Mijn Leven Op Zweinstein // Hannah Willems

Hoofdstuk 22

Een paar dagen later is het weer volle maan. En ik help Remus tijdens zijn transformaties dus ik verander in mijn Faunaatvorm en ik sluip de school uit. Naar het krijsende krot. Remus transformeert al.

Hij rent weg naar het verboden bos en ik ren achter hem aan. Naast me zie ik James en Sirius. Peter is hier vast ook in de buurt.

Ik huil en al snel komt Remus op me af. Hij doet iets wat ik hem nog nooit heb zien doen in zijn weerwolf vorm.

Hij geeft me een soort van knuffel. Ik ga liggen want ik ben een beetje moet van het rennen en Remus komt gewoon naast me liggen.

Hoezo is zijn wolf ineens zo rustig? Ik begrijp het niet. Normaal rent hij weet een miljoen kilometer voordat hij rustiger wordt.

Ik voel dat mijn oogleden zwaarder worden en ik val in slaap.

*

De volgende ochtend word ik in het bos wakker naast Remus, James en Sirius.

'-Peter?'

'Die is al teruggegaan naar het kasteel,' hoor ik James zeggen.

'Morgen,' brom ik.

'Morgen,' zegt Remus. 'Volgens mij heb ik vannacht rustig aan gedaan,' zegt hij.

'Ja je ging gewoon op de grond liggen naast Hannah,' vertelt Zwarts.

'Nadat je haar kuffelde,' vult James zijn beste vriend grijnzend aan.

'Ik knuffelde haar? Als wolf zijnde?' vraagt hij.

'Ja,' knikt Sirius.

'Oh, oke, gek,' zegt hij. 'Knuffelen is altijd beter dan dieren doden of vechten.'

'Dat sowieso,' lach ik.

Ik ga zitten en leg mijn hoofd op zijn borst terwijl ik mijn armen om hem heensla. Hij legt ook zijn armen om me heen.

Dit noemt men een knuffel.

Dus wij knuffelen.

Dan laat ik hem weer los. 'Dit is een knuffel Reem,' lach ik.

'Aha oke,' lacht hij.

'Misschien moeten we terug naar het kasteel,' zegt James na een fijne stilte.

We stemmen allemaal in en lopen naar het kasteel. Nouja, rennen. We zijn in onze Faunaatvorm aan het rennen naar het kasteel. Remus zit op James.

Als we bij de rand van het bos zijn veranderen we weer terug en lopen we het laatste stukje.

'Ha Hagrid,' zeg ik blij tegen hem als ik hem zie.

Aangezien we het ontbijt gemist hebben gaan we gelijk naar onze eerste les, een blokuur toverdranken.

'Mevrouw Willems, kom erin!' zegt hij blij als ik op de deur klop.

'Ja uw vrienden mogen ook mee de les in,' glimlacht hij.

*

Na de les roept Slakhoorn me nog even apart. 'Zoals je wel weet is het bijna Halloween, ik geef dan weer een feestje. Jij komt zeker ook? En je mag weer iemand meenemen.' 'Leuk professor! Gezellig!' zeg ik blij.

'Ik gok dat u meneer Lupos weer meeneemt?' vraagt hij. 'Ja ik denk het wel, ik zal het weer aan hem vragen' 'Geweldig,' zegt hij blij.

Ik merk dat ik wel weer kan gaan dus ik loop naar de Grote Zaal voor het middageten.

'Reem!' 'Hannah!' 'Ga je mee naar Slakhoorns feest?' vraag ik hem. 'Is goed!' zegt hij glimlachend.

*

'Zullen we weer gaan Lils? Ik moet nog een verslag maken voor toverdranken,' zeg ik. 'Ja is goed,' zegt ze. En we lopen samen naar de Griffoendortoren. Als we er bijna zijn loop ik tegen iemand aan. 'Sorry,' mompel ik. En ik wil doorlopen, maar ik wordt vastgepakt. Lily loopt al door.

'En waar dacht hij heen te gaan, Willems?' mijn naam wordt zowat uitgekotst. Ik kijk omhoog. Arduin. 'Laat me er langs' zeg ik. Ik probeer dreigend te klinken maar het lukt niet echt. Ik geef hem een duw en ik probeer los te komen. 'Jij gaat nergens heen,' zegt hij. Hij duwt me tegen te muur met mijn handen boven mijn hoofd. 'Help!' roep ik. 'Silencio,' zegt hij. Shit nu kan ik niet meer praten. Wat een klootzak. Hij legt zijn handen op mijn heupen. Gadverdamme. Hij moet met zijn vieze poten van me afblijven. Ik geef hem een knietje tussen zijn benen. Zijn gezicht betrekt en hij laat me los. Helaas waren zijn vrienden er ook nog. Schoorvoet pakt me heel stevig vast.

'Laat haar los, Schoorvoet,' zegt Sev ineens. Meteen laat Arduin mij los. Hij richt zich op Sev. 'Ahw, moet je je vriendinnetje komen redden,' zegt hij met een achterlijk babystemmetje. 'Gast, we zijn gewoon vrienden. Prima als je Griffoendors pest, maar Lily en Hannah niet.' 'Neem je het nou op voor dat vuile modderbloedje,' sist hij. Ik heb geen zin in deze jongen dus ik ren naar de Griffoendortoren. Ik bedank Severus later wel, als ik weer kan praten.

Als ik eenmaal in de Griffoendortoren toren ben zoek ik Lily. Die weet vast wel hoe je zo'n spreuk weghaalt. Als ik haar vind, tik ik haar aan. 'Hannah, waar bleef je nou?' Oké hoe ga ik dit doen. Ik wijs op mezelf daarna maak ik met mijn handen een kruis en dan wijs ik naar mijn mond. Hopelijk snapt Lily het. 'Ik... Niet... Mond...' denkt ze hardop. 'Oh je kan niet praten. Komt het door Silencio?' vraagt ze. Ik knik hevig. Lily spreekt de tegenspreuk uit en ik begin haar te vertellen over wat Arduin heeft gedaan. 'Wat een klootzak,' zegt ze. 'Inderdaad...' antwoord ik.

*

'Hij heeft wat?!' roept Remus als ik hem ook het verhaal over wat Malfidus heeft gedaan vertel. 'Hij pakte me alleen maar vast, rustig,' zeg ik. 'Hij moet met zijn gore poten van je afblijven Hannah!' schreeuwt hij.

Best wel cute dat hij zich zo'n zorgen maakt.

'Jongens wat is er?' vraagt James als hij erbij komt staan. 'Arduin heeft Hannah aangerand.' 'Nou aangerand-' 'Aangerand ja.' 'Hij pakte mijn heupen vast.' 'Gatverdamme,' zegt James boos. Ik rol met mijn ogen. 'Jongens, ik leef nog,' lach ik. Eerst kijken ze heel boos, maar daarna lachen ze wel mee.

*

'Lils, wat moet ik aan,' zeur ik. 'Kleren,' zegt ze droog. 'Welke?' 'Idk pak gewoon wat.' 'Deze?' zeg ik als ik een donkerblauw jurkje omhoog houd.

'Ja prima!' zegt Lily. 'Lekker enthousiast weer,' grijns ik. 'Je kent Remus toch, die geeft niets om hoe je erbij loopt. Ik weet trouwens bijna zeker dat hij jou ook ziet zitten, dus ik zou ervoor gaan!' 'En als het niet zo is verpest ik mijn vriendschap, en als het niets wordt ook,' zeg ik verdrietig.

A/N: Dit waren alle hoofdstukken die ik aan dit boek geschreven heb so far. Misschien dat ik ooit nog verder schrijf, dat was ik toen ik begon met het publiceren van dit boek eigenlijk niet van plan. Maar dat lijkt me nu eigenlijk toch best wel leuk. Dus wie weet is dit niet het laatste hoofdstuk!