Love, But Hurt (Completed) Season 1

အပိုင်း ၉

ထိုအရိပ္မဲႏွစ္ခုမွာ ဝတ္႐ုံနက္ဝတ္ဆင္ထားေသာလူႏွစ္ေယာက္ပင္ ။ အန္းလုအား တခ်ိန္လုံးေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ၾကျခင္း။

"သခင္ေလး မေၾကာက္ပါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က လန္ရွား သူက ခ်န္ရီပါ ကၽြန္ေတာ္တို့သခင္ေလးက
သခင္ေလးရဲ့လုံျခဳံေရးအတြက္ ေစာင့္​ေရွာက္ခိုင္းထားလို့ပါ။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး အခန္းထဲကိုျပန္ဝင္ေပးပါ။"

ဤသည္မွာ လူငယ္ေလးႏွစ္ေယာက္ အရပ္က သိပ္မကြာၾကဘဲ တန္းတူပင္။

အန္းလုသည္ ထိုႏွစ္ေယာက္ထက္ပုသည္။
ႏွစ္ေယာက္လုံးမွာ ႐ုပ္ရည္အသင့္အတင့္ရွိၿပီး အသားျဖဴၾကသည္။အသက္မွာ အန္းလုထက္ငယ္ပုံေပါက္ေသာ္လည္း ခႏၲာကိုယ္ ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္မွုမွာ ေသခ်ာေလ့က်င့္ထားေသာ ေၾကာင့္ ပုံစံက်ၿပီးသန္မာပုံေပၚၾကသည္။

အန္းလုက အႀကီးအက်ယ္ေပါက္ကြဲလ်က္။

(အဲ့ဒီတစ္ေယာက္က သူကိုယ္တိုင္မရွိတေတာင္ သူ႔လူေတြနဲ႔ငါ့ကိုဒုကၡေပးတုန္း။မရဘူးသူမရွိရင္ေတာ့ ရေအာင္ေျပးထြက္မွရမယ္။
ဒီေကာင္ေလးေတြက ငါ့ကိုအႏၲရာယ္ေပးမဲ့ပုံမဟုတ္ေလာက္ဘူး။)

"ငါျပန္မဝင္ဘူးဆိုရင္ေကာ။"

အန္းလုက တည္ၿငိမ္စြာပင္ လက္ပိုက္လိုက္ၿပီးဆိုသည္။

"ဒါဆိုလည္း မတတ္နိုင္ဘူးေပါ့။ကၽြန္ေတာ္တို့ရိုင္းျပမွု​ကိုခြင့္လႊတ္ေပးပါ။" ဟုဆိုကာ
လန္ရွားက အန္းလုေနာက္သို့ အလ်င္အျမန္ခုန္လိုက္ၿပီး ေနာက္​ေက်ာသို့လက္ဝါးေစာင္းျဖင့္ရိုက္ခ်လိုက္သည္။

အန္းလုကပိုက္ထားေသာလက္ကိုအျမန္ျဖည္ၿပီး လန္ရွားလာရာကိုၾကည့္ရန္ လွည့္လိုက္ေသာ္လည္း။

"ဘာလဲ....အ့......."

အန္းလုေအာ္သံတခုသာျပဳနိုင္ၿပီး ေနာက္မ်က္စိစုံမွိတ္ကာလဲက်သြားေတာ့သည္။

လဲက်သြားေသာအန္းလုအား အျမန္ဖမ္းလိုက္ၿပီးပုခုံးတြင္ ထမ္းကာအခန္းသို့ျပန္ပို့ေပးလိုက္သည္။ထို့ေနာက္ တံခါးမ်ားကို ျပန္ပိတ္ကာ အျပင္ဘက္မွ ေသာ့ခတ္ထားလိုက္ၿပီး
တံခါးမႀကီး၏ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီတြင္
ႏွစ္ေယာက္သားရပ္ကာ ေစာင့္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။