One Night

2.2

{Hayley}

Ik word wakker gemaakt door een zachte kus op mijn lippen. Moeizaam open ik mijn ogen. Samuel hangt boven me.

'Goedemorgen' glimlacht hij. 'Ik heb een ontbijtje voor je.' Mijn mondhoeken trekken omhoog. Samuel doet altijd zulke lieve dingen. Ik krabbel overeind. Naast me staat een dienblad met eten.

'Waar heb ik dit aan verdiend?' vraag ik.

'Gewoon.' Samuel haalt zijn schouders op en kruipt dan weer naast me onder het dekbed. Ik begin aan het croissantje en zie Samuel ook een broodje pakken. Ik pak mijn telefoon en bekijk mijn tijdlijn op mijn Instagram. Wanneer ik een baby voorbij zie komen glimlach ik breed en laat de foto aan Samuel zien.

'Wat een schatje' glimlacht hij. Ik knik instemmend. Samuel slaat zijn arm om me heen.

'Wanneer zou jij eigenlijk kinderen willen?' vraagt hij. Ik haal mijn schouders op.

'Ik weet het niet zo goed' mompel ik. 'We zijn nu 22. Dat vind ik nog te jong. Ik wil nog even genieten van het jong zijn. Maar als ik per ongeluk zwanger zou worden nu zou ik het niet weg laten houden.' Samuel knikt.

'Zo denk ik er ook over' zegt hij. 'Maar vanaf 25 of 26 kunnen we er wel over na denken.'

'Ja, dan wel.' Ik druk een kus op zijn wang en neem dan nog een hap van mijn croissant.

'Wil je ooit een hond?' vraag ik hoopvol.

'Ik ben allergisch voor de meeste honden' herinnert Samuel me.

'Oh ja' mompel ik. 'Dan kan dat niet.'

'Sorry.' Samuel duwt een kus tegen mijn voorhoofd. 'Maar ik denk niet dat je er blij van wordt als ik constant een loopneus en jeuk heb.'

'Nee, dan gaan er veel tissues doorheen.' Samuel lacht en knikt waarna hij nog een hap van zijn broodje neemt.

'Ik hou van honden' verzucht ik als een foto van een puppy in mijn tijdlijn verschijnt.

'Ik vind ze ook leuk' zegt Samuel. 'Maar ik ben helaas allergisch.'

'Nu moet ik jou zien te dumpen' mompel ik. Samuel trekt een pruillip waardoor ik in de lach schiet.

'En je baby's dan?' vraagt hij. 'Zonder mij krijg je nooit zulke mooie.'

'Heb je me ooit gezien?' vraag ik. Samuel knikt.

'Ja, is niet al te best' zegt hij. 'Wees blij dat ik bij je ben. Niemand anders wilt jou.' Lachend geef ik hem een duwtje. Samuel zet het dienblad op de grond en komt dan boven me hangen.

'Duwde je me nou?' vraagt hij waarop ik knik. 'Daar moeten we iets aan doen.' Hij begint me te kietelen waardoor ik begin te lachen.

'Stop' breng ik lachend uit. 'Ik krijg geen adem meer.' Samuel laat me los en gaat weer naast me liggen. Ik ga op hem liggen en kijk hem glimlachend aan. Zijn vingertoppen strijken zacht over mijn rug richting mijn kont.

'Ik heb geen zin om uit bed te gaan' zucht ik.

'Doe dat dan niet' zegt Samuel.

'Ik moet het appartement opruimen' mompel ik. 'En vanavond hebben we dat feest.' Samuel zucht, maar knikt dan. Ik druk nog een kus op zijn lippen voor ik uit bed stap en de badkamer inloop. Ik maak me klaar en raap dan alle verdwaalde kledingstukken van de grond. Wat schoon is vouw ik op en leg ik in een van de kledingkasten en de vieze gooi ik in de wasmand. Vervolgens gooi ik wat was in de wasmachine. Als ik de slaapkamer inkom is Samuel weg. Ik maak het bed netjes op. Samuel mag dat van mij niet doen. Als hij het doet is alles nog steeds een troep. Ik wil een net opgemaakt bed. Ik pak wat kussens van de grond en zet die netjes op het grote tweepersoonsbed neer waarna ik de slaapkamer uitloop.

'Kan jij de vuilniszak zo buiten zetten?' vraag ik aan Samuel waarop hij knikt.

Nadat ik alle was heb gedaan en heb gestreken plof ik uitgeput neer op de bank. Samuel is net weg om een rondje te gaan hardlopen. Ik kijk naar de tijd en zie dat het al vier uur is. Zuchtend ga ik liggen en start Netflix op. Ik denk straks wel na over het avondeten. Net als ik een film heb uitgekozen val ik in slaap.

'Hayley, wakker worden.' Ik word zachtjes door elkaar geschud.

'Wat is er?' mompel ik als ik in het gezicht van Samuel kijk.

'Wat wil je eten?' vraagt hij. 'Ik kook wel vandaag.'

'Doe maar iets' zucht ik. 'Ik heb geen inspiratie.'

'Is pasta goed?' Ik knik en sluit dan mijn ogen weer. Samuel heeft wat muziek aangezet. Hij zingt zacht mee terwijl hij het eten voorbereid. Ik glimlach en blijf ernaar luisteren.

'Shit' vloekt Samuel. Meteen kijk ik op.

'Wat is er gebeurd?' vraag ik.

'Ik heb in mijn vinger gesneden' zegt hij. Ik sta op van de bank en loop naar hem toe.

'Laat eens zien.' Hij steekt zijn vinger uit. Het is een klein sneetje. Ik pak een pleister en plak die op zijn vinger. 'Gefixt.'

'Je zou bijna dokter kunnen worden' grinnikt Samuel. Lachend schud ik mijn hoofd.

'Moet ik helpen met het eten?' vraag ik.

'Kan je deze tomaat snijden?' vraagt Samuel. 'Ik raak alleen maar gewond als ik zulke dingen doe.' Ik knik en pak het mes op. Samuel gaat ondertussen verder met de pasta koken.

'Hoe laat moeten we op het feest zijn?' vraagt hij dan.

'Rond negen uur' antwoord ik. 'Maar deze keer gaan we wel op tijd komen. Het is nu zo'n beetje algemeen bekend dat we altijd te laat komen en Milou wist al waarom. Dus het zal niet lang duren voor de rest het ook doorheeft.' Samuel lacht en knikt.

'Oke' zegt hij. 'Ik zal mijn handen thuishouden voordat we weggaan.'

(Wat vinden jullie tot nu toe van One more night?)