One Night

5

{Hayley}

Wanneer ik wakker word voel ik een stekende pijn in mijn hoofd. Kreunend grijp ik naar mijn voorhoofd.

'Mooi, je bent wakker.' Ik kijk op en zie Ethan zitten achter het stuur. Vervreemd kijk ik om me heen. We zitten in een auto.

'Waar gaan we naartoe?' vraag ik.

'Een veilige plek' antwoordt Ethan kortaf en hij trapt het gaspedaal nog iets harder in.

'Wat is er gebeurd?'

'Het is beter als je van niks weet' zegt Ethan en hij neemt een afslag.

'Ben je serieus?' lach ik schamper. 'Jij neemt mij mee naar een of andere plek en je vertelt me niks?'

'Luister' sist Ethan. 'Dit is voor je eigen veiligheid. Ze zitten achter me aan en als ik je daar had laten liggen hadden ze jou gepakt.' Hij kijkt kort in zijn spiegel en parkeert dan de auto bij een hotel. Vervolgens stapt hij uit. Ik volg zijn voorbeeld en stap ook uit. Mijn hoofd bonkt bij elke stap die ik zet. Ethan slaat zijn arm om mijn middel en helpt me mee naar binnen.

'Blijf hier staan' zegt hij waarna hij me loslaat en naar de balie loopt. Al zou ik willen, door de pijn in mijn hoofd heb ik geen energie om ergens heen te gaan. Niet veel later komt Ethan terug en wenkt me waarna we naar de lift lopen.

In de hotelkamer kijk ik bewonderend rond. Het is echt mooi. Hoe komt Ethan aan zoveel geld?

'Wat doen we eigenlijk hier?' vraag ik terwijl ik op het bed ga zitten.

'Ze weten waarschijnlijk nu wel waar ik woon' antwoordt Ethan. 'Dat risico kan ik niet nemen.' Ik besluit om niet verder te vragen. Hij zal toch geen antwoord geven.

'Heb je een paracetamol?' vraag ik aan hem. Hij knikt en loopt de badkamer in. Even later komt hij terug met een glas water en een paracetamol. 'Dank je.' Ik neem de pil in en ga dan op bed liggen. Ethan sluit alle gordijnen en trekt zijn schoenen uit. Plotseling bedenk ik me dat Milou helemaal niet weet waar ik ben. Ik zou bij haar slapen vannacht. Snel pak ik mijn telefoon uit haar zak en stuur haar een bericht.

*Ik ben thuis. Ik kon je nergens meer vinden dus ik ben naar huis gegaan. Gaat alles goed met jou?*

Als ik vertel dat ik met Ethan op een hotelkamer zit flipt ze waarschijnlijk.

*Ik ben ook thuis. Met mij gaat alles goed. Maar ik ga nu slapen. We spreken elkaar morgen wel x* krijg ik al snel terug. Ik leg mijn telefoon weg en sta op van het bed waarna ik naar de badkamer loop. Zuchtend bekijk ik mezelf in de spiegel. Waar ben ik nu weer in beland? Een rode plek in mijn nek trekt mijn aandacht. Zacht laat ik mijn vingertoppen eroverheen strijken. Wat is dit?

'Iemand kwam met zijn hand in je nek toen je flauwviel.' Ik kijk op en zie Ethan staan. Ik grinnik.

'Hoe kreeg hij dat voor elkaar?' Ethan komt achter me staan.

'Geen idee' mompelt hij. 'Ik heb niet bepaald die details onthouden.' Ik draai me naar hem toe. Zacht raakt hij de plek aan. Het is nog een beetje gevoelig.

'Wie zitten er achter je aan?' vraag ik zacht.

'Waarom wil je altijd alles weten?' vraagt Ethan geïrriteerd.

'Omdat ik hier op een hotelkamer zit met jou en ik weet niet eens waarom' zeg ik. 'Wat gebeurt er als ik nu naar buiten loop?' Ethan blijft stil. Ik geef hem een duw en loop langs hem heen de badkamer uit. Wanneer ik de kamerdeur wil openen pakt Ethan mijn hand vast en drukt me tegen de muur.

'Niet doen' gromt hij. 'Als je hier weggaat komen ze achter jou aan.'

'Net alsof je dat erg vindt' lach ik schamper. Hij kijkt me verward aan. 'Wat? Het is toch zo? Sinds ik hier ben doe je alleen maar zo bot tegen me. Wat heb ik je ooit misdaan?'