Μαζί

Κεφάλαιο 8

Περνάνε οι μέρες. Σε λίγες μέρες μπαίνει κι ο νέος χρόνος. Με την οικογένειά μου πραγματοποιησαμε ένα σύντομο ταξίδι ως τα Γιάννενα, όπου μένει η θεία μου, η αδερφή της μαμάς μου. Έμενε μόνη οπότε κάναμε όλοι μαζί Χριστούγεννα. Ήταν μια καλή ευκαιρία απόδρασης. Μου άρεσε πολύ εκεί. Θυμάμαι από χρόνια, κάθε φορά που μου δινόταν η ευκαιρία πήγαινα να την δω. Πάντα περνούσα καλά μαζί της.
Ήταν πολύ νεώτερη από την μαμά μου. Ήταν πάντα κοντά μας και μαζί της έχω τις καλύτερες αναμνήσεις.

Το διαβασμα βέβαια συνεχίστηκε ακόμη και αυτές τις μέρες. Όχι τόσο πολύ όσο τις απλές μέρες αλλά τουλάχιστον δεν σταμάτησε. Δεν θέλω να βγάλω και 19.000 μόρια γιατί δεν σκοπεύω να περάσω σε καμιά υψηλή σχολή. Θέλω όμως να βγάλω ικανοποιητικα μόρια ώστε να καταφέρω να περάσω στη σχολή που θέλω. Και τι είναι αυτό που θέλω; Δεν ξέρω ακριβώς. Ίσως όμως μου αρέσουν περισσότερο οι σχολές Φιλολογίας ή αρχαιολογίας. Θα το δούμε όμως. Πρώτα πρέπει να γράψουμε καλά και τα υπόλοιπα θα έρθουν από μόνα τους.

Με την Ηλιάνα μιλάμε συνεχώς. Δεν την βλέπω καθημερινά αλλά όποτε προλαβαίνουμε. Σήμερα κανονισαμε να πάμε το απόγευμα στο free. Έτσι δεν θα χρειαστεί να κατέβουμε και στο κέντρο. Το Free είναι μια καφετέρια που έχει ανοίξει στη γειτονιά μας. Είναι πολύ κοντά στο σχολείο μας οπότε έχει γίνει μαθητικό στέκι. Εκεί πηγαίνουμε συνήθως όταν τελειώνουμε νωρίτερα το σχολείο. Υπάρχουν δύο ομάδες ατόμων: αυτοί που διαβάζουν και παίρνουν συμβουλές και σχετικές σημειώσεις από άλλους που διαβάζουν και αυτοί που παρακολουθουν αθλητικά από τις τεράστιες οθόνες που υπάρχουν σε τρεις πλευρές του μαγαζιού και μιλάνε για αυτά.
Για εμάς όμως που μένουμε σε αυτή την γειτονιά, το μαγαζί αυτό αποτελεί στέκι και τις εξωσχολικες ώρες.

Η ώρα είναι 7 και είμαι ήδη έτοιμη. Η Ηλιάνα μου στέλνει μήνυμα και αμέσως κατεβαίνω. Βγαίνω στον δρόμο. Μόλις έφτασε. Την χαιρετώ με μια αγκαλιά.

"Καλώς μας ήρθες." Μου χαμογέλασε. Τελευταία φορά που με είδε ήταν πριν φύγω για Γιάννενα
"Καλώς σας βρήκα." Είπα και αρχίσαμε να πηγαίνουμε προς το Free
"Πώς τα πέρασες;" ρώτησε
"Ωραία ήταν. Ξέρεις πόσο μου αρέσει να πηγαίνω εκεί." Απάντησα
"Ξέρω. Άντε να τελειώσουμε με τις πανελλήνιες να πάμε και μαζί." Λέει και συμφωνώ.

Μπαίνουμε στο στέκι μας και κατευθείαν εντοπίζουμε στο μεγαλύτερο τραπέζι στη γωνία του μαγαζιού τον Διονύση με τον Χάρη, τον Φώτη και δύο ακόμη παιδιά να παίζουν τιτσου. Καθόμαστε κι εμείς σε ένα τραπέζι. Ο Διονύσης έχει καρφώσει ξανά το βλέμμα του πάνω στην Ηλιάνα και αγνοεί εντελώς το παιχνίδι με αποτέλεσμα οι υπόλοιποι να τον "μαλώνουν" αφού δεν είναι καλός συμπαίκτης.

"Όλα τα χαμε Χριστουγεννιατικα αυτοί μας έλειπαν." Είπε η Ηλιάνα από την πρώτη κιόλας στιγμή που τους κατάλαβε
"Μην γίνεσαι κακιά. Συνέχεια εσένα κοιτάζει ο γλυκούλης." Της λέω κι εκείνη γυρίζει ελαφρώς την πλάτη της και κοιτάει προς την μεριά του. Εκείνος στρέφεται απότομα προς τα χαρτιά
"Ρε φίλε να σου πω κάτι; Με έχει κουράσει όλη αυτή η συμπεριφορά του. Την μια είναι έτσι και την άλλη αλλιώς. Την μια είναι τόσο τρυφερός και με πλησιάζει και την άλλη σαν να μην έχει γίνει τίποτα κάθεται με κοιτάζει σαν άγνωστη. Μπορεί να με κοιταζει με αυτό το υπέροχο βλέμμα αλλά ρε Αγγελίνο μου αλήθεια δεν μου φτάνει μόνο αυτό." Λέει και την καταλαβαίνω απόλυτα.
"Αυτή η συμπεριφοράς πραγματικά μπορεί να τρελάνει άνθρωπο." Λέω
"Στην προκειμένη περίπτωση εμένα. Ξέρεις τι είπε στην Νίκη που μίλησαν στον φροντιστήριο; Της είπε ότι θέλει αλλά υπάρχουν άλλοι λόγοι που δεν κάνει κίνηση. Τι λόγοι καλέ μου άνθρωπε; Θέλει να πει και σε εμάς να μην τρελαινομαστε;" λεει χαμηλόφωνα μα φανερά εκνευρισμένη
"Ηρέμησε σε παρακαλώ. Αυτοί οι λόγοι μπορεί να μην αφορούν απαραίτητα αυτόν αλλά να τον επηρεάζουν." Εξηγώ
"Εγώ πιστεύω ότι όταν θες κάτι πολύ, τα καταφέρνεις. Ή τουλάχιστον του εξηγείς τους λόγους και βρίσκετε μια λύση παρέα. Με το να κάθεται να κοιτάζει δεν γίνεται απολύτως τίποτα." Λέει με τον ίδιο θυμό. Αυτή η οργή που έχει μέσα της είναι η κούραση από την υπομονή που έκανε τόσους μήνες.

Όταν φύγαμε από εκεί πήγαμε στο σπίτι μου. Η μαμά είχε φτιάξει πίτσα να φάμε. Καθίσαμε αρκετή ώρα και Συζητήσαμε. Μου άνοιξε ξανά την ψυχή της για αυτό το θέμα. Ειχε αρχίσει να την πληγώνει όλο αυτό αλλά κι εγώ δεν μπορούσα πια να κάνω τίποτα για αυτό το θέμα.

Δύο μέρες αργότερα, μαζευτήκαμε στο σπίτι μας όλοι μαζί. Ηρθαν οι θειοι και οι θείες με τις οικογένειές τους, διάφοροι Φίλοι και φυσικά η Ηλιάνα με τους γονείς της. Φάγαμε, ήπιαμε χορέψαμε, χαρήκαμε πραγματικά και μέσα σε αυτό το θαυμάσιο κλίμα, αλλάξαμε το χρόνο. Το νέο έτος μας βρήκε ενωμένους κι αγκαλιασμενους. Περισσότερο από όλα ευχαριστήθηκα την κολλητή μου αυτή την μέρα. Για τον Διονύση δεν μιλήσαμε καθόλου. Την ζήσαμε αυτή την βραδιά. Δεν ξέρουμε τι θα μας φέρει ο χρόνος που ήρθε ούτε σε τι κατάσταση θα είμαστε σε έναν χρόνο από τώρα. Ελπίζουμε όμως στο καλύτερο. Καλή χρονιά!