HUYSUZ ADAM #wattys

Bölüm 24: "Dayan Zeynep"

Ali arabayı çalıştırdı. İçinden artık normal hayatıma döneceğim diye geçiriyordu.Zeynep ise ne yapacağını düşünüyordu.Bir müddet sessizce yolculuklarına devam ettiler. Ali hala kendini kandırılmış hissediyor, Zeynep'e olan öfkesi zamanla daha da artıyordu.

Zeynep ise belkide hayatında ilk defa bu kadar uzun yolculuğa çıkmanın verdiği sersemlikle camdan dışarıya bakıyor hızlıca yanından geçtikleri ağaçları yeşil çizgiler gibi görüyordu.İçinde yeni başlayacağı hayata dair bilinmemezliğin verdiği korku da zaman geçtikçe artıyordu.

Artık yavaş yavaş hava kararmaya başlamıştı. Ali araba kullanmaktan yorulmuş, dinlenmek üzere bir mola yerinde durmuştu.Zeynep oturmaktan sızlayan dizlerini biraz açmak için arabadan inmiş ve ayağa kalktıktan bir müddet sonra ne kadar acıktığını farketmişti.Elini yüzünü yıkamak içi lavaboya gitti. Aynada kendine baktı. Bitkin görünüyordu.''Dayan Zeynep '' dedi kendine ''Biraz daha dayan''...

Ali de öte yandan acıktığını farketmişti. Arabadan inip uzaklaşmakta olan Zeynep'e bakıyordu.İçinden şimdi onu burada bırakıp gitsem diye geçirdi. Ancak yapamıyordu. İçinde ona karşı hala merhameti vardı ve bu duygudan nefret ediyordu. Onu her zaman yanıltmış yenilgiye uğratmıştı.Bunları düşünmekten daralan Ali arabadan indi. Cebinden çıkardığı sigarasından bir dal aldı ve yaktı. Düşünceli düşünceli içmeye başladı.İstanbul'a varır varmaz Zeynep'i başından def mi edecekti.Peki ya Zeynep'in annesinin söyledikleri ne olacaktı.''Hiç '' dedi Ali sesli sesli. ''Beni ilgilendirmez bu oyun da kızının fikriydi.'' Biraz sonra Zeynep'i kendisine doğru gelirken gördü. Normalde kıpkırmızı olan dudakları solmuş benzi sararmıştı. Biraz daha rüzgar uçsa sanki ayakları yerden kesilecekti. Bakıyordu Ali.Zeynep de gözlerini ona dikmiş biraz daha telaşla ve hızlı adımlarla yürüyordu. Yanına geldiğinde Ali artık dayanamayıp:

-Hadi gel bir şeyler yiyelim.Acıktık. dedi.Zeynep ise parasını hesaplı kullanması gerektiğini düşünerek:

-E şey.. Ben çok acıkmadım aslında sen karnını doyur gel ben arabada bekleyeyim dedi.

Ali çatık kaşlarını daha da çatarak:

-Bir kere de itiraz etme Zeynep! Yürü dedim hadi! diyerek onu önüne katıp restoranta doğru yürüdü.

Masaya oturur oturmaz garson geldi ve Ali siparişlerini sıraladı arka arkaya. Şimdi tıpkı Beyaz Evde olduğu gibi karşı karşıya oturuyorlardı.Yine hiç konuşmadılar.Göz göze dahi gelmediler.Biraz sonra Ali'nin arka masasına bir aile oturdu.3kişilik tatlı bir aileydi. Minik sarışın bir kızları da vardı. Alinin tam arkasındaki sandelyede çoçuk sandalyenin sırt kısmına tutunarak masaya arkası dönül bir biçimde duruyordu. Zeyneple göz göze geldiler. Zeynep'e mütemadiyen bakıyordu bu minik kız çocuğu. Zeynep ise onu farketmişti.Çok tatlı bir çocuk diye geçirdi içinden ve elinde olmadan gülümsedi.Ali ise mimiğinin değiştiğini farketti ve baktı ona. Neden bana gülümseyerek bakıyor diye içinden geçirdi. Ama ona bakmaktan da kendini alamıyordu.Biraz bu soluk benizdeki bu şefkatli gülümsemeyi izledi. Ardından toparlanıp yine sert bir şekilde

-Hayırdır,niye böyle bakıyorsun bana dedi. Zeynep ise şaşırmış biraz da utanmıştı.Kendisine baktığını zanneden Aliye kaşları ile çocuğu işaret etti. Ali hafifçe arkası dönüp hiç mimiğini değiştirmeden çocuğa baktı.Zavallı bebek Ali'den korkup ağlamaya başladı.Ali afallamıştı.Zeynep ise içinden '' Çocuk da haklı benim bile görünce ağlayasım geliyor napsın yavrucak'' dedi.Ali kafasını hızlıca önüne çevirip şaşkınlıkla Zeynep'e baktı.Zeynep ise gülmemek için kendini zor tutuyordu.Ali de bu duruma gülmek istemişti. Ancak pek adeti olmadığı için kendini tuttu. Nihayet yemekleri gelmişti. Zeynep Ali'den çekinse de yemeğini yemiş ve ısınmıştı. Hesap geldiği sırada ise çantasından yemeğin parasını çıkarmış,garsona uzatmıştı ancak garson:
-Yenge Hanım, bırak da abimiz ödesin. Diye hadsizlik edince:
- Hayır lütfen buradan alın. Diye ısrar ettiği sırada Ali garsona hesaptan daha fazla bir miktar parayi uzatarak ayağa kalktı. Zeynep de peşinden gitmeye mecbur kaldı ancak kötü kötü garsona bakmayı da ihmal etmedi. Oradan çıktıklarında Ali arkasını dönüp Zeynep'e:
- Bir daha sakın benim yanımda hesap ödemeye falan kalkışma dedi.Zeynep ise emirler yagdirarak konuşan bu adama daha fazla sessiz kalmak istemeyerek :
- Bir daha birlikte yemek yemek zorunda kalacağımızı sanmıyorum. O yüzden bunu aklımda tutmak zorunda değilim. diyerek yoluna devam etti.Ali ise yine ağzının payını almış bir şekilde arabaya doğru devam etti. Ne diyebilirdi ki haklıydı onunla geçirdiği belki son saatlerdi bunlar.