One Night

14

{Hayley}

Met een zucht kijk ik op mijn telefoon. Het is bijna acht uur 's avonds. Ik moet nog met Ethan praten, dus ik besluit hem een bericht te sturen.

*Kan ik langskomen?* Ik zeg er niet bij dat we moeten praten. Dan ontwijkt hij me sowieso.

*Is goed. Maar mijn moeder is wel thuis. Ze gaat over een uurtje weg.*

*Dan kom ik over een uur.* Ik leg mijn telefoon weer weg, maar pak hem al snel weer op als ik een melding van Instagram krijg. Eden heeft me een bericht gestuurd.

*Kon je niet van hem afblijven?*

*Wat gaat jou dat aan?* stuur ik terug.

*Door jou negeert hij mij nu.*

*Dat is niet mijn probleem. Hij voelde toch al niks voor je.*

*Voor jou wel dan? Hij gebruikt je.* Ik besluit haar verder te negeren en leg mijn telefoon weer weg waarna ik mijn tv aanzet.

Na één aflevering van een serie te hebben gekeken stuur ik een bericht naar Ethan dat ik eraan kom. Vervolgens trek ik mijn schoenen en jas aan en pak dan mijn fiets.

Na zo'n half uur kom ik aan bij zijn huis. Alleen de auto van Ethan staat er, dus ik neem aan dat zijn moeder weg is. Ik zet mijn fiets op slot en loop dan de oprit op. Het is een groot huis. Ik zucht even en druk dan op de bel. Binnen een aantal seconden gaat de deur open en staat Ethan in de deuropening.

'Heey' begroet ik hem.

'Hey.' Hij zet een stap opzij zodat ik erlangs kan. Wanneer ik binnen sta sluit hij de deur en pakt mijn hand vast. Vervolgens drukt hij zijn lippen op de mijne.

'Ik kwam eigenlijk om te praten' mompel ik tegen zijn lippen aan. Meteen trekt hij zich terug.

'Waarover?'

'Vanochtend' antwoord ik. Hij zucht.

'Als dat het is kan je net zo goed weer gaan' zegt hij bot.

'Ethan, dat spul is slecht voor je!' roep ik uit. 'Wat wil je? Dat je moeder je het huis uitzet? Denk je dat je vader trots op je is?'

'Waag het niet om over hem te praten!' sist Ethan. 'Je weet niks.'

'Ik weet dat je je leven aan het verpesten bent' zeg ik. 'En dan kan je zeggen dat het door mij komt, maar wijs me dan af.'

'Waarom boeit het je hoe het met mij gaat?' mompelt Ethan.

'Omdat ik om je geef!' Door die woorden kijkt Ethan me aan.

'Hayley, als je iets voor me voelt dan moeten we stoppen' mompelt hij.

'Prima' zeg ik kortaf waarna ik de voordeur open en naar buiten loop. 'Succes met je leven verpesten.' Ik gooi de deur achter me dicht en loop richting mijn fiets. De brok in mijn keel begint te groeien en tranen staan in mijn ogen. Ik probeer mijn sleutel in het slot te steken, maar het lukt niet door het wazige zicht dat mijn tranen vormen.

'Hayley...' Ik voel een hand op mijn schouder waardoor ik omkijk. Ethan staat er met tranen in zijn ogen. 'Het spijt me.' Met die woorden slaat hij zijn armen om me heen. Ik verberg mijn gezicht in zijn shirt en laat een traan uit mijn ooghoek ontsnappen.

'Ik wil niet dat je gaat' fluistert Ethan. 'Kom naar binnen. Dan praten we er over, oke?' Ik knik. Ethan laat me los en pakt vervolgens mijn hand vast waarna we terug naar binnen lopen.

'Wil je iets drinken?' vraagt Ethan als we door de hal lopen. Ik schud mijn hoofd. We lopen door naar de woonkamer waar we op de bank plaatsnemen.