Mijn Leven Op Zweinstein // Hannah Willems

Hoofdstuk 30

"Goed dan wil ik nu beginnen met mijn les," zegt Slakhoorn luid en duidelijk. Ik schik, draai me om en focus me op de dingen die hij verteld. Ik maak bijna agressief aantekeningen. Ik ben zo boos, verdrietig, teleurgesteld en bang door de brief van mijn ouders en hoe vaag alles is. Ik ben verdrietig, omdat het kapot maakt wat ik heb opgebouwd met Remus en dat het nu aan diggelen valt. Maar ondanks de narigheid voelt alsof we hierdoor dichter naar elkaar toe komen, wat natuurlijk niet het geval is. Ik haat dit.

We moeten nu zelf de toverdrank gaan maken. Ik snijdt een of andere kruid fijn en Lily schraapt stukjes van een steen. Severus plet de noten op een iets andere manier dan in het boek staat en hij maakt er aantekeningen bij. Hij zag dat Slakhoorn het ook zo deed, vertelde hij. "Zo gaat de lucht er beter uit," legt hij uit. Ik knikt. "Bedankt voor de tip!"

Hij lacht. "Wil jij daar later iets mee doen, Sev, met toverdranken?" Hij haalt zijn schouders op. "Ik ben er wel goed in," zegt hij. "Ja," zegt Lily, "het is zonde als je er niets mee doet." "Misschien kun je Slakhoorn wel opvolgen," zeg ik, "hij is al best oud." Severus lacht. "Ik word nooit leraar, bah." "Waarom niet?" zegt Lily. "Het is best een mooi vak!" "Ja en je kunt nog langer op Zweinstein blijven. Deze plek is zo magisch," zeg ik dromerig.

Severus knikt. "Ik weet eigenlijk ook niet wat ik anders moet worden," zucht hij. "Ik weet het ook niet hoor," zeg ik.

We voegen alles een voor een toe. Eerst mijn snippertjes, daarna Lily's rasp en tot slot Sev's geplette noten. We roeren en voegen de laatste ingrediënten toe. Uiteindelijk ontstaat er een bruin-groenachtige drank. Hij ruikt niet heel aangenaam. Slakhoorn komt bij onze drank kijken om het te becijferen.

Hij kijkt, ruikt en voelt met zijn pink. Hij knikt verbluft. Kijkt enthousiast en zegt: "Goed gedaan!" Hij mompelt iets als uitstekend zelfs en gaat daarna door naar de rest van de klas. Niemand krijgt zulk positief commentaar. Maar dat hebben we te danken aan Severus!

We ruimen onze eigen spullen op. De ketel konden we laten staan. Lily trekt me mee. "Ik heb zo'n trek," zingt ze, "en ein-dehuuu-lijk kunnen we eten!" Ik lach. Ik moet zeggen dat mijn eigen maag ook al de nodige geluidjes maakt. Dus we lopen stevig door naar de Grote Zaal waar de tafels al gedekt zijn. We gaan zitten en eten allebei alsof we al twee jaar niets gegeten hebben. Lily kijkt me aan met haar blik dat ze iets wil zeggen en ze weet niet hoe. Ik negeer het maar, ze moet het tegen me zeggen als ze er klaar voor is.

"Zeg, Hannah, wat is er nou toch aan de hand?" begint ze. "Want ik kan zien dat er iets is, maar ik weet niet wat het is. Waarom vertel je het me niet?" Ik wist dat ze doorhad dat er iets is. "Ik eh-" "Hee Lily!" onderbreekt James me. Wat een held! Precies op tijd. Lily kijkt me snel aan aan en fluistert: "Vertel het zo maar oke?" Ik knik. "Wanneer heb je zin om weer met me uit te gaan? Het was laatst zo gezellig!" roept hij door de hele Grote Zaal. Ik zie Severus zijn hoofd omdraaien. Hij kijkt alsof hij James wel kan vermoorden, zo boos.

Lily kijkt James half zo boos aan als Severus. Ze zegt: "Geen denken aan, Potter." James kijkt verdrietig en gaat zitten om te eten. Sirius blijft staan en kijkt Lily verbaasd aan. Ik zit naast Lily en aanschouw de situatie. Ik had niet verwacht dat ze nee zou zeggen. "Waarom niet?" vraag ik haar. "Ze hebben weer een prank uitgehaald bij Severus," zegt ze uit. "Gistermiddag zijn Potter en Zwarts naar de leerlingkamer van Zwaderich geslopen. Toen Severus naar buiten kwam, hebben we heb heel erg laten schrikken. Dat is op zich niet zo erg natuurlijk, maar ze hadden ook een of ander vies beest in zijn gewaad gestopt. Daardoor had hij zo'n ontzettende jeuk. Hij kreeg ook allemaal vieze groene puisten in zijn nek. Daarvoor moest hij naar madame Plijster. Dat vertelde hij me vanochtend voor de les."

"Serieus?" vraag ik. "Ik dacht dat ze wel een keer klaar zouden zijn met die pranks van ze." "Dat hoopte ik dus ook, maar ik vind gewoon dat ze zó lullig tegen Sev doen. Ik hoef echt niet meer met James uit. Nooit meer. Dat zweer ik," lacht Lily. "Oke, daar houd ik je aan! Maar dat houd je toch niet vol," lach ik. "Echt wel!" "Echt niet!" "Hannah ik ben serieus." "Ja ik toch ook? Oke weetje wat?" "Nou?" "Als je toch met hem uitgaat trakteer je mij op taart!" "Oke die taart krijg je toch niet." "Ik denk het dus wel." Lily zucht. "We hebben nog een uur tot Verweer Tegen de Zwarte Kunsten," zegt Lily. "Wat doen we, blijven we hier zitten of maken we nog wat huiswerk in de Leerlingkamer?" "Ik heb geen zin," kreunt Lily. "Ik ook niet." Dat betekent dus dat we gewoon blijven zitten en nietsdoen.

Na een tijdje staan de meeste mensen op, omdat ze klaar zijn met eten. Lily en ik zijn zo ongeveer de enigen die nog in de Grote Zaal zitten. "Maar Hannah, wat is er nou toch aan de hand. Je doet de afgelopen dagen echt raar." "Ik weet het," zucht ik, "ik kan het wel uitleggen. Hier hoort niemand ons toch?" "Nee niet echt. Er is bijna niemand hier." "Nou oke dan. Maar je moet het er met niemand over hebben oké? Want ik weet niet of dat wel kan." Lily knikt en belooft dit tussen ons te houden.

Ik vertel alles wat er aan de hand is. Over het briefje, mijn besluit het geheim te houden, Remus' rare gedrag, het feit dat ik het toen maar aan hem verteld heb en dat hij het nu heeft uitgemaakt. "Ik snap er niets van," zeg ik. Lily knikt. "Ik begrijp zo niet wat er aan de hand is, dat ik niet meer naar Zweinstein kan. En ik vind het ook raar dat Remus het heeft uitgemaakt." "Dat vind ik inderdaad ook een beetje apart," zucht Lily. "Maar wat heftig allemaal. Je weet dat je dit best had kunnen vertellen hè?" "Ja, ik weet dat wel. Maar ik wist gewoon niet zo goed hoe enzo." Ik zucht. Een leven met geheimen is helemaal niet leuk. En dat is waarom vriendschap zo belangrijk is. Je hoeft het niet alleen te doen.

A/N: ik heb VAKANTIEE!!