My Bestfriend (COMPLETED)

Kabanata 20

Boyfriend

Kanina pa ako naghihintay kay Adam. Simula kasi nung nag usap kami sa dalampasigan ay 'di ko na siya nakita.

It's been 5 hours since that. Madaling araw na, wala parin siya. I wonder where he is.

After a couple of minutes, I decided to find him. It's 4 am and I don't know where should I find him.

Inikot ko yung buong lobby. Puno parin ito ng mga empleyado ngunit 'di na ganoon karami. May mangilan ngilan din na nagkakape at kumakain sa mga resto. Siguro 'di din sila makatulog like me or something.

I scanned all the restaurants, but still wala parin siya.

Mag uumaga na ng matapos akong maglibot sa lahat ng floors ng hotel na 'to. Imagine, 40 floors, still I couldn't find him. Nakailang balik na din ako sa room niya at room ko but there's no trace of him. Where is he?

Nag-aalala na ako. Saan naman kaya iyon nagsususuot? Bakit hindi ko siya makita? Nagsisimula na akong magalit ah. Bakit kasi hindi pa siya bumalik?

Pagod na ako kakahanap sa kaniya but I couldn't rest. Nag-aalala ako sa kaniya. He didn't go back to the room simula kagabi at baka may masama nang nangyari dun.

Deciding to continue finding him, I went to the coffee shop para bumili ng kape, para naman 'di ako antukin. I didn't sleep.

Pumasok ako sa isang coffee shop. And as soon as I arrived, ang unang upuan na nakita ko ang pinuntahan ko. Dire-diretso lang ang lakad ko papunta doon.
I was sipping my coffee when suddenly, I found him!

No, it's not just him, he was with a girl.

They were smiling like there's something happened to them awhile ago and I can't help but to scream.

Feeling ko, may halimaw na nasa dibdib ko at gusto niyang lumabas and pinalabas ko siya.

I'm tired and sleepy. I'm so worried for him but then, he's just here. Sitting pretty with a girl? Great! What a waste of time! Hindi ako makapaniwala na nag-alala talaga ako sa kaniya para lang madatnan ko siya dito na ganyan ang ayos.

At dahil sa pagsigaw ko, napatingin lahat sa akin, even him.

He looked at me, shocked. His eyes widen and he immediately stand up.

"Wait! Samantha, I can explain---"

"Fuck!" Before he could say something, I hurriedly ran to exit that shop.

Parang nagdidilim ang paningin ko sa kaniya. I just can't believe it! Gusto ko siyang sapakin! Gusto ko siyang saktan! Nag-alala ako para sa wala!

Pagkapasok ko sa kwarto, agad kong sinarado yung pinto.

And I can clearly see my reflection on the mirror. I was crying like an idiot and I looked like a trash.

Bakit ako umiiyak? Bakit ako umiiyak para lang don? I'm really stupid.

I heard him knock. But I ignored it, stay away, asshole! Palagi mo na lang ako pinapaiyak. I swear to God, I'm close to punching his face.

Hindi ko malimutan ang kaba sa dibdib ko noong hinahanap ko siya. We're somewhere we don't know. Ni hindi ko nga kabisado ang buong area ng hotel na ito.

"Samantha! Samantha! Open the door." He said. I didn't move even a little. I just listen to him screaming outside.

Bahala ka dyan sa buhay mo, gago!

I took a shower and clean up myself. Akala ko mawawala na dun ang frustation ko sa kaniya. But it didn't. Mas lalo lang sumakit ang ulo ko sa kaniya.

Until now, I can hear him knocking. I don't care though. Wait until you die, asshole.

I close my eyes because of frustration. Why do my heart feels like it's breaking into pieces?

Bakit parang ako pa ang nasasaktan dito? Bakit parang hindi ito tama? Hindi ba dapat siya yung nakakaramdam nito? Bakit ako nasasaktan? Dapat akong magalit eh. Kaso... hindi ko kaya.

Then suddenly, I fell asleep.

Nagising ako sa ingay na nasa labas. Rinig na rinig ko ang party music nila sa kabilang kwarto. Siguro may birthday or something.

It's eight in the evening? Oh great, napakahaba pala ng tulog ko.

I'm hungry like hell because kagabi pa ako walang kain. Chips lang kinain ko.

At dahil ayaw ko lumabas. I call for the crew nalang. Tutal nandito naman din yung gift card e'di lubus-lubusin na natin.

I ordered 2 cups of rice, 2 soup, 2 grilled chicken salad and 2 iced tea.

After a couple of minutes, nakarinig na ako ng katok.

"Coming!" I said as I stand up from the bed. I hurriedly open the door coz I'm very hungry.

Pinakita ko sakanya yung gift card and tumango nalang sya. Pinasok nya yung cart ng pagkain at nung akmang aalis na sya, I stopped him.

Kasi naalala ko, bakit dalawa inorder ko? Mag-isa lang naman ako.

"Ano yun ma'am?" He said.

"Ah wala wala sige, pwede ka nang lumabas."

"Ah sige po ma'am. Pero matanong ko lang po, kasama nyo po ba yung nasa labas na lalaki? Natutulog po kasi sya sa labas ng pinto nyo. Kung hindi po, ipapahuli po kasi sya sa guard."

Lalaki? Si Adam? Nasa labas?

I hurriedly ran outside my room at nakita ko sya doon. Namamaga ang mata, at medyo gusot na ang damit.

So the whole time I'm sleeping nandito lang sya?

Biglang may nagsalita sa likod ko, "Oh miss, kilala mo ba si Kuya?" Sabay turo nung babaeng kita na ang kaluluwa sa sobrang ikli ng shorts at damit.

"Kung oo, pakisabi naman name nya. Ang pogi eh. Ang sarap pa ng lips." By that, she licked her lips. What the fuck?!

I didn't control myself, and I slapped her really hard. Nagulat siya, pati ang mga kaibigan niya sa ginawa ko.

"Sorry not sorry pero di ko pinapamigay pangalan ng boyfriend ko. And before you kiss him, make sure your lips don't have germs. Because he didn't deserve your dirty big mouth." Umirap ako sa kaniya.

Nakakairita ang babaeng ito! Ganito na ba talaga ang mga babae sa panahon natin? Mga wala ng modo at parang wala ng pinag-aralan? Hindi mailugar ang kalandian?

Tinalikuran ko siya, at sinenyasan si kuyang crew na ipasok na si Adam. Pero bago ako pumasok sa kwarto, I faced her.

"Don't you ever kiss my boyfriend again. His my territory so better shut your slutty body up." I slapped her. Her eyes widen as soon as she received my slap. Nanlaki din ang mga mata ng mga kasama niya. Hindi siguro nila akalain na sasampalin ko siya sa ikalawang pagkakataon.

Kulang pa nga iyon e! And the fact na hinalikan niya si Adam? Damn, bitch. Ako lang pwedeng manghalik sa kaniya! Okay?! So shut up and fuck yourself!