Bad Boys Do It Better

¿ 23 ?

POV Levi

Ik word wakker van fel licht wat in mijn ogen schijnt. "Meneer kunt u ons horen?" Hoor ik een zware mannenstem zeggen en ik wil ja zeggen maar het komt er niet uit dus ik knik maar, gelijk voel ik een stekende pijn in mijn nek die doorloopt naar mijn hoofd. Ik besluit om mijn ogen weer dicht te doen en niet veel later ben ik weer helemaal van de wereld.

Een jaar later

POV Loïs

Ik kijk uit mijn raam en zie een grote vrachtwagen de straat inrijden, het is een verhuiswagen. Daarachter rijdt een auto met een man, een vrouw en een jongen, voor zover ik het kan zien. Ik wist niet dat er een huis te koop stond in deze straat. Als de auto stopt herken ik de jongen meteen, het is Levi. Ik kijk even naar hem, wat ziet hij er weer ,zo als altijd, goed uit. Dan pas merk ik dat ik mijn adem de hele tijd heb vastgehouden en begin zachtjes weer met adem halen. Nadat ik hem die ochtend heb gesproken was hij ineens van de aardbodem verdwenen, er gingen wel wat roddels rond, dat hij in een afkickkliniek zat, dat hij in een gesloten inrichting zat omdat hij zelfmoord wilde plegen, omdat zijn vader was overleden en nog veel meer. Ik geloof er geen een en ik heb op dit moment gewacht om het te vragen. Ik zie hoe ze aan het sjouwen zijn met verhuisdozen en ze lopen naar het huis naast ons, wacht wat, wordt Levi mijn boy next door? Maar daar woont een alleenstaande man bedenk ik me, dan begint er een belletje te rinkelen. Waarschijnlijk is dat de nieuwe vriend van de moeder van Levi en trekken ze nu in zijn huis. Dan maak ik ineens oogcontact met Levi, zo snel als ik kan loop ik weg van het raam. Maar te laat, hij heeft me waarschijnlijk al gezien.

In het afgelopen jaar is niet heel erg veel gebeurd, elke les hoopte ik dat er een docent iets kwijt wilde laten over de situatie van Levi, maar elke keer werd ik teleurgesteld. Wel heb ik het piano spelen opgepakt en zit nu weer ongeveer op hetzelfde niveau voordat ik er mee stopte. Ook zijn mijn vriendschappen veel hechter geworden, soms werd er nog weleens wat naars gezegd ofzo maar dan trok ik voor de verandering mijn bek open, dan dat werkte, kwam ik al snel achter. Diaz spreek ik jammer genoeg haast niet meer, ze heeft een andere beste vriendin, denk ik, en ze heeft een vriendje. Naja life goes on. Ik ben namelijk ook verder gegaan met mijn leven, hoe erg ik Diaz ook mis op sommige momenten. Romy is ook super gezellig en aardig maar het zal altijd anders blijven dan bij Di. Overmorgen ga ik met de meiden naar Disneyland Parijs, en als ik daar aan denk krijg ik gelijk een glimlach op mijn gezicht.

POV Levi

Ik stap uit de auto en bekijk het huis, het had slechter gekund. Ik help mijn moeder en Ed, de nieuwe vlam van mijn ma, met verhuisdozen sjouwen. Ik begin met mijn eigen dozen en breng die gelijk naar mijn kamer, het is een ruime en lichte kamer. "Hier kan ik ook wel aan wennen." Mompel ik in mezelf. Als ik weer naar buiten loop om dozen te halen voel ik me bekeken, ik draai me om en kijk recht in de ogen van Loïs. Ohja zij woont letterlijk naast me bedenk ik me. Van schrik loopt ze snel weg van het raam, maar te laat, ik heb haar al door.
"Wat vind je er van schat?" Vraagt mijn moeder. "Mooi." Mompel ik. Mijn moeder is na de dood van mijn vader helemaal opgeleefd, ze is in een klap gestopt met drinken en roken. En is smoor verliefd geworden op Ed, ik gun het haar, Ed is een goede man. Zijn ex is er vandoor gegaan met zijn tweelingbroer, wat een naaistreek van beide. Ik plof op de bank en vind dat ik wel genoeg heb geholpen, mijn spullen staan in iedergeval in mijn kamer. "Lev help nog even." Zegt mijn moeder lichtelijk geïrriteerd. "Mijn been doet weer pijn." Verzin ik snel en wrijf met een pijnlijk gezicht over mijn been. "Uhuh." Zegt mijn moeder en kijkt me hoofdschuddend aan, maar ze gaat snel weer verder waar ze mee bezig was. Nu ik weer back in town ben moet ik snel een plan bedenken om Loïs te krijgen, als de andere dat al niet geprobeerd hebben. Plots voel ik mijn telefoon in mijn zak trillen, ik pak hem snel en neem op. "Olla Max." Zeg ik en niet lang daarna begroet hij mij. "Ga je mee vanavond met zijn alle naar de bios?" Vraagt hij. "Ja gezellig." Zeg ik. "Oké, ik kom je om half 6 ophalen met de scooter, denk niet dat je zelf al kan rijden." Stelt hij voor. "Het gaat echt mooi niet gebeuren dat ik bij jou achterop ga vriend, ben nog niet levensmoe." Zeg ik. "Als je het overleeft om door een vrachtwagen mee gesleept te worden overleef je het bij mij achterop ook wel, tot zoooo." En voordat ik er tegen in kan gaan heeft hij al opgehangen. Ik grinnik even, typisch Maxim dit. Soms kan ik er zijn nek er wel voor omdraaien.