Bad Boys Do It Better

¿ 34 ?

POV Levi

Ik loop wankelend de coffeeshop uit op de korte lijnbaan en loop richting Rotterdam centraal. Terwijl ik loop rol ik behendig nog een joint, waarom ik dit nu weer heb gedaan weet ik ook niet. Maar wat maakt het uit? Ik steek mijn joint aan en neem er een diepe haal van, ik voel me gelijk meer ontspannen. Langzaam loop ik verder.

Eenmaal in de metro staar ik voor me uit, in mijn gedachtes zie ik Loïs staan, ze is zo aantrekkelijk, ik wil haar zien en ik wil haar voelen.

"Godverdomme." Vloek ik hardop als ik merk dat ik mijn halte gemist ben. "Let op je taalgebruik." Zegt een oude vrouw tegen me en ik stuur haar een dodenblik. Ze houdt geschrokken haar mond weer dicht. Ik stap bij de eerst volgende halte uit en neem de metro weer terug de andere kant op. Eenmaal bij mijn halte stap ik uit en loop ik naar mijn scooter. Ik stap op en rij in een noodvaart richting huis, dan gaat alles heel snel en voor ik het weet sta ik bij Loïs voor de deur. Ik bel aan en vrijwel direct doet ze open, ik laat mijn ogen over haar heen glijden en bijt even op mijn lip, zo aantrekkelijk. "Lo." Mompel ik schor. "Lev." Zegt ze terug, ik kan me niet meer inhouden en geef haar een zoen. Met mijn rechterhand verken ik haar lichaam, ze probeert me weg te duwen maar ik hou haar stevig vast. Ik til haar op en loop naar boven. Ze roept naar Romy maar het boeit me niet meer. Met mijn ene hand hou ik haar polsen beet en met de andere maak ik haar broek los. Ineens gaat er een knopje in mijn hoofd om, waar de fack ben ik mee bezig? Ik laat haar los en plof naast haar op bed, de tranen stromen over mijn wangen. "Lev, ik wil dat je weg gaat." Zegt ze trillend en ik begin harder te huilen, ik heb het verpest, dit was mijn kans op ware liefde en ik heb het weer verpest. Ik kan niets. "Jezus hij is hartstikke stoned." Zegt Romy, ik kan haar geen ongelijk geven want helaas is het zo. De tranen blijven maar komen. "Lev, ik wil echt dat je gaat." Zegt Loïs nu wat zelfverzekerder. Romy trekt me aan mijn arm omhoog en ik stuur haar meteen een dodenblik, van schrik laat ze me los. Daarna kijk ik naar Loïs, ze ziet er zo onschuldig uit. "Sorry Lo." Zeg ik terwijl ik opsta. "Voor wat?" Vraagt ze voorzichtig. "Voor alles, ik nooit met je naar die arcadehall moeten gaan, ik had je me nooit moeten laten leren kennen. Ik heb je nu al zo bizar veel pijn gedaan in deze korte tijd." En zodra dat eruit is loop ik met grote passen haar huis uit, ik schaam me diep voor wat ik heb gedaan. Thuis ren ik meteen naar boven en zet ik de douche aan, ik wil dit van me af wassen.

40 minuten later stap ik de badkamer uit, ik voel me al iets beter. Ik plof meteen op bed en val in een lichte slaap.

Ik wordt wakker van mijn telefoon die afgaat, Maxim belt. Ik neem op "He." Mompel ik slaperig. "Was je van de aardbodem verdwenen ofzo? Ik heb je vijftien keer ofzo gebeld man." Zegt hij, duidelijk geïrriteerd. "Ik lag te slapen." Zeg ik. "Het is klaar tussen mij en Demy." Zegt hij dan opeens. "En daarvoor bel je me wakker? Gefeliciteerd man, je bent eindelijk van dat kut wijf af." Zeg ik grof. "Ze wilde via mij dichterbij jou in de buurt komen, ze vindt jou leuk, heeft mij nooit leuk gevonden." Zegt hij en zijn stem trilt van woede, ik slik, ik had het dus toch goed in de gaten. "Dat is zwaar kut, wij tweeën vanavond klem zuipen in de stad. Heb ik even nodig en jij ook. Ik sta om half negen voor je deur." Zeg ik en hang dan op. Ik kijk even naar hoevaak hij me uiteindelijk echt heeft gebeld, vier keer, wat nou vijftien keer. Grinnikend leg ik mijn telefoon op mijn nachtkastje en loop naar beneden. Mijn moeder en Ed zijn een weekendje weg, dus ik heb het rijk voor mij alleen. Terwijl ik in de koelkast opzoek ben naar iets eetbaars gaat de bel, snel loop ik naar de voordeur en als ik open doe zie ik Loïs staan, ze heeft dikke, rode ogen van het huilen en ik voel me nog schuldiger. "He." Mompel ik. "Hoi." Zegt ze zachtjes en loopt naar binnen. Ze ploft op de bank en ik schenk een glas cola voor haar in.

"Ik word gek van mijn ouders." Zegt ze dan ineens plotseling na een lange stilte. "Wat dan?" Vraag ik. "Gewoon, ze zeiken zo erg." Mompelt ze en ik knik. Ik observeer haar eventjes, ze is zo'n knap meisje. Zodra ze merkt dat ik naar haar kijk schuift ze wat dichter naar mij toe. Ze plaatst haar lippen tegen de mijne, maar ik besluit haar niet terug te zoenen, ik moet haar gewoon beschermen tegen mij. Ze haalt haar lippen van de mijne af en kijkt me aan. "Wat is er?" Vraagt ze onzeker. "Ik wil het niet aanzien hoe ik jou kapot maak Lo, ik ben geen goede jongen. Ik heb niet voor niets een strafblad." Zeg ik terwijl ik naar de grond staar. "Het ligt echt niet aan jou, maar echt aan mij Lo." En ik veeg een pluk haar achter haar oor. "Ik dacht dat we er samen voor zouden gaan, jij en ik. Dat ik anders voor je was." De tranen staan in haar ogen. "Je bent echt anders voor me, je bent het leukste, knapste, aardigste, slimste en gewoon het perfecte meisje. Maar ik kan dit gewoon niet, ik wil je voor mij beschermen." Zeg ik. "Je hoeft me niet te beschermen, ik kan prima voor mezelf zorgen." Zegt ze en kijkt me aan. Ik geef haar een zoen, en gelukkig zoent ze terug. Ze glimlacht. "Ik hou van je." Zegt ze. "Ik ook van jou." Mompel ik.

"Zullen we pizza bestellen?" Vraagt ze dan ineens plotseling. "Ja!" Zeg ik enthousiast en ze schiet meteen in de lach. "Enthousiasteling." Zegt ze en bestelt pizza.

Niet veel later gaat de bel en ik ren haast naar de deur. "Ja hallo, dankjewel en hier je geld." Ik gris de pizza's uit zijn handen en gooi de deur dicht. Snel ren ik terug naar de bank en laat ik mezelf op de bank vallen. "Kan je stoppen met half op mij springen schatje?" Vraagt ze terwijl ik haar pizza geeft. "Hm misschien." Zeg ik grinnikend en neem een hap van mijn pizza. "Ga je mee uit?" Vraag ik met een volle mond. "Je ne comprend pas." Zegt ze grinnikend. "Je ne parle pas François." Zeg ik terug met een lege mond. "Wat vroeg je?" Vraagt ze terwijl ze een hap van mijn pizza neemt. "Je hebt eigen pizza." Zeg ik meteen verontwaardigd. "Maar of je mee uit gaat." Zeg ik terwijl ik een hap van haar pizza neem. "Als je je gedraagt." "Dat doe ik toch altijd?" Zeg ik. "Uhuh." Lacht ze en ik grinnik. Snel stuur ik een appje naar Maxim dat Lo ook mee gaat. "Heb om half 9 bij Max afgesproken." Deel ik mee en gebruik haar schoot als kussen. "Oke." Mompelt ze en gaat met haar hand door mijn haren. "Waarom wil je niet dat ze t weten over het pianospelen?" Vraagt ze en ik slik. "Ik weet het niet zo goed." Zeg ik, terwijl ik het dondersgoed weet. "Oke." Zegt ze twijfelachtig. Ze gaat nog steeds met haar hand door mijn haren en ik geniet er intens van, niet veel later val ik in slaap.