Mijn Leven Op Zweinstein // Hannah Willems

Hoofdstuk 34

POV Hannah Willems
Ik leg mijn pen neer en staar door het raam naar buiten. Ik draai me om en kijk naar mijn kamer van de afgelopen anderhalf jaar. Sommige spullen zitten al in dozen. Het is twee weken na de begrafenis. Natuurlijk vind ik het naar dat mijn oma is overleden, maar het is ook een opluchting.

Ik hoef me geen zorgen meer te maken dat ze erachter komt. Want als dat gebeurd was, was ik nu degene die niet meer leefde.

Ik sta op om datgene te doen waar ik zo lang op heb gewacht. De kast verschuiven en het deurtje open maken. Er zitten overal enorme stofwolken en er lopen verschillende spinnen. Ik mijn mijn toverstok vast. Ik sluit mijn hand er stevig omheen. Deze heb ik al tijden niet vastgehad. Hetzelfde magische gevoel als de eerste keer dat ik deze stok aanraakte, vloei weer door mijn lichaam. Ik glimlach.

Ik haal ook Donna's kooi eruit en zet het op mijn bureau. Ik pak ook te boeken die ik nog heb. Ik blader er doorheen. En de herinneringen komen terug. Ik heb de afgelopen anderhalf jaar geprobeerd om zo min mogelijk te vergeten, maar ik weer dat ik het hele vijfde jaar gemist heb. Gelukkig is dat veel herhaling als voorbereiding op de UILen.
Mijn klasgenoten krijgen nu hun uitslag ongeveer, terwijl ik nog moet.

Ik blijf ook steeds denken aan Lily's woorden over Remus en Loïse.

Het lijkt meer dan vrienden. Hij zegt zelf dat ze alleen vrienden zijn, maar er zijn roddels die wat anders zeggen.

Ik weet niet goed wat ik daarvan moet vinden. Ik denk dat hij gewoon is doorgegaan en me vergeten is. En dat is goed, hij heeft die keuze gemaakt. Ik zucht en kijk naar de stapel schoolboeken. Ik wil ze allemaal doorgaan voor de verhuizing, dus daar begin ik maar mee. Morgen gaan we voor het eerst in twee jaar weer naar de Wegisweg, mijn moeder en ik.

Mijn eerste contact met de magische wereld in zo'n lange tijd.

Mijn moeder is veel langer weggeweest uit die wereld. Sinds de trouwerij met mijn vader tot mijn elfde. Dat is meer dan 12 jaar! Ik snap niet hoe ze dat heeft volgehouden. Ik wil nooit zo lang wegblijven. Mijn moeders toverstok ligt ook in de kast achter de boekenkast. Ik pak het vast en leg het op een van de dozen. Ik maak de hele ruimte leeg, pak mijn moeders toverstok en een van de boeken en ga naar beneden.

"Kijk eens, mam," zeg ik als ik haar haar toverstok laat zien. Ze glimlacht. "Je hebt de geheime kast leeggemaakt, zie ik." Ik knik blij.

"Met deze kun je veel sneller schoonmaken en inpakken," zeg ik wijzend op de stok in haar handen. Ze lacht en schudt haar hoofd.

Mijn vader komt binnen. "Wat is er zo grappig?" "Hannah dacht dat het inpakken met een beetje magie zo gepiept is." "Dat is toch ook zo," zeg ik bijdehand. "Dat is best een prima idee, schat," zegt mijn vader. Mijn moeder kijkt hem vragend aan.

"In het huis van je moeder?" "Ons huis. En straks het huis van een vreemde," zegt mijn vader schouderophalend. "Ik zie het probleem niet."

"Oke dan," zegt mijn moeder. Ze zwaait wat met haar toverstok, maar er gebeurt niet veel. "Ik heb dit al een lange tijd niet gedaan," zegt ze. Mijn vader kijkt naar mij. "Ik mag het niet. Totdat ik meerderjarig ben mag ik niet buiten Zweinstein toveren," zeg ik lachend. "Ik moet nog even oefenen," zegt mijn moeder lachend.

"Nou doe dat dan maar. Dan begin ik alvast. Help je me, Hannah?" "Ik moet leren," zeg ik wijzend op mijn boek. "Daar heb je wel een mooi tijdstip voor uitgekozen dan." Ik kijk mijn vader ondeugend aan en ga op de stoel zitten om het schoolboek door te nemen. Mijn vader begint met dozen inpakken. Af en toe maakt een van de dozen of meubels een onverwachte beweging.

Na ongeveer een half uur tikt er een uil op het raam. Mijn moeder laat haar snel binnen.

"Donna!" roep ik blij. Ze heeft ook een briefje bij zich.

Ik dacht dat je Donna wel weer terug wilde. Gecondoleerd met je oma. Ik ben blij dat ik je snel weer zie.

RJL

"RJL, wat is dat nou weer?" "Remus' initialen," zeg ik afwezig. Wil hij helemaal niets meer van me?

Ik moet niet zo negatief denken, het is vast gewoon lief bedoeld.

"Kom Donna," besluit ik. "Je wil vast weer in je oude kooi. En zitten nog wel wat spinnenwebben op, maar dat is zo weer schoon," zeg ik en ik neem haar mee naar boven.

**

De deurbel gaat in mijn nieuwe huis. Het is Lily. We hebben afgesproken om vandaag te beginnen met het bijspijkeren. Ik loop naar de deur en doe hem open.

"Surprise!" roepen twee stemmen blij. Het zijn Sophie en Lily. "Ah wat leuk! Sophie, ik had jou helemaal niet verwacht," zeg ik blij als ik mijn beste vriendinnen binnen laat. "Hoe gaat het?"

"Met ons prima hoor, maar hoe gaat het met jou? Ben je opgelucht dat je eindelijk weer terug mag?"
"Zo kun je dat wel zeggen. Het is natuurlijk een beetje dubbel omdat mijn oma dood is. Maar om heel eerlijk te zijn, maakte me dat niet veel meer uit. Sinds ik wist hoe ze echt is." Sophie kijkt verbaasd, maar Lily knikt begripvol. "Ik snap het wel."

"Dus, zullen we maar beginnen met het bijspijkeren?" vraagt Sophie misschien iets te enthousiast. "Ga jij ook helpen?" "Ja tuurlijk!" "Wat lief van je! Komen jullie mee naar boven. Ik ben vorige week in de Wegisweg geweest en ik heb alle boeken gekocht van afgelopen jaar. De lijst voor het zesde jaar krijgen we natuurlijk pas later." "Dat is goed," zegt Lily. "Zullen we dan maar beginnen met kruidenkunde?" Ik knik.

Lily en Sophie leggen me vanalles uit over de verschillende vakken. Over het algemeen begrijp ik de grote lijnen zonder al te veel moeite. Na een tijdje zegt Sophie ineens.

"Wist je dat Lies afstand heeft gedaan van het Klassenoudstenschap?" Lily kijkt verbaasd. "Nee dat wist ik nog niet." "Kan zoiets dan?" vraag ik. "Blijkbaar," zegt Sophie. "Ik ben ook Klassenoudste, en de Hoofdmonitoren hebben ons verteld dat ze een vervanger gaan zoeken. Weer gewoon een zesde jaars Griffoendor. Lies is het dus niet, Marlène ook niet-" We lachen. "Dus dan ben jij het waarschijnlijk, Lily!" concludeert Sophie. "Dus ik zou niet gek opkijken als ik jou zie in de trein omdat er over een paar weken een badge op de mat ligt!"
Lily's ogen lichten helemaal op. Je kan zien dat ze dat hoopt en het graag wil.

"Klassenoudste, wauw, dat lijkt me zo gaaf..."

A/N: heehoi, weer een nieuw deeltje! Geef het een ster als je het leuk vond!
Zouden jullie Klassenoudste willen zijn?
Xx