One Night

35

{Ethan}

*Afspreken?* stuur ik naar Luna. De afgelopen weken hebben Luna en ik elkaar steeds vaker gezien. We kunnen het goed met elkaar vinden. Ik ben ook nog een aantal keer langs geweest bij Anne en Andy. Ze voelen echt als mijn tweede ouders.

*Is goed. Waar?* stuurt Luna al snel terug.

*Bij jou thuis?* stuur ik daarop.

*Is goed. Er is toch niemand.*

Ik stap in mijn auto en rij richting Luna's huis. Onderweg krijg ik nog een bericht binnen. Het is van Hayley.

*Kan ik langskomen?* Ik reageer er straks wel op.

Aangekomen bij het huis van Luna bel ik aan. Binnen een aantal seconden gaat de deur open en staat Luna in de deuropening.

'Heey' glimlacht ze en ze geeft me een knuffel.

'Hey' begroet ik haar.

'Kom binnen.' Luna zet een stap aan de kant zodat ik erdoor kan.

'Wil je iets drinken?' vraagt Luna aan me als ik mijn jas en schoenen heb uitgetrokken. Ik knik en neem plaats op de bank.

'Was er een reden waarom je wilde afspreken?' vraagt Luna terwijl ze mij een glas cola overhandigt.

'Ik had niks te doen' antwoord ik. Ze knikt en komt naast me zitten waarna ze de tv aanzet.

'Film kijken?' stelt ze voor. Ik knik.

'Mag ik er een uitzoeken?' vraag ik. Ze overhandigt de afstandsbediening aan mij. Ik kies een horrorfilm uit.

Plotseling bedenk ik me dat Hayley nog een bericht gestuurd had.

*Ik ben niet thuis nu.* stuur ik terug naar haar.

*Oh, dan spreken we wel een andere keer af.* stuurt ze vrijwel meteen terug. Ik leg mijn telefoon weer weg.

Luna gilt en kruipt tegen me aan. Lachend bekijk ik haar.

'Vind je het eng?' vraag ik. Ze knikt en kijkt op. Haar blauwe ogen staren diep in de mijne. Kort bijt ik op mijn lip voor ik haar zoen. Ze beantwoordt mijn kus voor een aantal seconden. Dan trekt ze zich terug. Voor een moment kijken we elkaar aan voor we elkaar weer zoenen. Ik trek haar op mijn schoot en haal mijn handen door haar donkere haren. Kriebels in mijn buik ontstaan als haar tong over mijn lip glijdt. Ik laat haar toe en mijn handen komen terecht onder haar shirt. Ik wil meer van haar. Luna kreunt zachtjes als mijn lippen haar nek raken.

'Hoe laat komen je ouders thuis?' mompel ik tussen de kussen door.

'Niet tot vanavond' brengt Luna uit en ze trekt haar shirt over haar hoofd heen. Al snel belandt ook de rest van onze kleding op de grond en duw ik Luna met haar rug op de bank.

{Hayley}

'Ethan doet raar de laatste tijd' zeg ik tegen Milou terwijl ik met mijn rietje door mijn milkshake roer.

'Hoezo?' vraagt mijn beste vriendin.

'Hij kan nooit afspreken' mompel ik. 'En ik ben altijd degene die het vraagt.'

'Misschien heeft hij het gewoon druk' zegt Milou.

'Waarmee?' vraag ik. 'Hij doet niks aan school.'

'Ga met hem praten' stelt Milou voor. 'Hij zal heus wel een goede reden hebben.'

'Hoe moet ik met hem praten als hij nooit kan afspreken?' zucht ik.

'Zeg dat het belangrijk is.' Ik knik en pak mijn telefoon.

*We moeten praten.*

'Ik heb gezegd "we moeten praten"' vertel ik. 'Klinkt dat serieus genoeg?' Milou knikt.

'Ik hoop dat hij een goede reden heeft' mompel ik. 'Anders betekent het gewoon dat hij me niet meer ziet zitten.'

'Hayley, Ethan houdt van je' zegt Milou. 'Als hij jou niet meer ziet zitten is er echt iets mis met hem.' Ik glimlach.

'Dank je' fluister ik en ik neem nog een slok van mijn milkshake.

*Is het belangrijk?* krijg ik binnen van Ethan.

*Als je mij belangrijk vindt, dan ja.*

*Ik kom vanavond langs, goed?* Ik schud mijn hoofd en leg mijn telefoon weer weg.

'Wat zegt hij?' vraagt Milou.

'Hij vroeg eerst of het belangrijk was' vertel ik. 'Dus ik zei als hij mij belangrijk vindt wel. En nu zegt hij dat hij vanavond langskomt. Het lijkt wel alsof hij niet wil praten.'

'Daarom moeten jullie juist praten' zegt Milou. 'Het komt wel goed.'

'Hij zei laatst dat hij me in de kerstvakantie een week zou meenemen ergens naartoe' mompel ik. 'Ik vraag me af of dat nog doorgaat.'

'Vast wel' glimlacht Milou. 'Misschien is hij dat aan het regelen.'

Die avond wacht ik op Ethan. Het is inmiddels acht uur. Ik heb geen idee hoe laat hij komt.

Tegen negenen gaat eindelijk de bel. Ik open de deur en zie Ethan staan.

'Heey' begroet ik hem en ik bijt op mijn lip. Ethan staat met zijn handen in zijn zakken. Het ziet er niet naar uit dat hij me een warme begroeting gaat geven.

'Waar wilde je over praten?' vraagt Ethan terwijl hij naar binnen stapt.

'Kom je mee naar boven?' vraag ik. Hij knikt en trekt zijn jas uit waarna hij me de trap op volgt. In mijn kamer zucht ik diep.

'De laatste tijd...' begin ik. 'De laatste tijd heb ik het gevoel alsof je me niet meer wilt zien. Steeds als ik vraag of je kan afspreken kan je niet en het komt nooit van jouw kant.'

'Ik heb het gewoon druk' mompelt Ethan.

'Ik...' prevel ik. Ik voel de brok in mijn keel groeien. Het boeit hem gewoon niets. 'Laat maar.'

'Hayley, wat is er?' vraagt Ethan.

'Hou je nog van me?' fluister ik.

'Ja, natuurlijk hou ik van je.' Ethan loopt naar me toe en pakt mijn hand vast. 'Het spijt me, oke? Ik zal meer tijd voor je vrijmaken.'

'Het hoeft niet als je het niet wilt' mompel ik terwijl ik mijn hand lostrek. 'Je hoeft niet met me af te spreken als je het eigenlijk niet ziet zitten.'

'Hayley...'

'Zeg het gewoon eerlijk' zeg ik en een traan ontsnapt uit mijn ooghoek. 'Zeg gewoon dat je geen gevoelens meer voor me hebt. Je wilt niets meer.' Ethan is voor een aantal seconden stil en kijkt me aan.

'Ik weet genoeg' fluister ik. 'Het is klaar.'

'Hayley, wacht' zegt Ethan. 'Ik heb wel gevoelens voor je. Ik hou van je, heel veel. En het spijt me dat ik je het gevoel heb gegeven als het niet zo is. Ik wil wel samen met je zijn.'

'Waarom wil je dan nooit afspreken?' vraag ik.

'Omdat ik het druk heb' zegt Ethan.

'Waarmee?' Hij slaat zijn ogen neer.

'Dat kan ik niet vertellen' mompelt hij. 'Niet nu.'

'Kan ik je vertrouwen?' Ik kijk hem doordringend aan.

'Ja, je kan me vertrouwen' zegt Ethan.

(Nog 3 hoofdstukken en dan gaat deel 2 van start. Van deel 2 ben ik inmiddels bezig met hoofdstuk 17, dus ik heb zeker geen gebrek aan inspiratie daarvoor. Ik hoop dat jullie het leuk zullen vinden x)