsuklay?! And what the heck, baliktad ba yang t-shirt mo?" bulalas ni Riley kaya pakiramdam ko tuloy nakaapak ako ng sandamakmak na lego pieces.
"I'm ugly inside and out. Don't talk to me, i'm ugly," pagd-drama ko na lamang saka humandusay sa kama ko para lang maiba ang usapan.
I close my eyes at the realization that I, Braylee Emanuel, am a walking mess without even trying.
"B, what happened?" tanong ni Piper kaya napabuntong-hininga na lamang ako.
"Wait, sabi ni Piper kanina nagmamadali ka raw umalis. Don't tell me nakalimutan mong saturday ngayon at tinangka mong pumasok sa first class mo?" Hula ni Riley kaya hindi ako kumibo. Ayoko rin namang magsinungaling sa kanila.
My silence is enough of a message and in an instant, I heard both Riley and Piper burst into laughter.
Instead of feeling ashamed, I can't help but to smile. I almost forgot why I do stupid things most of the time. I don't care about looking stupid if it makes my friends laugh.
"Got a new phone, B?" tanong ni Riley kaya otomatiko akong napahawak sa magkabilang bulsa ng jeans ko at napagtanto kong bumakat pala rito ang cellphone ko, at ang cellphone ni Denver.
"Huh? Ba't di ko alam?" narinig kong bulalas ni Piper.
"Nah, someone left it at the coffee shop the other night. Sa akin daw muna," pag-amin ko pero hindi ko sinabing lalake. For sure kasi tutuksuhin lang nila ako pag nalaman nilang lalake ang may-ari nito. I mean I love making my friends laugh pero hindi lang talaga ako komportable sa tuwing binubugaw nila ako.
"Huy! Baka mamaya stalker mo pala yan! Ingat ka diyan Baby B!" Riley warned me.
"Wait, boy or girl?" tanong ni Piper kaya muli akong napapikit. Sa totoo lang, ayokong sagutin ang tanong niya. No malisya mi amiga!
Bigla na lamang tumunog nang sabay-sabay ang cellphone namin kaya agad akong nakahinga nang maluwag. Saved by the texts!
