My Bestfriend (COMPLETED)

Kabanata 44

Life

"Miss Sam!" Nilingon ko si Ethan na tumawag sa akin. Mabilis ang lakad niya papunta sa akin. Pinaglaruan ko ang hawak na ballpen.

Busy ako sa pagbabasa ng mga file reports sa computer nang maramdaman ko ang yabag ni Ethan na mas lalong papalapit sa akin. I smiled at him.

"Bakit?" Tanong ko nang nasa harap ko na siya.

Bumuka ang bibig niya, tila may sasabibin ngunit sumara ulit. Sa huli ay namula ang pisngi at napahawak siya sa batok. My lips twisted. Why did he called me for?

"Ano kasi ma'am... promoted ako." Nahihiyang sabi niya. Nanlaki ang mga mata ko doon. Wow!

"OMG! Really? Congrats!" I said happily. Binaba ko ang ballpen na hawak at binalingan siya. I wanna hug him actually, but I figured out that would be awkward so I didn't.

"May celebration kami mamaya, miss. Punta ka ha!" He said shyly but I can see insistence in his eyes.

"Sure! Kailan ba?" Binalingan ko naman ngayon ang mga reports na ipapasa kay miss Sheena. I piled them up and glanced at Ethan.

"Mamaya miss, diyan lang sa BGC!" He sighed and looked relieved. Dahil siguro ay pumayag ako. I raised a brow and think about my schedule tomorrow. A drink wouldn't hurt right? Or should I ask papa first? Maybe kuya Archie?

"I'll try, kailangan ko pa magpaalam eh." Tumayo ako at kinuha ang mga files sa mesa ko. Pero humarang siya sa dinadaanan ko. My brows furrowed.

Pinagsalop niya ang dalawang kamay at tumingin sa akin. "Please miss? Magtatampo talaga ako kapag hindi ka nakapunta." He pleaded.

Ilang segundo ko siyang tinignan bago bumuntong hininga. "Okay," I answered. Ayoko namang magkatampuhan kami, lalo na ay magkatrabaho kami. That's unhealthy.

Napatalon siya sa tuwa. "Yes!" He muttered. Malaki ang ngiti niya nang bumaling siya sa akin. His eyes settled on the files in my hand. Hinawakan niya ang dulo noon.

"Ako na miss! Kay ma'am Sheena ba?" He grinned. Dahan dahan kong pinakawalan ang mga files at pinaubaya sa kaniya iyon, tumango ako.

"Sige sige, ako na magbibigay sa kaniya miss! Thank you ko na sayo para sa pagpayag mo!" Masayang masaya niyang sabi. Tumalikod siya sa akin, hawak pa rin ang mga folder. He happily hopped his way out of the hallway.

I chuckled, he definitely looked so happy. Napawi ang ngiti ko ng maalala ang epekto ko sa kaniya.

Hindi ako tanga, I know he has a crush on me. I can see how his cheeks burn whenever we speak to each other and how he suddenly turns so shy around me.

Alam ko iyong reaksyon niya dahil nararamdaman ko din iyon. Hindi nga lang para sa kaniya, kundi para sa ibang tao.

It's so sad I can reciprocate his feelings. Pero sana mawala na din agad iyon, I'm sure it's just a simple crush. Hindi naman kami ganoon ka-close. That will fade in no time.

I always feel sad when I can't give something back. Pero ganoon naman talaga ang buhay, minsan kahit pa pilitin mong ibalik ang binibigay nila, its either it's gonna be faked or not enough. Hindi mo mapipilit ang sarili mong mahalin ang iba, gaya na lang ng hindi mo mapipilit ang mahal mo na mahalin ka. After all, the only things we can control is our own actions.

I settled in my seat and took out my phone. Mabuti pa ay magpaalam ako kay kuya Archie para dito, and I'm sure he'll be the one to report it to papa. Mahirap na kasi, I don't want that accident to happen again.