Love, But Hurt (Completed) Season 1

အပိုင်း ၂

မနက္ခင္းေရာင္နီလာ၍ ေနမင္းႀကီးပင္ ေခါင္းတည့္တည့္သို့ ေရာက္လုနီးေနၿပီ။
အန္းလု နိုးလာခ်ိန္တြင္ ခႏၶာကိုယ္က အိပ္ယာေပၚတြင္ ေရာက္ေနေလသည္။

မည္မၽွၾကာသည္အထိအိပ္ေပ်ာ္သြားမွန္းမသိ​ေခ်။သူ၏မ်က္လုံးႏွစ္လုံး အား လက္ျဖင့္ပြတ္လိုက္ရင္း အိပ္ယာမွထလိုက္ေလသည္။

ကုတင္ေအာက္သို့ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းခ်လိုက္ရင္း

"ညက အဲ့ဒီတစ္ေယာက္ထပ္လာသြားေသးတာမ်ားလား....။သူတကယ္ပဲ ဘာျဖစ္ခ်င္ေနတာလဲ ဆိုတာ ငါနားမလည္နိုင္ဘူး......။"

အန္းလု ပိတ္ထားဆဲျဖစ္ေသာ တံခါးကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္းဆိုသည္။

အန္းလု သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်ကာအိပ္ရာေပၚမွထလိုက္ၿပီး သူႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းတြင္ရွိေသာ စားပြဲအဝိုင္းတစ္ခုအနားသိူ႔လာလိုက္သည္။

စားပြဲေပၚတြင္ ေရထည့္ထားေသာေရေႏြးအိုးတစ္လုံးႏွင့္ ကႏုတ္ပန္းမန္ေရးဆြဲထားသည့္
ပန္းကန္လုံးအခ်ိဳ့ရွိေနသည္။ ထိုေဘးတြင္လည္းအဝါေရာင္ပိတ္သားေပၚတြင္အနက္ေရာင္ အနားကြတ္ကာ အလွဆင္ထားသည့္ ဝတ္စုံတစ္ထည္ကို ​ေခါက္ရိုးညီေအာင္ ေခါက္ထားသည့္အဝတ္တစ္ထည္လည္းရွိေနေသးသည္။

ထိုအခါမွအန္းလုသတိရမိသည္က သူ၏ ညစ္ပတ္ေနေသာ မ်က္ႏွာႏွင့္ အဝတ္အစားမ်ားက ကြၽတ္ကာ ဖ႐ိုဖရဲျဖစ္ေနျခင္းပင္။

အလ်င္အျမန္ပင္ ထိုအဝတ္အစားမ်ားအား ေကာက္ငင္ယူလိုက္သည္။ထိုအဝတ္မ်ားကို
ျဖန္႔လိုက္ေတာ့ ဖို့ယို့ဖားယားသဖြယ္ ပိတ္စအရွည္ႀကီးမ်ားကဲ့သို့ျဖစ္ေနသည္။ဘယ္တစ္ခုကို ဘယ္ေနရာတြင္ ဝတ္ရမည္ကို သူမသိေပ။
ဟိုတစ္ခုကို သည္ေနရာစြပ္၊ သည္တစ္ခုကို ဟိုေနရာထည့္ျဖင့္ ရွုပ္ေထြးေနေလေတာ့သည္။

"အာ.... စိတ္ရွုပ္ဖို့ေကာင္းလိုက္တာ။
ဝတ္ရတာ ဘာလို့အဲ့ဒီေလာက္ခက္ေနရတာလဲ။
ဖင္ေျပာင္ေနလိုက္တာမွေကာင္းဦးမယ္။"

ထိုစဥ္ တံခါးမႀကီး၏ဝင္ေပါက္႐ုတ္တရက္ပြင့္လာၿပီး

"မဝတ္တတ္ဘူးလား.......။"

တည္ၿငိမ္ၿပီး ေအးစက္ေနသဖြယ္ရွိေသာ အသံက သူ၏နားစည္အတြင္း တိုးညင္းစြာ ဝင္ေရာက္လာခဲ့သည္။