"လာေတာ့ ဒီနားလာထိုင္..."
"........."
က်ီခ်န္းႏွင့္ ေ႐ွာင္ရီတို႔ ခ်ိဳက္အန္း ၿမိဳ႕ျပင္႐ွိ
စားေသာက္ဆိုင္ တစ္ခုတြင္ဝင္နားၾကရင္း
က်ီခ်န္းက လက္ဖက္ရည္ေသာက္ေနရင္းမွေျပာလိုက္သည္။
ေ႐ွာင္ရီကလည္း က်ီခ်န္းေဘးတြင္
မတ္တပ္ရပ္လ်က္ အသင့္အေနအထားျဖင့္႐ွိေနသည္။
က်ီခ်န္းထိုစကားေျပာလိုက္သည္ႏွင့္
သူတို႔၏ ႏွစ္ခံုေက်ာ္ေထာင့္ဘက္စားပြဲနားမွ
ေယာက္်ားေလးတစ္ဦးထလာၿပီး
သူတို႔ဆီသို႔ တည့္တည့္ေလ်ာက္လာသည္။
ထိုသူက က်ီခ်န္းနားေရာက္သည္ႏွင့္
အျမန္ပင္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး
ဆူပုတ္ျပေနသည္။
က်ီခ်န္းက လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ေနရင္းပင္
"ဘယ္ခ်ိန္ထဲကတေကာက္ေကာက္လိုက္ေနတာလည္း"
"နင္ထြက္သြားတည္းက.
ငါလိုက္လာတာ မသိသာေအာင္ ဒီလိုပံုစံေတာင္
ဝတ္စားထားတဲ့ဟာကို ဘယ္လိုလုပ္သိသြားတာလည္း"
"ငါကနင့္အကိုပါ....နင့္ေလာက္ကေတာ့ ကဲေျပာစမ္း
နင့္ဘာသာ ထြက္လည္တာဆိုရင္ေတာ့
ငါ့ေနာက္လိုက္မွာမဟုတ္ဘူး
နင္ဆန္႔က်င္ဘက္ကိုသြားမွာပဲ ဘာလည္း
ဦးရီေတာ္ ကလိုက္လာခိုင္းတာမလား"
"နင္ မွန္းတာတကယ္မွန္တယ္
သူငါ့ကို ဒါလိုက္ေပးခိုင္းတာ"
က်ီယြမ္က သူမ၏ ဝတ္ရံုအတြင္းမွ
သဝဏ္လႊာ တေစာင္အား ထုတ္ေပးလိုက္သည္။
က်ီခ်န္းကၾကည့္ၿပီး
"ဘာႀကီးလဲ "
"ဖိတ္စာေလ...ခ်ိဳက္အန္းက ဘုရင္ မိဖုရားေခါင္ႀကီး
တင္ေျမႇာက္ပဲြ ေနာက္တပတ္ က်င္းပမွာ"
က်ီခ်န္းက ထိုစာအားဖတ္လိုက္ၿပီး
"ဦးရီေတာ္ က မဟာမိတ္ပါဖြဲ႔ေစခ်င္တဲ့ပံုပဲ
အင္း.....ငါသြားရမွာေပါ့ "
"ငါလည္း လိုက္မွာေနာ္....အခုေတာ္ေကာက္တဲ့
မိဖုရားကအရမ္းလွတယ္တဲ့
ၿပီးေတာ့ သူမွာ မိဖုရားေတြေပါမွေပါ
ငါတေယာက္ေလာက္ျပန္ေပးဆြဲမလားလို႔"
"အမေလး....ေတာ္ပါေတာ္ပါ မင္းသမီး ရဲ႕
အခ်ိဳးေတြကို ကိုယ့္အိမ္မွာပဲကိုယ္ထားခဲ့ေပးပါ
ဘာျပႆနာမွမ႐ွာပါနဲ႔ခဗ်ာ"
YOU ARE READING
Love, But Hurt (Completed) Season 1
Romanceရင္ထဲမွာေတာင္းဆုတစုံတရာမရွိခဲ့ေပမဲ့လည္း.....ျဖစ္တည္လာတဲ့ တခုတည္းေသာေတာင္းဆုက မင္းပဲ...... အန္းလု ရင်ထဲမှာတောင်းဆုတစုံတရာမရှိခဲ့ပေမဲ့လည်း..... ဖြစ်တည်လာတဲ့တစ်ခုတည်းသောတောင်းဆုက မင်းပဲ.....အန်းလု
