Μαζί

Κεφάλαιο 32

Χάρης
Φεύγοντας από τον γιατρό, περάσαμε από το supermarket. Αφού φέραμε πολλές βόλτες μέσα στους διαδρόμους του, καταλήξαμε μπροστά στο κρεοπωλείο. Παίρναμε συχνά κρέατα από εκεί αφού ήταν φρέσκα και πολύ γευστικά. Ακόμη δεν είχαμε βρει τι θα φτιάχναμε να φάμε.

"Τελικά τι θα φάμε;" ρώτησα
"Να φτιάξω μακαρόνια με κιμά;" ρώτησε
"Αυτό ξέρω κι εγώ να το φτιάχνω πλέον." Είπα γελώντας
"Σωστά... Να φτιάξω παστίτσιο;" ρώτησε
"Μπα... Θα ψηθείς τόσες ώρες στην κουζίνα." Είπα
"Σωστά. Θα κάνω κοκκινιστό." Είπε
"Ξέρεις;" ρώτησα με απορία
"Θα πάρω τηλέφωνο την μαμά μου και θα μου πει." Είπε και παρήγγειλε το κρέας στον χασάπη.

Πήραμε μερικά λαχανικά για σαλάτα και κάποια φρούτα για να φάμε αλλά και πορτοκάλια για φρέσκο φυσικό χυμό. Πήραμε επίσης κάτι απορρυπαντικά και χαρτικά για το σπίτι. Αφού τελειώσαμε τα ψώνια πήγαμε προς το σπίτι.

"Λοιπόν Αγγελίνα, αφήνω τα πράγματα και πετάγομαι να πάρω ψωμί που ξεχάσαμε να πάρουμε και κάποια άλλα πραγματάκια." Είπα
"Εντάξει πήγαινε. Εγώ θα φτιάξω το φαγητό και θα διαβάσω λίγο." Είπε
"Εντάξει. Αν έχουμε ξεχάσει κάτι πάρε με τηλέφωνο." Είπα
"Εντάξει." Είπε κι έφυγα από το σπίτι. Ήξερα ακριβώς τι έπρεπε να κάνω. Ήταν κάτι που περίμενα πολύ καιρό, πρώτα όμως έπρεπε να μάθω το φύλο του μωρού μας.

Πήγα λοιπόν σε ένα κεντρικό κατάστημα με παιχνίδια και βρεφικά είδη. Διάλεξα να αγοράσω ένα υπέροχο και μαλακό λευκό αρκουδάκι με ροζ αυτιά και πατούσες και έναν φούξια φιόγκο στο λαιμό. Πήρα επίσης το πρώτο λεύκωμα του μωρού το οποίο σήμερα κιόλας πρέπει να αρχίσουμε να γράφουμε. Όταν έφυγα από εκεί πέρασα από ένα ζαχαροπλαστειο και πήρα τα αγαπημένα μας γλυκά για να γιορτάσουμε την αποκάλυψη. Τέλος, πήρα και ψωμί από τον φούρνο, που ήταν η κύρια δουλειά για την οποία είχα βγει. Πριν ανέβω στο σπίτι, έκοψα μερικά λουλούδια από τον δίπλα κήπο για την αγαπημένη μου.

Μπήκα στο σπίτι.
"Αγάπη, γύρισα." Είπα
"Τι κουβαλάς εκεί;" ρώτησε ενώ καθόταν στο τραπέζι και μπροστά της είχε βιβλία και σημειώσεις
"Αυτά είναι για εσένα βαλτα σε ένα βάζο." Είπα κι έδωσα τα λουλούδια
"Φέρε και το ψωμί." Είπε και το άφησε στον πάγκο. Έβαλα τα γλυκά στο ψυγείο
"Αυτό είναι για την μικρή μας." Είπα χαμογελώντας
"Αλήθεια;" ρώτησε και δεν μπορούσα να καταλάβω πως νιώθει.
"Ναι. Είπα να της πάρω το πρώτο της δώρο." Είπα
"Εντάξει. Θα το ανοίξουμε όμως μετά το φαγητό." Μου χαμογέλασε και το πήγε στο υπνοδωμάτιο
"Τι διαβάζεις;" ρώτησα αφού δεν καταλάβαινα και πολλά από τις σημειώσεις
"Φιλοσοφία." Είπε
"Χαρά στο κουράγιο σου." Είπα και γέλασε
"Μαγείρεψα." Είπε χαρούμενη
"Δεν ξέρω από γεύση πώς θα είναι πάντως μυρίζει υπέροχα." Είπα
"Κάτσε να τελειώσω και θα βγάλω να φάμε." Είπε
"Νωρίς είναι ακόμη. Πάω να διαβάσω κι εγώ τίποτα και τρώμε αργότερα." Είπα και την άφησα μόνη

Είχαν περάσει σχεδόν δύο ώρες όταν έκλεισα τα βιβλία μου και ξαναπηγα στην κουζίνα. Η Αγγελίνα είχε κλείσει τα βιβλία της κι έστρωνε το τραπέζι. Άρχισα να κόβω σαλάτα. Εκείνη έβγαλε κρέας και ρύζι στα πιάτα. Τα έβαλε στο τραπέζι και καθίσαμε κι εμείς για να φάμε. Κάναμε προσοχή κι έπειτα αρχίσαμε.

"Πώς σου φαίνεται;" ρώτησε αμέσως μόλις έφαγα την πρώτη μπουκιά
"Δεν το κατάπια ακόμη." Είπα γελώντας
"Άντε, θέλω να ακούσω την γνώμη σου." Είπε με ανυπομονησία
"Χμμ είναι πολύ ζουμερό και το κρέας αρκετά τρυφερό." Είπα
"Μήπως το έχω κρατήσει από αλάτι;" ρώτησε
"Το αλάτι και τα μπαχαρικά είναι τόσο όσο θα έπρεπε να είναι." Είπα
"Ρε σταμάτα να μιλάς σαν γευσιγνωστης και μίλα σοβαρά." Είπε
"Πολύ ωραίο είναι Αγγελίνα μου. Μπράβο" Είπα
"Τουλάχιστον η μικρή μας δεν θα πεινάσει." Είπε
"Αγάπη μου, μην ανησυχείς για την μικρούλα μας." Είπα και της έπιασα το χέρι
"Απλά ώρες ώρες με πιάνει όλη αυτή η αγωνιά." Είπε
"Λογικό είναι." Είπα αλλά συνεχίσαμε το γεύμα μας

"Μήπως οι γυναίκες μου θέλουν ένα γλυκάκι;" ρώτησα βγάζοντας το κουτί με τα γλυκά από το ψυγείο
"Μα μόλις φάγαμε" Είπε
"Είναι τα αγαπημένα μας." Είπα κι άνοιξα το κουτί
"Γιατί μου το κάνεις αυτό. Φέρε κουτάλια." Είπε αφού τελείωνε το πλύσιμο των πιάτων

"Στην κόρη μου αρέσουν αυτά τα γλυκάκια;" ρώτησα
"Στην κόρη σου αρέσουν τα πάντα σε αυτή την φάση." Είπε
"Αυτό είναι πολύ ευχάριστο." Είπα
"Τρώω όλη την ώρα και βλέπεις πως έχω γίνει." Είπε
"Βρε Αγγελίνα μου μόνο κοιλιά έχεις κι αυτό είναι λογικό αφού μπαίνουμε στον 7ο." Είπα
"Περνάει πολύ γρήγορα ο καιρός." Διαπίστωσε
"Κι από δω και πέρα θα περάσει ακόμη πιο γρήγορα." Είπα κι εκείνη κούνησε θετικά το κεφάλι.