"အဘြားတို႔ ဒီမွာထိုင္အုန္းေနာ္"
အန္းလုက ၿခံထဲဝင္လာၿပီးအားေလာ့တို႔သုံးေယာက္အားအိမ္အလည္ရွိကြတ္ပ်စ္ေပၚတြင္ထိုင္ေစသည္။
"အိမ္က သိပ္မက်ယ္ေပမဲ့ အခန္းသုံးခန္းေလာက္ေတာ့ရွိတယ္။
တစ္ခန္းကေတာ့ကၽြန္ေတာ္ယူထားတာဆိုေတာ့က်န္တဲ့ႏွစ္ခန္းနဲ႔ အဆင္ေျပသလိုေနၾကေပါ့"
အဘြားျဖစ္သူက ဝင္ေျပာလိုက္သည္။
"ရပါတယ္ လူငယ္ေလးရယ္အဘြားတို႔ကိုေနစရာေပးတာနဲ႔တင္ပဲ
ေက်းဇူးတင္လွပါၿပီ"
"အားမနာပါနဲ႔ အဘြားရဲ့ "
ဂြီ.......ဂြီ........
အသံလာရာကိုၾကည့္လိုေတာ့ဗိုက္ကေလး အားပြတ္ၿပီးမ်က္ႏွာငယ္ႏွင့္ၾကည့္ေနေသာရွီရွီအားေတြ႕ရသည္။
အန္းလုက တခ်က္ျပဳံးလိုက္ၿပီး
"ထမင္းစားရေအာင္ အဲ...ေမ့လို႔ကၽြန္..ကၽြန္ေတာ္ ထမင္းမခ်က္ရေသးဘူး
ဟိုေလ တေယာက္တည္းေနတာဆိုေတာ့ ၾကဳံသလိုပဲစားျဖစ္တာမို႔ ၿပီးေတာ့ကၽြန္ေတာ္က
ထမင္းဟင္း...လည္းသိပ္မခ်က္တက္ေတာ့"
အားေလာ့က အန္းလုအားေမးလိုက္သည္။
"ဒါဆို မီးဖိုခန္းထဲမွာခ်က္စရာတခုခုေလးမ်ားရွိလား မသိဘူး"
"ရွိတယ္ အကုန္အစုံရွိတယ္ မခ်က္ျဖစ္တာပဲရွိတယ္ ေစ်းထဲကမိတ္ေဆြေတြက
ျပန္ရင္ေပးလိုက္ေနၾကဆိုေတာ့"
"ဒါဆိုအဆင္ေျပတာေပါ့ ကၽြန္မပဲ မီးဖိုေခ်ာင္ဝင္လိုက္မယ္ေလ ရတယ္မလား"
"အင္း ရတယ္"
နာရီအနည္းငယ္ၾကာေတာ့အန္းလုတို႔ အားေလာ့ခ်က္ျပဳတ္ေပးေသာထမင္းႏွင့္ဟင္းကို တဝႀကီးစားပစ္ခဲ့သည္။အန္းလုအေနႏွင့္ဤသို႔ေသာလက္ရာမ်ိဳးမစားရသည္မွာအေတာ္ပင္ၾကာေနၿပီျဖစ္သည္။
တစ္ခ်ိန္က ထမင္းစားရန္ေခၚေလ့ရွိေသာမိခင္ျဖစ္သူကိုပင္သတိရလြမ္းဆြတ္မိသည္။
ထမင္းစားၿပီးေနာက္အန္းလုက ကြတ္ပ်စ္ေပၚတြင္ ထိုင္၍မျပည့္တျပည့္ျဖစ္ေနေသာလမင္းႀကီးအား ထိုင္ေငးေနမိသည္။
"အန္းလု မအိပ္ေသးဘူးလား"
အသံတစ္သံေၾကာင့္အန္းလုအေတြးကမၻာႀကီးရပ္တန႔္သြားသည္။
YOU ARE READING
Love, But Hurt (Completed) Season 1
Romanceရင္ထဲမွာေတာင္းဆုတစုံတရာမရွိခဲ့ေပမဲ့လည္း.....ျဖစ္တည္လာတဲ့ တခုတည္းေသာေတာင္းဆုက မင္းပဲ...... အန္းလု ရင်ထဲမှာတောင်းဆုတစုံတရာမရှိခဲ့ပေမဲ့လည်း..... ဖြစ်တည်လာတဲ့တစ်ခုတည်းသောတောင်းဆုက မင်းပဲ.....အန်းလု
