"အိုက္ယား......."
မ်က္လံုးႏွစ္ဖက္ကို ျဖည္းျဖည္း ခ်င္း
ဖြင့္လိုက္ရင္းပင္
က်ီယြမ္ တေယာက္ကုတင္ထက္တြင္
လက္ႏွစ္ဖက္ေျမႇာက္လ်က္ ပ်င္းေၾကာဆန္႔လိုက္သည္။
႐ုတ္တရက္ အေတြးတခ်ိဳ႕ေၾကာင့္
မ်က္ဝန္းတို႔ျပဴးက်ယ္လာၿပီး
ရင္ဘတ္အနားထိဖံုးအုပ္ကာထားေသာ
ေစာင္အပါးသားေလးအား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္
ယူလိုက္ၿပီး ဦးေခါင္းဖံုးသည္အထိ
ျခံဳလိုက္ရင္း ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္က
ကုတင္ကို ကန္ေက်ာက္ေနသည္။
(႐ွက္လိုက္တာ....႐ွက္လိုက္တာ....အီး....)
"ႏိုးၿပီလား......"
ညႇင္သာလွေသာထိုအသံေၾကာင့္
က်ီယြမ္ လႈပ္႐ွားေနမႈကို ရပ္တန္႔လိုက္သည္။
ေစာင္ကိုဖယ္လိုက္ၿပီး
ငုတ္တုပ္ေကာက္ထိုင္လိုက္သည္။
ယူခ်န္းက စားစရာတခ်ိဳ႕အား.
စားပြဲေပၚတြင္ ခဏ တင္ထားလိုက္ၿပီး
က်ီယြမ္၏ အနားသို႔လာထိုင္လိုက္သည္။
"ႏိုးၿပီလား.....အဆင္ေျပရဲ႕လား
တေနရာရာက နာေနတာေတြဘာေတြ႐ွိလား
႐ွိရင္ငါ့ကိုေျပာေနာ္"
က်ီယြမ္၏ ပါးႏွစ္ဖက္ နီရဲလ်က္႐ွိၿပီး
ယူခ်န္းအား ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
".....ဘယ္...ဘယ္လိုလုပ္
႐ွိမွာလည္း......"
"ဟုတ္လား....အဲ့ဒါဆို...."
"ဘာေတြလည္း.....မနက္စာလား...."
ယူခ်န္းက ေခါင္းကုတ္လ်က္
စဥ္းစားေနခ်ိန္တြင္ပဲ က်ီယြမ္က
အျမန္ပင္ ကုတင္ေပၚမွခုန္ဆင္းကာ
စားပြဲေဘးသို႔သြားလိုက္သည္။
ယူခ်န္းက ေတြးေတာလ်က္
(ငါ့တုန္းက ပထမဆံုးဆိုနည္းနည္း နာတယ္
က်ီယြမ္ တကယ္ေရာအဆင္ေျပရဲ႕လားမသိဘူး
ငါစိတ္မေကာင္းျဖစ္မွာစိုးလို႔ဖံုးကြယ္တာမ်ားလား)
"ဝါး....ယူခ်န္း...နင့္လက္ရာကေတာ့
တကယ္ေကာင္းတယ္...."
ယူခ်န္းက ျပံဳးလိုက္ၿပီး
စားပြဲေဘးနားတြင္႐ွိေသာ က်ီယြမ္အနားသို႔
ေလ်ွာက္လာခဲ့လိုက္သည္။
"အရင္ မ်က္ႏွာသစ္အုန္းေလ
ငါအျပင္မွာေရျဖည့္ေပးထားတယ္
ေရလည္းခ်ိဳးလို႔ရတယ္ ဒါကိုၿပီးမွစား...."
YOU ARE READING
Love, But Hurt (Completed) Season 1
Romanceရင္ထဲမွာေတာင္းဆုတစုံတရာမရွိခဲ့ေပမဲ့လည္း.....ျဖစ္တည္လာတဲ့ တခုတည္းေသာေတာင္းဆုက မင္းပဲ...... အန္းလု ရင်ထဲမှာတောင်းဆုတစုံတရာမရှိခဲ့ပေမဲ့လည်း..... ဖြစ်တည်လာတဲ့တစ်ခုတည်းသောတောင်းဆုက မင်းပဲ.....အန်းလု
