Conquerors of the New World ✓

CNW 32: Underwater (III)

Special thanks to you guys! Sa mga tumulong sa pagpuna kung asaan ang coat thingy blahblah na y'on. Most importantly, to aetherdreams (hi ulit!) this chapter is dedicated to you, and all of you hehehehez. (Next time ko na aayusin eh sa phone lang kasi ako nag uupdate :( )

---

“Everyone's ready?”

Sabay-sabay silang sumagot sa tanong ni Dustine, maliban sakin na nanatiling tahimik at nasa pinakagilid, malayo sa kanya. Of course, I'm still sulking after what he did to me earlier! Aba, ang galing nyang itaboy ako ha! Bwiset!

“You ready?” I heard Red whispered— ah oo nga pala, sa kanya lang ako nakadikit ngayon. Hmp!

Tumango lang ako bilang sagot sa kanya. Him, being the RedWarrior, just nodded his head too. Well, ang pagkakakilala ko talaga kay Red ay ganito. Hindi naman sya madaldal pero hindi naman sya tahimik ng sobra, kaunti lang. Syempre, wala pa ring tatalo kay Weston na halos hindi na nagsasalita. Pero kahit gan'on love ko parin sya. Syempre, kuya ko sya, eh!

Then I realized that it's already October. Ang bilis ng araw. Parang kahapon lang, June pa lang, ngayo'y malapit nang magpasko! Pero syempre mauuna ang Halloween!

I wonder, may pasko kaya dito?

“Lev…” Natauhan ako nang maramdaman ang pagtapik sa akin ni Yvonne na syang nakalapit na pala sa akin. Nagtatanong na tumingin ako sa kanya at doon ko lang napansing nakatutok sa akin ang atensyon ng lahat. She, then, nervously spoke. “Dustine's asking you, and by his looks, he's mad.” Tumingin ako kay Dustine pagkarinig ng sinabi ni Yvonne at nakitang madilim nga ang mata nito habang nakatingin sa akin— and take note, nakataas ang kilay at nakahalukipkip.

Humalukipkip rin ako at pinanliitan ito ng mata. “Well, itatanong nya rin—” pala ang desisyon ko. Hindi ko na natapos ang aking sinasabi nang mabilis takpan ni Yvonne ang aking bibig at natatawang humarap kay boss.

She chuckled nervously, “She's fine with the idea daw po.” Oh? Kailan ko y'an sinabi?

I was about to speak when Red look at me seriously. Mariin ang tingin nito at para bang sinasabing tumahimik na lang ako. Napairap ako at sumimangot. Okay, fine! Psh.

“Let's go.” Malamig na pagkakasabi ni Dustine at naunang lumangoy palayo. I snorted with annoyance. Kasabay noon ay naramdaman ko ang pagpitik ni Red sa aking noo na ikinabaling ko sa kanya.

“Ouch! What the heck was that?!” Naiinis kong sabi. Muli ay pinitik nya ang noo ko na sa sobrang bilis ng galaw nya ay hindi ko na sya nakontra. “Red!” Naiinis kong tili. He just rolled his eyes.

“Language, woman.” He, then, rubbed the part he hurted with his rough yet gentle finger. “Mainit ang ulo ni Dustine, intindihin mo nalang sa ngayon.”

“Eh bakit ba? At tsaka bakit sa'kin nya binabaling?” Naiinis kong sabi. Umiling lang ito at inaya na kong lumangoy.

“Well, I really don't know what happened but when you were still at land, I saw Demon messaged him. Hindi ko lang nabasa pero pagkayari n'on ay sumama na ang mood nito.” Pag-eexplain nya na ikinanuot ng noo ko.

“Demon? Who?” Nagtataka kong tanong. Bumaling ito sa akin saglit bago ngumisi. A mischievous smirk that left me in confusion, again.

“Well, captain finally met his match.” Alright, alright. I get his point. Pinapalabas nyang may nakatapat na sa ugali ni Dustine. Pero ang tinatanong ko ay sino.

Pinaningkitan ko ng mata si Red. “Tinatanong ko kung sinong Demon. Saang guild? Malakas ba y'an? Kailangan nya muna kong talunin bago nya kuhanin si Dustine sa atin.” Naiinis kong sabi.