Μαζί

Κεφάλαιο 49

Χάρης

Όταν επιστρέψαμε στα Γιάννενα, μπήκαμε και πάλι στο πρόγραμμά μας. Πανεπιστήμιο και δουλειά. Τώρα όμως δεν έχουμε την πίεση των ετοιμασιων. Επίσης η μικρή Αθηνά έχει ηρεμήσει πάρα πολύ μετά την βάπτιση. Κάθεται μόνη της μέσα στην κούνια και παίζει ήσυχη. Δεν παραπονιέται παρά μόνο όταν της φταίει κάτι. Έτσι λοιπόν μπορούμε κι εμείς να διαβάζουμε πιο εύκολα.
Τώρα πλησιάζει η δεύτερη εξεταστική. Διαβάζουμε πολύ και οι δύο. Στην προηγούμενη εξεταστική παραδόξως περάσαμε όλα τα μαθήματα. Δεν το περιμέναμε αυτό καθώς ήταν δύο μήνες μετά την γέννηση της μικρής και ήταν πολύ δύσκολη περίοδος. Είχαμε βέβαια και την βοήθεια της μαμάς μου. Τώρα θα έρθει η κυρία Αφροδίτη, η μαμά της Αγγελίνας. Η παρουσία τους μας βοηθάει γιατί μας βοηθούν και με το σπίτι, φτιάχνουν ένα φαγητό αλλά προσέχουν και την Αθηνά.

Αγγελίνα

Αυτές οι δύο εβδομάδες της εξεταστικής ήταν πραγματικά εξαντλητικες. Ευτυχώς που δεν είχαμε επιπλέον μάθημα από προηγούμενο εξάμηνο. Αν και η μαμά μου ήρθε στα Γιάννενα να βοηθήσει, γίνονταν αρκετή φασαρία στο σπίτι, οπότε την στείλαμε πίσω μαζί με την μικρή. Έτσι θα βολευτεί καλύτερα κι εκείνη αφού θα είναι στον χώρο της και θα μπορεί να κάνει άνετα τις δουλειές της. Η Αθηνά έκλαψε λιγάκι όταν μας αποχωριστηκε αλλά τελικά κάθισε με την γιαγιά της. Για μιάμιση εβδομάδα ήταν εξάλλου. Κάθε μέρα μιλούσαμε πολλές φορές στο τηλέφωνο και γιατί ανησυχουσαμε αλλά και για να δούμε αν χρειάζονται κάτι.
Σήμερα δώσαμε και το τελευταίο μάθημα στο οποίο δεν τα πήγα καθόλου καλά. Έχουν βγει ήδη τα αποτελέσματα του πρώτου μαθήματος. Πριν ακόμη δω τον βαθμό μου, συναντώ τον Χάρη.

"Πώς τα πήγαμε σήμερα;" ρώτησε
"Χάλια. Αν θα το περάσω θα είναι από θαύμα." Απάντησα
"Γιατί έτσι; Αφού διάβασες." Είπε
"Τέλος πάντων. Εσύ πως τα πήγες;" ρώτησα
"Εγώ τα πήγα πολύ καλά. Ήταν το αγαπημένο μου μάθημα άλλωστε." Εξήγησε
"Βγήκαν τα αποτελέσματα των πρώτων μαθημάτων." Είπα
"Το ξερω. Με 6 πέρασα." Είπε
"Αφού δεν κοπηκες, καλά είναι." Είπα
"Εσύ το πέρασες;" ρώτησα
"Από ότι βλέπω, το πέρασα με 8." Απάντησα
"Μπράβο αγάπη μου. Η Δάφνη;" ρώτησε
"Η Δάφνη ακόμη γράφει." Είπα
"Θα την περιμένουμε;" ρώτησε
"Όχι. Έχει κάποια άλλη δουλειά τώρα. Θα την δούμε όμως το απόγευμα." Είπα
"Εντάξει." Είπε μπήκαμε στο αυτοκίνητο και φύγαμε από το πανεπιστήμιο.

Πήγαμε στο σπίτι. Η αλήθεια είναι πως με το διάβασμα τις τελευταίες μέρες ούτε ξεκουραζομασταν ούτε βλέπαμε καλά καλά ο ένας τον άλλον. Αποφασίσαμε λοιπόν να καθίσουμε μέσα σήμερα.