Mijn Leven Op Zweinstein // Hannah Willems

Hoofdstuk 32

Ik pak mijn hutkoffer uit in mijn nieuwe kamer. En eerlijk is eerlijk, zo'n mooie kamer heb ik nog nooit gehad. Ik heb zelfs een balkonnetje! Ik heb een behoorlijke stapel magische boeken die ik moet verstoppen. Mijn moeder heeft een geheime deur in het huis laten maken. Die zit in mijn kamer naast de deur naar de gang. Dit kastdeurtje heeft mijn moeder zo gemaakt, dat het bijna verdwijnt als je het dicht doet. Ik zet er ook nog eens mijn boekenkast voor, zodat het niet opvalt. Alle boeken, perkament, veren, inktpotjes, uniformen en Donna's kooi passen erin. Donna heb ik met een lange brief om alles uit te leggen naar Remus gestuurd. Ik weet zeker dat hij goed voor haar zal zorgen. Ik heb Lily ook een laatste brief per uil gestuurd. Daarin staat ook mijn nieuwe adres, en ik heb om haar adres gevraagd zodat we op z'n minst de dreuzelpost kunnen gebruiken. Oma komt morgen al dus we moeten zorgen dat het huis er helemaal klaar voor is. Alle sporen van magie moeten verdwijnen en het moet er zo normaal mogelijk uitzien.

Oma slaapt op de begane grond, en mijn ouders en ik op de eerste verdieping. Op zolder is er nog een logeerkamer ingericht.

"Hannah, eten!" roept mijn moeder. Ik ga naar beneden en ga aan tafel zitten. "Zullen we straks even langs je nieuwe school rijden om te kijken?" vraagt mijn vader. Ik knik ondanks dat ik niet echt zin heb om die nieuwe school te zien. Ik zal Zweinstein zo ongelooflijk missen.

Het is gewoon een saaie school. Geen mooi gebouw met hoge torens en bewegende trappen. Het ziet eruit als een blok beton met een paar ramen.

"Je gaat het daar vast leuk hebben," zegt mijn vader. "Ik weet nog dat ik de middelbare school een van de leukste tijden uit mijn leven vond."
Hij weet niet wat hij gemist heeft, hij weet niet hoe fantastisch Zweinstein eigenlijk is.

*

"Hoi oma," zeg ik als de bel gaat. De auto van oom Wilbert is helemaal volgeladen met oude spullen. De spullen van mijn oma. Zelf heeft ze twee koffers vast die ze moeizaam naar binnen krijgt. "Zal ik die naar uw kamer brengen?" "Is goed, kind." Ik pak de koffers vast en sleep ze naar haar kamer. Gelukkig is die op de begane grond en hoef ik geen trappen op met die zware krengen.

Als ik de zwaarste koffer neerzet klapt ie open. En ik geloof niet wat ik zie. De koffer zit vol met boeken over heksen. De complete serie De Magische Hemeenschap en Hoe deze te Bestrijden neemt het grootste deel van de koffer in. Verder ontdek dat ik Heksen Bestaan! , Hoe Herken je een Heks en Heksen Bestuderen voor Gevorderden in het bezit van mijn oma zijn. Er liggen ook verschillende metalen apparaten en waterdichte doosjes met lucifers in de koffer.

Ik schrik hiervan. Mijn ouders hadden me dit verteld, maar dat het zo erg was wist ik niet. Ik probeer de koffer snel dicht te doen, er viel een oude foto uit van een jonge man. Het duurde even voordat ik besefte wie er op de foto stond. Het gezicht kwam me bekend voor, maar ik kon het niet direct plaatsen. De jonge man leek erg op Remus.

Het is zijn vader.

Ik stopte de foto snel terug en ging weer naar beneden. Dit zou een hele zware tijd worden is wist het zeker.

*

"Hannah, wakker worden. Anders kom je te laat op de eerste dag op je nieuwe school." Ik zucht. Dit wordt zo verschrikkelijk. Ik kleed me snel om en ga naar beneden voor ontbijt. Mijn oma zit daar. Ze leest een of ander boek. "Goedemorgen oma," zeg ik slaperig. Ze kijkt even op en leest dan weer verder in haar boek. "Heeft u lekker geslapen?" Ze mompelt iets wat klinkt als 'ja'.

"Wat leest u, oma?" Ze kijkt op en zucht stilletjes. "Een boek. Dit is er een van mijn favoriete schrijvers. Het is een heel leerzaam boek over hek-" "Ma, hoevaak moet ik je nog zeggen dat ik niet wil dat je Hannah lastig valt met die nonsens verhalen van je?" vraagt mijn vader, die net binnenkomt, geïrriteerd. Mijn oma draait haar ogen en leest weer verder. "Mijn zoon verraadt de familie," mompelt ze. Ik kijk mijn vader vragend aan. Hij schudt met zijn hoofd.

Niet nu.

Ik draai me om en loop de keuken in, pak een kom en vul die met ontbijtgranen en melk. Terwijl ik dat rustig opeet, lees ik de krant.

Er staat niet veel boeiends in, maar het is goed dat ik de krant lees. Dat heb ik de afgelopen weken trouw gedaan. Omdat ik zoveel tijd gemist heb en in een andere wereld leefde, is het handig dat ik weet wat de dreuzels hebben meegemaakt en wat belangrijk genoeg is geweest om het nieuws te halen.

Als ik met ontbijt op heb, en de krant uit, sta ga ik weer naar boven om mijn tanden te poetsen en mijn tas in te pakken. Hele stapels boeken moeten mee. Een voordeel is wel dat ik nu met een pen kan schrijven in plaats van een veer. Die zijn veel kleiner en minder breekbaar. Ze kunnen dus veel makkelijker mee in de tas.

Omdat ik zoveel schooljaren gemist heb, maar ik me best wel zorgen over hoe goed ik het zal kunnen doen op school. Uiteindelijk maakt het me geen reet uit, ik wil geen dreuzelbaan. Ik wil eigenlijk een plaats innemen in de magische wereld. Daarvoor zal ik Zweinstein moeten afmaken, en dat doe ik maar al te graag.

Door het feit dat Zweinstein nu bij me weg is, weet ik wat ik nu mis. En ik weet dat ik het nooit meer zou willen missen. Ik zou dolgraag professor worden op Zweinstein en daar lesgeven. Dat betekent dat ik daar dan nooit meer weg hoef. Dat lijkt me zo fantastisch.

*

"Stil iedereen," zegt de docent. Ik heb met veel moeite het lokaal weten te vinden. Ik heb nu mijn eerste les: biologie. "Goed, ik begrijp dat jullie allemaal ontzettend veel hebben te vertellen aan elkaar na de vakantie. Maar die is nu toch echt klaar en school gaat weer beginnen. Dus het is belangrijk dat julli ook gewoon weer blijven opletten zoals jullie gewend zijn," begint de leraar zijn speech. Volgens mij heet hij meneer de Bruin.

Het is een man van rond de vijftig gok ik. Zijn geruite bloes past totaal niet bij de bruine broek die hij draagt. Niet dat ik veel van mode weet. Zijn haar wat ooit helemaal bruin was, heeft nu hier en daar een grijze pluk. Het is netjes gekamd. "Hé! Wie is dat! Jou heb ik nog nooit gezien!" schreeuwt een jongen die een aantal rijen achter me zit. De jongen is duidelijk een van de populairste van de school. Zijn meelopers lachen om zijn opmerking. Hij lijkt van Aziatische afkomst, zijn zwarte haren liggen gekamd op zijn hoofd. Hij heeft donkere ogen en een plattere neus.

"Dankje Jimmy voor je uitstekende analyse. Dit is Hannah Willems, ze is hier in de vakantie heen verhuisd en is inderdaad dus nieuw op deze school." Hij brengt dit met de nodige sarcasme. "Ik zou het ook prettig vinden als je in het vervolg niet meer door mij heen praat," vervolgt hij. "Hannah wil jij jezelf nog voorstellen?" "Dat hoeft niet, hoor," lach ik verlegen. "Prima, dan zullen we er zelf wel achterkomen," zegt hij met een knipoog.

"Ik ben trouwens ook jouw mentor, dus als er iets is kan je altijd naar me toe komen. Ik wil straks ook even met je praten over hoever je op je vorige school bent gekomen met alle stof." Ik knik. "Dus blijf j dan na de les even zitten?" "Ja is goed, meneer."

A/N: Ja ik dacht dus dat ik wel veel meer zou updaten in de vakantie, maar dat valt dus reuze mee. Ik weet niet zo goed waar ik met dit boek heen moet. Het is ook wel een beetje ironisch dat het 'mijn leven op Zweinstein' heet en dat we nu helemaal niet meer op Zweinstein zijn, haha! Maar goed, geef dit deel een ster en dan zie ik jullie weer bij het volgende deel!