My Bestfriend (COMPLETED)

Kabanata 16

He kissed me

Nagising ako sa mainit na hiningang naramdaman ko sa aking noo. Iminulat ko ang isang mata ko, pagkatapos ay ang isa naman. Nanlaki ang mga mata ko ng makitang si Adam ay kagagaling lang sa noo ko.

Hinalikan ba ako ni Adam?! Agad agad akong napatayo dahilan upang magkauntugan kami.

"Aray!" Napatili ako sa sakit. "Shit!" Sabi naman niya at napahawak sa noo niya.

"Dame naman e'! Bakit ka ba kasi nanggugulat! Nakikita mong natutulog yung tao!" Bulyaw ko sa kaniya, nakahawak pa rin sa noo ko. Ang sakit! Feeling ko magkakabukol ako nito mamaya.

"Kasi naman, nandito na po tayo. Tayo nalang naiwan oh. Tulog mantika ka kasi." Napalibot naman ang mata ko sa paligid. Tama nga siya. Wala nang tao dito. Kami nalang, mukhang nagsibabaan na silang lahat. Bukod kay etchoserang palaka este ateng flight attendant na bumalik pa para tignan si Adam-este kami.

"Sir, nandito na po tayo." Malanding sabi ng haliparot na 'to. Aba! Kanina pa ako ng nanggigigil sa kaniya! Baka akala niya nakalimutan ko na yung linya niya kanina na aalis ang eroplano with or without us! Nakatulog lang ako pero 'di nakalimot!

"Nandito lang, walang KAYO!" At hinatak ko na si Dame paalis dun. Kainis talaga!

He chuckled. "Bakit ba galit na galit ka sa flight attendant na yun?" He said while he's smiling.

"Echoserang palaka yun! Sabi nung pinuntahan kita, aalis na daw yung eroplano, with or withous us!.." he chuckled. "Tapos kung makatingin sayo, akala mo hinuhubaran ka!"

"Yun lang?" He said trying to hold his laugh.

"Oo yun lang! Bakit? May iba pa ba?" Sagot ko sa kaniya. Nila'lang' niya yun? Pakiramdam ko tuloy gusto niya na din na tinititigan siya ng babaeng yun! Gusto niyang nakatingin sa kaniya ang mga tao na parang hinuhubaran siya?

"You're overacting!" He said, chuckling.

"I'm not!" Pero feeling ko namumula na ako sa inis. Sino ba namang hindi maiinis, hindi ba? Lahat naman siguro ng nasa posisyon ko ngayon ay maiinis kapag nakita mo ang inakto ng malanding yun!

"Okay, okay. Hindi ka nga OA. Hindi talaga." Hinampas ko siya. Para kasing kinukumbinsi niya ako. Na parang hindi totoo ang sinasabi kong, hindi ako OA.

"Hindi nga! Kulit nito!" Saad ko at humalukipkip.

Matapos naming makuha yung mga maleta namin, nagtaxi muna kami. Pupuntahan daw muna namin yung hotel resort na pagsstay-an namin.

Namangha ako nang makarating kami dun. Grabe! 'Di naman ako bago sa mga ganitong building pero sobrang laki naman ata nito!

"Ito ba talaga yun?" Tanong ko. Kasi balita ko, yung may-ari daw ng school, yung may-ari nito! So napakayaman pala talaga nung owner ng school!

"Yup. Tara na." Pagkapasok namin, mas lalo akong namangha. Ang ganda naman dito! Kitang kita mo na mahal yung mga appliances. Binigay ni Dame yung card na binigay as prize namin tapos sinabi na sa amin yung number ng rooms. Bale dalawang rooms kami kasi 'di naman kami pwedeng magkasama 'diba?

Room number 028 ako, 029 naman sya. Magkatabing rooms lang naman kaya di naman siguro kami mahihirapan magcommunicate.

Nilagay ko na yung mga damit ko sa drawer at inayos ang mga gamit ko since 5 days kami dito. Nagccellphone ako ng maisip na magshower so I did it.

After taking a quick shower, nagbihis na ako. Nagsuot ako ng simpleng pink t-shirt then white shorts. Nagsuot din ako ng tsinelas since naisipan kong maglakad sa seashore and of course magpicture.

When I was walking at the seashore, I saw a couple taking pictures of each other. I think magkasing edad lang kami. They're having fun taking pictures.

Then suddenly the girl shouted at the boy. I don't why but they were arguing about something. A few minutes later, the boy hugged the girl then they left. Even if I didn't see their faces, I knew they were happy together. I wish na ganyan din kami ng magiging future boyfriend ko. It's not that I want to have a boyfriend but I was dreaming something like that. I was dreaming that when the time comes, one man will love me as I love him. I was dreaming that I'll be happy with him.

I smiled at the thought. Parang may isang kamay na humawak sa puso ko. I think I was just happy.

"What are you thinking?" I jumped as I heard that.

"Ano ba naman, Dame! Nanggugulat ka naman!" Sabi ko ng nakahawak pa rin sa puso ko. Akala ko kung sino na kainis!

"'Di ako nanggugulat. You're just flying with your thoughts." Sabi niya. Napatingin naman ako sa kaniya. Nakasuot siya ng isang white t-shirt at light brown khaki shorts na pinaresan niya ng tsinelas. Bakit kahit ganiyan lang suotin niya ay ang gwapo gwapo niya pa rin?

"At kailan ba lumipad ang thoughts?" Sarkastiko kong sabi. Tinaas ko pa ang kilay ko para hindi halata na halos pagnasaan ko na siya kanina!

"Kanina lang." Hinampas ko sya. Kainis! Tumatawa pa ang mokong!

"Hindi naman sa ganun! May iniisip lang!" Pagdadahilan ko naman.

"Ano nga yun?" He asked.

"About the future--"

"What about the future?" He cut me off. Napaisip naman ako. Baka sabihin niyang naging weird na ako at nag-iisip na para sa future e' wala naman akong boyfriend! Ano ba ito!

"Nothing. Forget about it." I said as I walked pass him.

"Okay. Let's eat na. It's lunch time." He said at naglakad na kami sa isang restaurant dito. Alam ko namang libre kami kumain dito pero nakakailang lang na sa mamahaling restaurant pa kami kakain. Okay na nga ako sa turo-turo eh. Kung meron nun dito, kaso mukhang wala ata.

"What's your order ma'am?" Tanong nung waiter. Napatingin naman ako sa menu. Wala naman akong gana so I chose salad.

"No. She's eating steak." Dame said. Napakunot naman ang noo ko sa sinabi niya.

"What?" Alma ko.

"I said you're eating steak. Alam mo huwag mong tipidin yang sarili mo, ang payat payat mo na nga. Don't worry, libre lang naman order natin dito." He said as a matter of fact.

"It's not that, Dame. I'm not hungry so why order steak?" Bakit nga ba kasi? Parang tanga naman ito'ng si Dame, hindi ko mauubos yun!

"Ah basta. You're eating steak for lunch and that's final." Alam ko namang makulit si Adam but I've never seen him this stubborn! Like I'm a baby and he's my mother so he's the boss!

Nag-igting ang panga ko. "You're impossible!" I said.

"I'm not impossible. I'm Adam." He chuckled.

"Korni mo lul!" Sabi ko sabay bato sa kaniya ng tissue but he keeps on laughing like an idiot. Bahala sya diyan, baliw.

At nasunod nga ang gusto niya, kinain ko yung steak at inubos kahit busog na ako. Syempre! Sayang pera noh! Maraming nagugutom sa Pilipinas!

After we ate naglakad ulit kami sa seashore. We decided to take pictures para remembrance. We walked until we reached the main gate of this resort. Ang laki! 'Di ata kasya to sa picture. Dahil nga malaki yung gate, nakiusap nalang kami dun sa isang babaeng staff na kuhaan kami ng picture sa gate. May nakacarve na pangalan ng resort doon. It says "Heaven Paradise Resort". What a nice name for a resort.

We do some pose. Una, inakbayan nya ako. Then we smile. Then, pangalawa is nakawacky kami. I think I look like an idiot in that picture though. Pangatlo was unexpected. He kissed me in the cheek while I was smiling.

DID HE JUST KISSED ME IN THE CHEEKS?! OH MY GOD!

I still can't move because of the kiss when the staff came to us and gave the cellphone to Adam

"Alam nyo, you made a good couple. Hope magtagal pa ang relationship nyo." She smiled then left us.

"WHAT THE FUCK ADAM GABRIEL?!" I shouted as I ran after him. He kissed me! Oh my God!

"ADAM GABRIEL! WE NEED TO TALK!" I shouted as if I was shouting my lungs out. I swear, I am red as a tomato right now but he was just laughing while running!