Conquerors of the New World ✓

CNW 9: Top 10 and the Highest

Things about Role-Playing Games I love the most, you can control it as how you want it to do. Dati ay sa mga laro ko lamang nakikita ang magagandang pangyayari at makapaligid dito. Paano pa kaya ngayong kami-kami na mismo ang nakakatuklas nito?

Sa totoo lang, sariwa pa rin sa'kin ang nangyari noong unang araw nang mangyari ito. Para bang kahapon lang nangyari. Nabubura pa rin ang ngiti ko tuwing naaalala ang mga taong sinakripisyo ang kanilang buhay dahil sa kanilang takot. Nandito pa rin ang takot sa kaloob-looban ng aking puso na hindi ko pinapakita kanino man.

Ngunit unti-unti, unti-unti na kong nakakatayo, dahil tuwing kinakain ako ng takot, bigla silang susulpot. And mga kaibigan ko ngayon.

Siguro, totoo nga iyong kapag may umalis, may darating. Sa pagkakataong ito, hindi ‘umalis’ ang tamang salitang dapat gamitin kundi ‘nawala’, ngunit iisa pa rin ang kasunod noon. May dumating, at alam kong sa susunod ay may darating pa.

“I wonder, bakit kaya wala si Dustine kanina.” Yvonne said while licking her ice cream.

Ewan ko rin sa babaeng 'to at ang bilis magmove on.
I remember what Camille said to me. If something bad happened, huwag na huwag ko raw iyon itatatak sa isip at puso ko dahil makakagawa lang daw iyon ng takot na hindi naman nag eexist in the first place. Instead, ang lesson daw ang itatak ko sa isip at puso ko at sa oras na mangyari 'yon ulit ay alam ko na ang gagawin.

Pero hinding hindi ko na hahayaang mangyari iyon muli.

Muli ay ibinalik ko ang tingin sa kanya. Right now, she on her usual happy-go-lucky girl. Alam kong ginugulo pa rin sya ng kanyang mga iniisip but I don't really pry on someone's thoughts. Isa pa, sasabihin naman nya kung talagang gusto nya, di ba?

I laughed at her. “Akala ko hindi mo napansin.” Sabi ko na ikinabaling nito kaagad.

“Napansin ko, ah! Well, perks of being a captain and assistant at the same time.” She chuckled. Natawa rin ako sa kanyang sinabi.

“But come to think of it.” Huminto sya na siyang dahilan ng paghinto ko rin. Kuryosong tumingin ako sa kanya habang sya'y mabilis na bumaling sa akin at animo'y may nabuong idea. “Instead of just being a healer, baka pwedeng maging assistant rin ako!” She said as I saw her eyes beamed, like it's what she really wants now that she realized it.

I laughed at her idea. “You really love helping, huh?” Samantalang ako, ayokong may maibigay na task sa akin dahil tinatamad akong mag isip. Promise. To be honest.

“Of course!” She said happily. Nginuso ko ang ice cream nya nang makitang nalulusaw na iyon. Mabilis nyang pinagpatuloy ang pagkain nito pero ang mata'y nasa akin pa rin, parang hinihintay ang sasabihin ko.

I shook my head. “May laban ba ko kung kasiyahan mo 'yon?” What I said made her jump in joy.

“You're the best!” She shouted as she hugged me, completely forgetting about the ice cream she's holding.

***

“Oh, you're back.” Ibinaba ko ang librong binabasa ko nang makita ang pagdating ni Dustine. Ako lang kasi ang nasa sala, habang si Yvonne ay nagluluto ng lunch— or let me called miryenda namin dahil hapon na. About the boys? Well, they're at our back, busy with their training.

Kanina lang din nila iyon naisip at kahit si Dustine ay hindi pa iyon alam. Well, sigurado naman akong papayag ito kaagad. Si Dustine pa? Sobrang supportive kaya nyan!

“Where are they?” He asked while putting the documents he's holding on the wooden table in out middle before he lay down at the couch with his right hand covering his eyes. I simply answered his question as I saw how worn out he is. Gan'on ba nakakapagod ang maging captain at assistant at the same time?