My Bestfriend (COMPLETED)

Kabanata 21

Souvenir shop

Nagpasalamat ako kay kuyang crew, at sinarado ko na ang pintuan pagkatapos niyang makalabas.

I faced him. Namamaga talaga yung mata niya. I wonder why.

I just sit in front of him, staring at him.

After a couple of minutes, his eyes started to open.

"Samantha?" Sabi niya, pagkabukas na pagkabukas ng mata niya. He was shocked.

'Di ako nagsalita, tumingin lang ako sa kaniya. I'm still mad at him but I couldn't find a way to express it. Parang may pumipigil sa sarili kong magalit sa kaniya.

He hugged me, "Samantha, I'm sorry, kung ano man iniisip mo, mali yun. Yung babae kanina, naging kakilala ko lang yun dahil kay mama. Nagkita lang kami sa coffee shop habang umiinom ako ng kape, kaya ganun. I'm sorry." He said. Then, I feel something dropping into my shirt.

I faced him, he's crying like hell. Sinong may karapatang magpaiyak sa kaniya?

He's so precious and I couldn't imagine him in pain. Namumula ang mata niya and he look like he's hurting.

Parang hindi ko yata kayang makita siyang ganito. It's my first time that I see him like this, and I don't want that.

It's like ako pa yung mas nasasaktan. He's my bestfriend eh, we share lots of memories together. Mahal ko 'to eh.

"Shhh! Stop crying, okay? Para kang baliw dyan. Lalaki, umiiyak." I laughed, as if I'm not crying also.

"Eh! Ikaw din oh." He pouted like a kid and he wipe my tears off. Such a cutie!

"Oh sige na. Para na tayong tanga dito, kumain na nga tayo." I said, he chuckled and hugged me.

We stay in that position for a few moments.

It feels like heaven and I couldn't help but to smile. And after that, we started eating.

And hell, he eats so fast! Grabe! Ubos agad yung pagkain niya, 'di pa ako nakakalahati nung akin.

"Gutom?" I chuckled. He laughed.

"Yeah." Sabi niya pagkatapos ay pinakita niya sa akin ang bunny smile niya. Ang cute nya! Grabe, namumula pa yung pisngi!

I finished my meal so we can talk, play or something.

Pagkatapos ligpitin nung pinagkainan, we sat at the bed, staring each other.

"Bakit ka may eyebags? Bakit ang gulo ng mukha mo kanina?" He asked, seriously. Napansin niya siguro ang ayos ko kanina sa coffee shop.

'Di ko gustong sabihin sa kaniya yung katangahan ko kanina. Gusto ko nang kalimutan yon, ngayon naalala ko pa. I stared at my hands. I wouldn't tell him.

"Please?" He said, nararamdaman ang pag-ayaw ko. Parang napigtas ang taling pinanghahawakan ko at bumigay ako.

"I waited you the whole night. Hintay ako ng hintay sayo hanggang sa nagdesisyon ako na hanapin ka, pumunta ako ng lobby, inikot ko yung mga restaurants, inikot ko lahat ng floors dito tapos wala ka parin. Alalang alala ako sayo tapos ayun ka, may kasama ka lang iba. Isip ako ng isip kung baka may nangyari nang masama sayo, baka nakidnap ka o ano tapos ganun lang. Halos mabaliw na ako kakahanap sayo tapos-----"

He didn't wait for me to finish. But instead, he hugged me tight.

"Hush now please..." He huskily said.

'Di ko alam, umiiyak na pala ako. Hindi ko na talaga makontrol ang mga emosyon ko. Para akong bulkan na bigla na lang sasabog.

"Hindi ko alam. 'Di ko alam, okay? I'm sorry. Nagpahangin lang ako sa labas. Hindi kasi ako makatulog, 'di ko namalayan umaga na pala. So I went to the coffee shop para uminom ng kape. Balak ko na sanang bumalik dito nun kaso nakita ko yung si Mina. Anak siya nung kaibigan ni mama. Nakilala ko siya isang beses dati, sa party. Namukhaan niya ako kaya ayun 'di na ako nakaalis. Nakakahiya naman kung tatanggihan ko siya na makipagkwentuhan. Akala ko natutulog ka pa kaya pumayag na din ako. Pero 'di ko alam na hinanap mo pala ako. I'm sorry." Tumingin siya sa mga mata. Halatang nagsisisi na siya at dahil doon ay hindi ko na naman mapigilan ang mapaiyak.

Ito na naman 'tong puso ko, ang bilis na naman ng tibok. Parang tanga lang.

Simpleng salita niya lang, nagkakaganito na ako. Bakit ba ganun? Magkaibigan kami eh. Kaibigan ko siya. A a

I hugged and faced him.

"Okay lang." I smiled. Bakit ganun? Kahit na nasasaktan ako, okay lang? Bakit 'di ko masabi yung nararamdaman ko pagdating sa kaniya?

'Di naman ako ganito dati. Maayos naman ako. I can control my emotions, I can control myself. Pero nitong mga nakaraang araw? Pakiramdam ko 'di ko na kayang pigilan pa 'to.

We went to the souvenir shop nang mabored kami. Dalawang araw na lang kasi aalis na kami dito. We're going back to reality.

Mamimiss ko 'tong resort na 'to. Kahit na saglit lang kami dito, pakiramdam ko ang dami nang nangyari sa amin dito.

I look for cute souvenirs kaya naglibot libot ako sa shop. At pagkatapos ng ilang minuto, nahanap ko na din yung shelf nila.

Grabe! Ang cute nung rabbit! Kulay pink siya tapos may hawak na carrots. Katabi niya yung mukhang lalaki na rabbit na kulay blue naman at nakaakbay sakanya. Ang sweet!

I was staring at them nang biglang may umakbay sakin. Napatingin ako kay Dame, na ginagaya yung pose nung blue na rabbit. Haha! Ang cute!

Sakto naman na may laruang carrots dun kaya kinuha ko, at ginaya ko yung pink rabbit.

We both laughed. Natawa kami sa kalokohan namin. Marami pa kaming nakitang souvenirs kaya ginagaya din namin. At sa bawat posing, nagseselfie kami na parang tanga.

"Para na talaga tayong tanga." I chuckled.

"Uy! Tama na ano ba!" Saway ko sa kaniya ng patuloy pa rin siya sa kalokohan niya kahit na may tumitingin na sa amin.

"Don't mind them. Tayo lang nandito, tandaan mo." He smiled at me and winked.

Saktong may nakita kaming groom and bride na statue at nagulat ako ng buhatin ako ni Adam at ginaya sa pose nung statue.

I laughed, "Tama na!" Natatawang sabi ko pa.

Matapos naming magkulitan, binili na namin lahat ng souvenir na ginaya namin yung pose.

Naglalakad kami pabalik sa room ng tanungin ako ni Dame, "Gutom ka na?"

"Nope. I'm full. Busog pa ako sa meryenda natin kanina." Sabi ko sabay hawak pa sa tiyan ko. Napatingin nan siya doon at napanguso. Tinitigan niya iyon ng ilang saglit at napalunok, pagkatapos ay napailing. At ibinalik ang tingin sa amin.

"Eh gabi na. Kailangan mo ng kumain." Pagpupumiliy niya.

"Dame, busog pa ako. Maybe mamaya. Midnight snacks." Ngumiti ako.

"Okay." At 'di na siya nagpumilit pa.

As we reached our room, humiga na ako sa kama. Bumuntong hininga ako, nakakaantok. Nakakapagod din pa lang makipagkulitan sa gwapong 'to.

I closed my eyes shut to sleep but before that, I saw him, smiling.

Nakatulog ako ng may ngiti sa labi, dahil sa lalaking kasama ko ngayon.