Μαζί

Κεφάλαιο 31

Έχει περάσει μία εβδομάδα από τότε που έφυγε η μητέρα και η αδερφή μου. Η σχολή μου φαίνεται πολύ καλή και το αντικείμενό της πολύ ενδιαφέρον. Σήμερα είναι Σάββατο και ακούω τον Χάρη να λέει σιγανά το όνομά μου. Ανοίγω τα μάτια μου για να τον κοιταξω.

"Καλημέρα όμορφη" Είπε και του χαμογέλασα
"Καλημέρα αγαπούλα." Είπα γλυκά
"Είσαι έτοιμη για το ραντεβού μας;' ρώτησε ενώ εγώ σηκώθηκα από το κρεβάτι
"Θέλω πρώτα να κάνω ένα ντουζάκι." Είπα και αφού πήρα καθαρά ρούχα από την ντουλάπα, πήγα στο μπάνιο

Σε λίγη ώρα ήμουν έτοιμη κι εγώ κι ο Χάρης με περίμενε στην πόρτα. Έδειχνε πολύ χαρούμενος και ανυπομονούσε να μάθει το φύλο του μωρού μας. Η αλήθεια είναι πως κι εγώ ήθελα πλέον να μάθω τι είναι αυτό που έχω μέσα μου. Άλλωστε σε τρεις μήνες το πολύ θα το έχουμε κοντά μας.

Περπατάμε για περίπου είκοσι λεπτά μέχρι που φτάνουμε μπροστά σε μια μεγάλη σύγχρονη πολυκατοικία. Κοιτάμε τις πινακίδες μέχρι που βρίσκουμε τον γιατρό μας. Είναι στον τρίτο όροφο. Παίρνουμε το ασανσέρ και πηγαίνουμε μέχρι εκεί. Μπαίνουμε μέσα και η γραμματέας μας προτείνει να περιμένουμε στο σαλόνι. Καθίσαμε λοιπόν στον καναπέ.

"Θέλεις να μάθουμε το φύλο;" ρώτησε ο Χάρης
"Θέλω. Είχαμε πει πως όταν έρθουμε Γιάννενα θα μάθουμε." Απάντησα
"Επιτέλους. Το περιμένω τόσο καιρό." Είπε και γέλασα
"Θα μάθουμε πολύ σύντομα." Είπα.

Η πόρτα άνοιξε κι αφού βγήκε ένα ζευγάρι, σε λίγο ο γιατρός ήρθε προς το μέρος μας. Ήταν ένας ψηλός άνδρας γύρω στα 30. Μας καλημερησε χαμογελώντας.

"Καλώς ήρθατε παιδιά. Είμαι ο Θανάσης, ο νέος σας γιατρός. Ο Νικόλας μου μίλησε για εσάς και πραγματικά θέλω να σας βοηθήσω κι εγώ. Θέλω να ξέρετε πως θα είμαι κοντά σας ότι κι αν χρειαστείτε." Είπε και τον ακολουθήσαμε μέσα στο ιατρείο.
"Τι Σπουδάζετε παιδιά;" ρώτησε
"Εγώ είμαι στη Φιλοσοφική." Είπα
"Κι εγώ στη σχολή βιολογικών εφαρμογών και τεχνολογιών." Είπε ο Χάρης
"Α πολύ ωραία. Έμαθα περάσατε από τους πρώτους." Είπε ο γιατρός
"Απλά θέλαμε πολύ τα Γιάννενα οπότε τα καταφέραμε." Είπα
"Κι εμείς εδώ σπουδαζαμε μαζί με τον Νικόλα. Είμαστε πολλά χρόνια φίλοι." Είπε
"Ο Νικόλας είναι υπέροχος άνθρωπος. Μας βοήθησε πολύ." Είπε ο Χάρης
"Πράγματι. Ας αρχίσουμε την εξέταση." Είπε ο γιατρός και ξάπλωσα στο κρεβάτι. Η εξέταση άρχισε.

"Γιατρέ, θα μπορέσετε να μας πείτε το φύλο;" ρώτησε ο Χάρης
"Δεν το ξέρετε;" ρώτησε έκπληκτος
"Όχι. Είχαμε αποφασίσει να το μάθουμε μόλις έρθουμε εδώ." Είπα
"Απλά επειδή τώρα μπαίνεις στο τελευταίο τρίμηνο, νόμιζα ότι το ξέρατε." Είπε
"Θα μας πείτε." Ρώτησε ο Χάρης
"Λοιπόν, ας δούμε." Είπε ο γιατρός χαμογελώντας και κοιτάζοντας την οθόνη
"Εδώ έχουμε το μωράκι σας. Χεράκια, ποδαράκια, κεφαλάκι. Βλέπετε πόσο έχει μεγαλώσει." Είπε
"Πράγματι. Ολόκληρο παιδάκι έγινε." Είπε ο Χάρης
"Αυτό λοιπόν είναι το κοριτσάκι σας." Είπε ο γιατρός
"Δηλαδή κόρη;" ρώτησε ο Χάρης με τα μάτια του να γυαλίζουν από χαρά. Ο γιατρός γέλασε
"Κόρη είναι φίλε. Και να ξέρεις αυτές θα μας τα φάνε όλα." Είπε ο γιατρός γελώντας με τον Χάρη. Αν κρίνω από τις φωτογραφίες κι ο γιατρός έχει μια μικρή κορούλα.
Μετά και από αυτό, ετοιμαστηκαμε να φύγουμε.

"Παιδιά μου, στην κάρτα έχω και το τηλέφωνό μου. Οτιδήποτε χρειαστείτε, οποιαδήποτε ώρα, πάρτε με τηλέφωνο." Είπε
"Σας ευχαριστούμε πολύ γιατρέ." Είπαμε
"Και κάτι ακόμη, μπορείτε να μου μιλάτε στον ενικό. Θέλω να νιώθετε οικειότητα." Είπε
"Όπως θέλεις." Απάντησε ο Χάρης
"Θα προσπαθήσω." Είπα
"Χάρηκα πολύ παιδιά. Θα τα πούμε σε μιάμιση εβδομάδα στο επόμενο ραντεβού μας." Είπε και μας πήγε μέχρι την πόρτα.

Νιώθω μέσα μου κάτι να φτερουγιζει, μια φλόγα που είχε ανάψει. Κρατούσα στα χέρια μου το υπερηχογράφημα της μικρής μου κόρης. Εκείνη την στιγμή ήμασταν και οι δύο πολύ ενθουσιασμενοι.

"Τι θες να κάνουμε τώρα;" ρώτησε ο Χάρης ενώ ήμασταν ακόμη στο ασανσέρ
"Εγώ θα πάω στο σπίτι να μαγειρέψω για το μεσημέρι γιατί βλέπω να μένουμε νηστικοί σήμερα." Είπα
"Τι καλό θα φάμε;" ρώτησε
"Δεν ξέρω. Τι λες, πάμε supermarket;" ρώτησα. Του άρεσε πολύ να πηγαίνουμε μαζί και να ψωνίζουμε.
"Βεβαίως." Είπε χαμογελώντας καθώς βγαιναμε από το κτίριο.