CNW 45: City of Glasses

7.9K 472 52
                                    

I need your help. Lost City has 13 doors kasi (di ko nalang binanggit hoho) at nauubusan na ko ng idea kung anong mga cities ang isusunod ko. Any idea, everyone? Huhuhu, I'll dedicate each chapter sa magugustuhan ko (City ha! Ex, City of Ashes HAHAHA pwede ko sana yang isali kaya lang wala akong maisip na scene para dyan lol) KAILANGAN NG 9 GUYS (nakaisip na ko ng isa ye hihi) THANK YOU ♡
--

I've dreamt of myself drowning— in the endless water with darkness around me.

I've dreamt of myself, extending my hand like someone's going to get it. I'm wishing for someone to hear my plea and save me from drowning. I was suffocating. It was like something pinching my heart in a hard way that I could feel the pain even my body's already feeling numb. I waited and waited for someone to save me until I was almost out of breath.

Habol ang hiningang mabilis akong napaupo. I coughed, holding my neck. The feeling is still the same, my heart's erratically beating in pain as I hardly catch my breath. That's only I realized that I was all wet— from head to toe. I can even feel the water dripping from my hair.

I shivered. Napayakap ako sa aking sarili at inilibot ang paningin sa paligid. It was dark and I can hardly see my surrounding. Nanghihina akong tumayo dahil pakiramdam ko'y parang kinuhanan ako ng lakas. Muntikan pa nga akong mawalan ng balanse kung hindi ko lang tinatagan ang aking mga binti.

I sighed as I remembered what happened. Hindi sinasadyang nagawi ang tingin ko sa aking kaliwang palapulsuhan. It was covered with gauze as I saw some blood from it. I smiled weakly. Sobrang lalim ba ng nagawa kong sugat kaya't hindi napagaling kaagad gamit ang kanilang kapangyarihan?

I quickly shook my head to erase my thoughts. Hindi ngayon ang tamang oras upang mag isip ako ng gan'on. I started walking. Hindi ko alam kung saan ako pupunta dahil punong kadiliman lamang ang nandito. The cold's slowly creeping from my feet up to my whole body, not to mentioned that I'm only wearing a white soaked dress, yeah, it's really freezing the hell of me.

“Guys?” I called but it only echoed. Pakiramdam ko'y tuyo ang lalamunan ko kahit na basang basa ako at masakit kapag nagsasalita ngunit pinilit ko pa rin. “Everyone? Where are you?” But just like earlier, it only echoed.

I'm shivering. Pakiramdam ko'y palamig ng palamig ang paligid. I hugged my body as I continue walking again. Unti-unti ay bumabalik ang lakas ko ngunit masasabi ko pa ring mahina pa rin ako.

“Hello?”

No answer. Only the echoes. I continue walking while calling their names. Hindi ko alam kung gaano ako katagal naglalakad hanggang sa mapagod ako dahil sa lamig.

They said we became easier to get tired when it's cold, I don't really believe it but now, I can confirm it. Lalo na't pakiramdam ko'y mas lumalamig ang paligid at hindi lang iyon, parang unti-unti'y sumisikip ang paligid.

I don't know what's happening and I'm too weak to equip into something yet I tried, still. Pero pakiramdam ko'y mali ang ginawa ko dahil mas lalo lamang akong nanghina. Hindi ko rin alam kung bakit kinakapos ako ng hininga. Napahawak ako sa aking dibdib at napakuyom ng aking kamao doon.

Hindi ko alam pero napahawak ako sa isang malamig na bagay. Kahit nahihirapan ay binukas ko ang akong mata. That's when I saw my reflection, looking at me with a wide smile in her face. Napaatras ako habang nakaupo parin at napasinghap sa takot.

That was me, but the way it smile at the glint of evilness on her face wasn't from me.

Biglang nagflashback sa aking isip ang kakikita ko lamang. It was really my reflection. I was holding in the mirror. That was me. But my reflection is smiling evilly. The glint of her eyes was something… dark. Her black hair was all messy on her entire face and her white dress was full of blood.

Conquerors of the New World ✓Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon