Μαζί

Κεφάλαιο 21

Χάρης

Αυτές τις μέρες πιεστηκαμε πολύ με το διάβασμα και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην δω καθόλου την Αγγελίνα. Το χειρότερο ήταν ότι ο πατέρας μου με κρατούσε πολλές ώρες στο φροντιστήριο αλλά ακόμη και στο σπίτι γινόταν κάτι αντίστοιχο. Πολύ διάβασμα. Δεν πιστεύει ιδιαίτερα σε εμένα μάλλον. Σύντομα όμως τελειώνουν τα βάσανά μας αφού δίνουμε το τελευταίο μάθημα και τελειώνουμε.

Αυτό όμως ίσως έχει και κάποια μείον. Τόσο καιρό έβρισκα δικαιολογία με το διάβασμα και κατάφερνα να ξεφεύγω από τους φίλους μου και να περνάω αρκετό χρόνο με την Αγγελίνα, η οποία ακόμη δεν θέλει να μάθει κανείς για εμάς τους δύο.
Ήδη χθες είχαμε μια συζήτηση με τον Διονύση και τον  Φώτη σχετικά με τις καλοκαιρινές μας διακοπές. Εκείνοι επιμένουν να πάμε όλοι μαζί διακοπές κάπου στο Αιγαίο αλλά εγώ πραγματικά δεν θέλω να αφήσω μόνη την Αγγελίνα για πολλές μέρες κι ούτε να πάω τόσο μακριά, οπότε διαφωνώ συνεχώς με τους δύο φίλους μου οι οποίοι συνεχώς θυμώνουν μαζί μου.

Αφού τελείωσα και με την Χημεία, περίμενα έξω από το σχολείο τους υπόλοιπους. Δεν μπορούν να αργήσουν πολύ γιατί σε δέκα περίπου λεπτά τελειώνει ο χρόνος. Σε λίγο βλέπω και την Αγγελίνα να βγαίνει.

"Πώς γράψαμε;" την ρώτησα
"Καλά ήταν. Εσύ;" ρώτησε
"Μια χαρά κι εγώ. Τόσες ώρες μάθημα... Γενικά είσαι ευχαριστημενη;" ρώτησα
"Μόνο στην Έκθεση δεν ξέρω πως τα πήγα για τα άλλα είμαι πολύ αισιόδοξη" Είπε χαμογελώντας
"Χαίρομαι που το ακούω αυτό. Και γενικά χαίρομαι που σε βλέπω χαρούμενη." Είπα
"Θα δούμε βέβαια και την επόμενη εβδομάδα που θα βγουν οι βαθμοί." Είπε
"Σε γενικές γραμμές όμως ξέρουμε πως γράψαμε." Είπα
"Ε ναι σίγουρα." Είπε
"Τι περιμένεις τώρα;' ρώτησα
"Την Ηλιάνα. Δεν νομίζω να τελείωσε." Είπε
"Όχι ακόμη γράφει." Είπα
"Εσύ;" ρώτησε
"Τον Διονύση και τον Φώτη, οι οποίοι έχουν φαγωθεί να πάμε διακοπές στην Σκιάθο." Είπα και με κοίταξε κατάματα
"Να πάτε." Είπε χαμογελώντας γλυκά
"Τι λες βρε Αγγελίνα; Δεν γίνονται αυτά." Είπα
"Ρε Χάρη το περίμενες πώς και πώς αυτό το ταξίδι. Δεν γίνεται τώρα να το ακυρώσεις για μια ανοησία." Είπε
"Ανοησία το παιδί μας;" ρώτησα
"Ανοησία η ανησυχία σου. Μια χαρά θα είμαι μην ανησυχείς." Είπε
"Καλά θα δούμε." Είπα και κοίταξα προς το σχολείο
"Χάρη..." Είπε και με ακούμπησε στο χέρι. Γύρισα ξανά να την κοιτάξω
"Δεν θα χαλάσουμε τα πάντα στη ζωή μας ούτε θα πιεστουμε άλλο. Θα αλλάξουν κάποια πράγματα αλλά αυτό είναι όλο. Μόνο τα οικονομικά πρέπει να προσέξουμε λίγο." Είπε
"Έχεις δίκιο. Από την πρώτη στιγμή τα είχαμε συζητήσει όλα αυτά." Είπα
"Κουβέντα τώρα, γιατί έρχονται τα παιδιά." Είπε και ο Διονύσης και η Ηλιάνα πλησίασαν εμένα και την Αγγελίνα αντίστοιχα.