Μαζί

Κεφάλαιο 11

"Δεν θα έρθει απόψε." Είπε η Ηλιάνα
"Ποιος δεν θα έρθει;" ρώτησα
"Ο Διονύσης. Το συζητούσαν στην τάξη σήμερα." Απάντησε
"Κανένας από αυτούς δεν θα έρθει;" ρώτησα
"Όχι. Μόνο αυτός θα λείπει. Οι άλλοι θα έρθουν κανονικά. Ακόμη κι ο Χάρης." Απάντησε
"Μήπως θέλει να κάνει εντύπωση;"αναρωτήθηκα
"Γιατί όλος ο κόσμος με τον Διονύση ασχολείται."Είπε ειρωνικά
"Να σου πω πάντως την αλήθεια κι εγώ ψιλοβαριεμαι να πάω." Είπα
"Θες να μην πάμε καθόλου;" ρώτησε
"Θα πάμε για λίγο, ίσα ίσα να βγάλουμε την υποχρέωση και θα φύγουμε." Απάντησα
"Τι λέτε εσείς εδω;" ρώτησαν ο Λάμπρος και ο Μάνος, οι φίλοι μας με τους οποίους θα πηγαίναμε
"Για το βράδυ." Απάντησα
"Ελπίζω να μας βάλουν σε καλό τραπέζι γιατί θα φέρω και το μωρό" Είπε ο Μάνος κλείνοντας το μάτι
"Τι λέει;" απορησε η Ηλιάνα
"Ο Μάνος θα έρθει με την κοπέλα του απόψε." Αποκάλυψα στην υπόλοιπη παρέα
"Μπράβο παιχταρά μου." Είπε ο Λάμπρος
"Αγγελίνα μόνο εμείς θα είμαστε μόνες απόψε." Είπε η Ηλιάνα
"Δεν θέλω ηττοπάθειες." Είπα
"Τουλάχιστον ο Διονύσης, δεν θα έρθει." Είπε.

Ειχε δίκιο. Το βράδυ μετά το μάθημα ετοιμαστηκαμε και πήγαμε στην μουσική σκηνή που θα γινόταν η χοροεσπεριδα. Ήταν όλοι εκεί εκτός από τον Διονύση. Ο Χάρης βοηθούσε με τα τραπέζια. Οι δύο άλλοι της παρέας, που τους είχαμε και ηγετικές μορφές στο 15μελες, κρατούσαν το ταμείο. Καθίσαμε λοιπόν κι εμείς στο τραπέζι μας. Παραγγειλαμε να πιούμε και σε λίγη ώρα άρχισε και η ορχήστρα να παίζει.

Ο Μάνος είχε πιάσει μια γωνία με την κοπέλα του. Ο Λάμπρος έκανε live στο ινστα που έδειχνε πόσο καλά περνάει. Η Ηλιάνα έκλαιγε την μοίρα της σιωπηλά βέβαια για να μην μας καταλάβει κι ο κόσμος γύρω. Εμένα με είχαν βάλει να κάνω τις δημόσιες σχέσεις. Ήταν κάτι το οποίο έκανα πάντα. Περνούσα από κάθε τραπέζι και ρωτούσα αν περνούν καλά ή αν τους λείπει κάτι. Η μουσική ήταν υπέροχη με αρκετά γνωστά τραγούδια. Όλοι έδειχναν να περνάνε καλά. Ακόμη και η Ηλιάνα.

"Κοίτα λίγο τον Χάρη, κούκλος δεν είναι;" την ρώτησα όσο χορεύαμε
"Ο Παινέσης είναι κούκλος; Αγγελίνα πόσο έχεις πιει;" ρώτησε γελώντας
"Δεν ήπια πολύ ρε. Δες τον λίγο." Είπα και κοίταξε προς το μέρος του
"Ααα όντως σήμερα έβαλε και παντελόνι, έβγαλε τις φόρμες από πάνω του, φόρεσε και καλό μπλουζάκι πόλο, έφτιαξε και το μαλλάκι. Μπράβο μπράβο. Φαίνεται ότι και πιο ψηλός έτσι." Είπε χαμογελώντας
"Είδες που είχα δίκιο;" είπα
"Να σε ρωτήσω κάτι άλλο τώρα; Γιατί συζητάμε για τον Χάρη και γιατί ο Χάρης κοιτάει συνέχεια προς το μέρος μας;" ρώτησε
"Αλήθεια κοιτάει προς τα εδώ;" ρώτησα
"Τι νομίζεις δεν κατάλαβα τα βλέμματα που ανταλλαζετε;" ρώτησε
"Δολοφονικα είναι που δεν έφερε τον φίλο του." Απάντησα
"Μάλιστα μάλιστα." Απάντησε κοιτώντας με σαν να μην έχει πειστεί

Είχαν περάσει ώρες και ο χορός είχε ανάψει. Ίσως έφταιγαν τα τόσα μπουκάλια που είχαν περάσει από τα τραπέζια μας. Όλοι ήταν στην σκηνή και χόρευαν. Κάποια στιγμή χτυπάει το τηλέφωνο και βγαίνω από το μαγαζί για να μιλήσω. Ήταν ο μπαμπάς. Του είπα σε πόση ώρα να έρθει να με πάρει και το έκλεισα. Λίγο πριν μπω μέσα είδα τον Χάρη να με πλησιάζει.

"Αγάπη μου." Είπε και έπεσε να με αγκάλιασε. Εγώ γουρλωσα τα μάτια μου και έκανα βήματα προς τα πίσω.

"Χάρη πόσο έχεις πιει;" ρώτησα
"Πάρα πολύ." Είπε μες την μέθη του
"Να πίνεις ξέρεις. Να φέρνεις τον φίλο σου όμως όχι. Ξέρεις ότι πάλι στεναχωτήθηκε η Ηλιάνα. Μπορεί να δείχνει καλά αλλά μέσα της..." είπα
"Σσσσς νόμιζε κι εκείνος πώς δεν θα έρθει. Δεν συνηθίζει κιόλας να έρχεται σε τέτοια μαγαζιά." Είπε
"Καλά καλά. Πάω μέσα." Είπα κι έκανα να φύγω
"Φιλάκι;" ρώτησε και έφερε κοντά το κεφάλι του
"Όχι τόσο οινόπνευμα..." είπα και τον έσπρωξα. Μπήκα ξανά στο μαγαζί και συνεχίσαμε την διασκέδασή μας.