HUYSUZ ADAM #wattys

Bölüm 33: "Sabah Namazı"

MERHABA ARKADAŞLAR ÇOKTANDIR ZEYNEP'İN DİLİNDEN BÖLÜM ATMADIĞIMI FARKETTİM BU BÖLÜM ZEYNEP'DEN... KEYİFLİ OKUMALAR.
***

Sabaha karşı sağ tarafımda bir sıcaklık hissettim. Hafif gözlerimi açıp baktığımda Ali'yi yanımda uyuduğunu görünce sıçradım. Ali ise hemen gözlerini açıp bana baktı. Ve kısık bir sesle :
- Babam namaza kalktı hafifçe kapıyı aralayıp bize baktı o yüzden yattım buraya. Bir yerine geçsin tekrar yerime gideceğim dedi. Ne diyeceğimi bilemedim. Bu kanepe oldukça dardı. Dipdibe uyuyorduk resmen. Çok garipti ama onun yanında kendimi güvende hissediyorum. Her ne kadar beni kırsa da içimde bir yerlerde onu sürekli affeden bir şey var. Yavaşça arkamı dönüp yüzüne bakıyordum şimdi. Bir heykel gibi sırt üstü yatmış uyuyordu. Kabarıp inen göğsü olmasa onun bir mumya heykel olduğu düşünülebilirdi. Ne vardı bu adamın aklında kalbinde? İyi miydi kötü mü ? Merhametli mi acımasız mı?Hem neden hiç gülmezdi ki ya da gülse neye gülerdi? Düşündü durdu Zeynep. Ona bakmak hoşuna gidiyordu Zeynep'in. Ama gitmemeliydi engel olmalıydı kendine yoksa yoksa sonu gelmezdi bu işin. Bunları düşünürken gözleri usul usul kapanmıştı.
***
Kapının tıklanma sesine uyandım. Ayşe ablaydı kapıyı çalan. "Zeynep Ali hadi gelin çocuklar kahvaltınızı hazırladım bak okula geç kalacaksınız."Gözlerimi aralığımda aman Allahım ne yapmıştım ben böyle. Alinin göğsünde uyandım resmen. Acaba uyanmış mıydı? Saçlarım da açıktı kesin yüzüne gözüne batıyordur şimdi. Minik minik hareketlerle kalkmaya çalıştım kafamı kaldırdığım son hamlede onun simsiyah gözleriyle karşılaştım ve aniden toparlandım.
- Şey ben ... ben uyurken olmuş. Kusura bakma. Dedim. Kendisi doğrulurken yüzündeki o ketum ifadeyle: "Bir daha olmasın." dedi. Deli edecekti bu adam beni sanki bilerek yaptım. Hoş kesin mahsus yaptığımı düşünüyordur da. Tek hamlede kalktı yattığı yerden. Bende arkasından tabi sabahlığımı giyip lavaboya gittim. Sonra tekrar odaya gelip üzerimi giyindim. Bugün köyü renk kotumu üzerine de geçen gün aldığım buz mavisi bluzumu giyip saçlarımı yarım bağladım. Sonra da yemek masasına doğru ilerledim. Ayşe abla her şeyi hazırlamıştı.
-Ayşe abla neden zahmet ettin ben hazırladım. Hiç olmadı böyle ,
- Aaa olur mu kızım benim işim bu askolsun hadi hemen bir şeyler yiyinde okulunuza gidin.
- Benim pek iştahım yok aslında çay içsem sadece dedim biraz nazlanarak.
- Hayır efendim olmaz kendime hedef koydum geri memlekete dönene kadar sana 5 kilo aldıracağım. Annene ne derim yoksa ben .
Ayşe abla böyle diyince biraz güldüm. Sonra da duygulandım. Henüz kimsenin masaya gelmeyisini de fırsat bilip usul usul:
- Annem nasıl Ayşe abla görüyor musun onu hiç?
- Valla kızım bu Aziz Beyim var ya melek gibi bir adam.Sen İstanbula geleli haftada en az iki kere beni yollar annenin yanına işlerine yardimci olması için kahyayı gönderir. Annen çok çok iyi sen hiç meraklanma.
- Çok çok sağol Ayşe abla. Gerçekten Aziz Bey melek gibi biri.
- Babaaa dedi Ayşe abla gülerek düzeltti beni. Bu sırada evin diğer fertleri de masaya toplandı gunaydınlaşma faslından sonra Aziz Bey :
- Kızım yine zahmet verdik sana baksana kahvaltı hazırlamışsın.
- Ayşe abla hazırlamış Efendim. Çok sağolsun dedim. Aziz Bey kaslarının altından bana bakarak Ali'ye:
- Alii
-Efendim baba.
- Şu karına söyle bana baba desin artık alınıyorum valla. Dedi. Ben hemen atladım
- Aşkolsun efendim niye bana söylemiyorsunuz da gıyabımda konuşuyorsunuz.
- Seni böyle fırçalamaya kıyamıyorum da ondan güzel kızım benim . Bu hergele alışıktır dedi. Masada herkes gülmeye başladı. Sonra Aziz baba Aliye dönüp
- Ne diyorsun diyecek mi karın bana baba ?
Ali göz ucuyla bana bakıp gözlerini çekti ve Aziz Beye dönüp:
- Alışacaktır baba. Dedi. Sonra Aziz Bey
- Yav alışmak demişken bu evden hiç ezanı duymuyorum. Alışamadım ben bu evine senin yav. Yine kazaya kalmış benim sabah namazı dedi.Beynimden vurulmuşa dönmüştüm. Aliyi ise bir öksürük tuttu nedense.
Hani Aziz Bey sabah namazına kalkmıştı der gibi Aliye baktım Alinin ise dudakları sola doğru kaymıştı. Ne yani Ali gülüyor muydu şimdi ?