Proksima e Tokës.

Pjesa 23.

-Nuk ishte.

-Si nuk ishe more burrë?

-Vajtëm në shtëpi e na doli e ëma me të atin, na thanë që kishte një ditë pa shkuar në shtëpi e hiqeshin sikur s'dinin asgjë.

-Pupu! Po çdo bëjme tani? Si do i vejë halli punës?

-Çupa do martohet.

-Veç mos e gjetsha atë shk*rdhatën. -fliste Rei duke përplasur këmbën në tokë nga nervat.- Kur dolëm nga shtëpia na shikonin tërë njerzia, gati-gati sa s'po na tregonin me gisht.

-Hë se flasim, po hajde hyr brenda se ka ardhur yt vëlla me Hermesin.-iu drejtua të shoqit duke bërë lëvizje të çuditshme me duart nga nervozizmi.

- E paskan marrë vesh.- psherëtiu lehtas e të tre hynë në dhomë.

-Shtt, mos u mërzit Proks, se do e rregullojmë të keqen lali.-dëgjuan Hermesin i cili kishte përqafuar fort atë trup të brishte mbushur tërë vurrata e shenja mavi, atë fytyrë tërë të enjtura, buzën e çarë e cila i kishte zënë kore. I kishte dhënë një copë akulli për të ulur sadopak të enjturat, por më kot... Ajo ishte bërë copë e çikë jo vetëm fikizisht, por edhe shpirtërisht. Ja i vinte fytyrës e trupit akull, po zemrës së cokpavitur ç'ti bënte?

-Hermes, ç'bën? Lëshoje atë se i hapet syri po i ndenje në qejf.

-Ç'thua o Rei? Ç'i keni bërë kështu të gjorës? E keni katandisur si mos më keq.- foli i kushëriri një vit më i madh se ajo, të cilit i ishte dhimbsur aq shumë kushërira. Gjithmonë kishte patur një mardhënie tepër të mirë me të. As ai nuk donte që ajo të lidhej, por në fund të fundit ishte njeri dhe të gjithë njerzit gabojnë.

-Qepe Hermes! Ajo na ç'nderoi. E kanë marrë vesh të tërë.

-Të tërë meritojnë një mundësi të dytë Rei.- i bërtiti teksa përqafonte edhe më tepër duke e fshehur në gjoks atë qenie të brishtë e cila kishte gjetur pakëz ngrohtësi, pakëz shpresë.

-Boll na fole tërë filozofi Hermes se bën gjimnazin në Vjenë e je zhvilluar zotrrote.Po mos harro nga e ke prejardhjen.

-Pushoni. Juve ju mbeti të gjykoni këtë çështje?- i ndërpreu më në fund Agimi, i vëllai i Fatosit i cili ishte edhe më i frustruar për gabimin e mbesës së tij.

-Na ç'nderoi fisin vëlla. Martesa e zgjidh këtë punë.- tashmë ishin ulur e kishin ndezur nga një cigare të dy, ndërkohë që të tjerë pjesëtarët e familjes qëndronin ulur,përveç Hermesit dhe Proksimës. Kishte ngulur këmbë që ta çonte vajzën në dhomë e po qëndronte me atë ende pa e lëshuar nga përqafimi.

-Kam frikë Hermes.

-Bëre gabim Proks. Kur e di çfarë familje ke si e bëre këtë?

-Nuk e di Her, nuk e di. Këto hormone të fëlliqura adoleshentësh, kurioziteti dhe tërheqja ndaj gjërave të ndaluara ishin më të forta se ndërgjegjia dhe mendimet e mia. Më beso, nuk kam bërë asgjë më shumë se puthjen.

-E di që nuk ka gjë të keqe,por ti e di më mirë sesa unë sa e ndaluar është.

-Ndihem më keq kur kuptoj se nuk ia vlejti për asgjë. Ai thjesht sa talli menderen me mua.

-I mallkuari! Për faj të tij u katandise kështu.

-Nuk doja të lidhesha me të. Kisha shtatë muaj që e refuzoja, por erdhi e më puthi në shtëpi. Aty u dorëzova.

-Të ka kapur në pikë të dobët. Do bëj çmos që të të mbroj Proks.

-Ah,Hermes. Thua se do të të dëgjojnë ty? Do më martojnë me Gledisin dhe pse ai s'do. Do e detyrojnë dhe atë dhe unë do detyrohem të jetoj tërë jetën me një njeri që s'më do dhe unë e urrej. Ç'jetë do jetë? Të martohem që 17-vjeçe e të jetoj një jetë të vdekur.