Conquerors of the New World ✓

CNW 43: His Presence

I was staring at the endless eigengrau— the dark gray color of perfect darkness right in front of me.

Hanggang ngayo'y ginugulo pa rin ako ng pangyayari kanina, ni Stanley. I don't know what happened to us and why did he change that I don't even recognize him anymore.

Dahan-dahan akong tumayo sa aking kama at sinulyapan si Wolfy na natutulog sa maliit nyang kulungan na may kulay itim na purr na kama. He's sleeping that's why I don't want to disturb him. It's been a very long day for him who continuously ran around our area earlier to secure the place. Yes. Level 1 pa rin sya dahil hindi ko pa sya sinisimulang itrain— dahil wala ako sa mood.

Paglabas ko sa tent ay sumalubong sa akin ang malamig na hangin na hindi ko mapigilang mapayakap sa aking sarili. Hinayaan kong sumabog ang sumayaw ang aking buhok sa hangin habang tinutungo ang daang hindi ko naman alam kung saan ako patungo. Rinig na rinig ang mga huni ng ibon at kulisap sa paligid. Tumingala ako, at tinignan ang bituwing nagniningningan na para bang walang problemang kinahaharap ang mundo.

It was so peace that I almost forgot that it exists in this world. Pakiramdam ko kasi'y purong labanan na lamang ang nandito at hindi ko alam kung matatapos pa ba ito o kung may katapusan ba, tulad na lamang ngayon.

We're still inside a door in which, I think, they finished the quest. Ang pinagkaiba lang ay hindi tulad ng nauna na kusa kaming tineleport kung nasaan ang pinto patungo sa pangalawang siyudad. Dito'y malaya kaming magstay hanggang kailan namin gusto.

Another thing I learned— Lost City is the only peaceful place here in this world since this shits happened. Dito ay walang halimaw na gumagambala sa inyo kahit saan kayo pumunta depende na lamang kung mapuntahan nyo ang lugar kung saan maaaring mangyari ang quest. Hindi ko iyon masasabi kaagad kung ano dahil iisa pa lamang ang napupuntahan ko, ngunit pakiramdam ko'y kakaiba ang nandito kaysa sa mga nasa labas.

“Why are you still awake?”

“Oh god!” Literally, I jumped after hearing that voice. Napakawak ako sa aking puso na sobrang bilis ng tibok dahil sa gulat. Bumaling ako kung saan nanggaling ang boses na iyon at nakita ko syang nakasandal sa itaas— sa malaking sanga ng puno. “Jusko! Kung may sakit lang ako sa puso, baka inatake na 'ko ngayon!” Naiinis kong sabi dito ngunit dahil dakilang wala itong pakialam ay tinignan nya lamang ako. But then, he shook his head.

“I didn't mean to,” Napairap na lamang ako sa kanyang sagot.

“How about you? Why are you still awake?” Tanong ko sa kanya at naglakad palayo ng kaunti dito. Tumingala ulit ako. Eh ano ba? Gusto kong makita ang mga bituwin, eh! Malay mo may constellation akong makita.

“Can't sleep.”

“Then same.”

Crickets and silence.

“What are you looking at?” I heard him asked but I was busy to look at the sky to face him.

“Constellation, anything that will interest me.” Himala, nag uusap kami ng walang halong galit o inis ngayon. Dahil sa aking naisip ay sinulyapan ko sya at nakita ko itong kabababa lamang mula sa puno.

“Anything that'll interest you, huh?” I just look at him as he walks toward to where I am. “Follow me,” Sabi nito at mabilis akong hinila. Eh? Alpha nga naman.

“Paanong hindi kita susundan eh hinihila mo ko?” Bulong ko na dapat lang talaga'y sa sarili ko, ngunit masyado yatang malakas ang pandinig nya dahil narinig ko itong tumawa ng mahina. And to tell you, cat got my tongue because of that.

“Shut up and just follow me,” I know that those words are somehow harsh but the way he said it says otherwise. Nabakasan ko nga ng tuwa ang boses nya na hindi ko alam, baka dahil sa sinabi ko na narinig nya.