13 : Remember the enemy

212K 9.4K 6.7K
                                    


Braylee

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

Braylee


            Tawanan at Sigawan. Wala kaming ibang ginawa ni Denver kundi magtawanan at magsigawan habang kapwa namin sinusubukang itulak at kaladkarin ang isa't-isa patungo sa dagat habang suot-suot parin ang mga teddy bear costume namin. Si Moo, nakikigulo rin. Tinatalunan niya kami habang wumawagayway ang buntot niya. 

         Tanggap ko nang hindi ako ang pinakamalakas na tao sa mundo, na mabilis akong madapa at matumba, kaya naman mahigpit ang hawak ko sa braso ni Denver para naman 'wag akong madapa. In a way, it's like he's my anchor.

         Nababasa na ang mga paanan namin dahil sinasalubong namin ang bawat hampas ng mga alon pero hindi namin ito alintana. Abot na sa ankles namin ang tubig at hindi na ito halos hagip ng mga ilaw, buti nalang at maliwanag ang buwan sa gabing 'to. 

        Hindi nagtagal, bigla na lamang pumulupot ang braso ni Denver sa bewang ko at naramdaman ko ang pag-angat ng mga paa ko mula sa kinatatayuan. Walang kahirap-hirap niya akong nakarga dahil di hamak na mas matangkad at malaki ang pangangatawan niya. Lalo pa akong napasigaw nang akmang itatapon niya ako sa dagat na para bang isang piraso ng bagay. 

        "Seabear! Seabear! Seabear!"  Kantyaw ni Denver at nagpaikot-ikot pa habang karga parin ako.

        "Time out! Time out! Time out!" I screamed at the top of my lungs, feeling dizzy while still laughing out loud.

        Denver was nice enough to let go of me. He dropped me on the ground, the sea level rising above my ankles. I tried to walk away but I suddenly found myself really dizzy and at loss of balance, and then the usual thing happened--Clumsy Braylee fell again, face first, this time on the water, clashing through the waves of a cold November night. 

        "Teddy!" I heard Denver shout, hurriedly picking me up like i'm a piece of rag-doll rescued after being thrown on the ocean, under the big moonlight shining bright.  

        Standing up, I still can't balance myself; i'm still feeling dizzy plus the fact that my costume got heavier after getting wet. 

       "You okay?" Denver asks, still laughing loudly.

       "I hate you!" I scream, trying to hold my laughter.

      "I hate me too!" He laughs louder. "Come on, Seabear. Time to go home," he adds, grabbing me by the arm and guiding me as we walk away from the water and passing into the crowd of drunk and dancing teenagers in costume.

      "Bear, have a drink!" we pass by a boy in a buzz lightyear costume, he hands me a drink but Denver takes it and hands it to another partying boy.

      "Don't take drinks---" I swear Denver was saying tons of stuff but I could barely hear it thanks to the loud Fetty Wap song blaring on the ginormous speakers surrounding the beach.

Good night, Enemy (Published under PSICOM)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon